Της Βάσιας Μανωλεδάκη, πρώην συντάκτριάς μας
Το 1997, την ημέρα θανάτου της πριγκίπισσας Νταϊάνα, η Ελένη βρισκόταν στη Σταδίου κατευθυνόμενη προς το σπίτι της αδερφής της. Η επίσκεψή της όμως αναβάλλεται όταν, ανάμεσα στα καταβεβλημένα από τις ουσίες σώματα νεαρών τα οποία έχουν κατακλύσει το κέντρο της Αθήνας, εντοπίζει ένα κορίτσι που το βλέμμα της φέρει ανατριχιαστικά πολύ στη νεκρή δούκισσα. Χωρίς να το σκεφτεί ιδιαίτερα επιστρέφει στο σπίτι της, παίρνει ένα κουβά νερό και κάποια ρούχα και επιστρέφει στο ίδιο σημείο, με στόχο να καλυτερέψει έστω και προσωρινά τις συνθήκες διαβίωσης της κοπέλας.
Η αυθόρμητη αυτή της κίνηση την οδηγεί σε ένα κόσμο διαφορετικό από αυτόν που είχε συνηθίσει, ένα κόσμο που επικρατεί η σκληρότητα, ο πόνος και διαφορετικοί άγραφοι κανόνες, με κοινό παρονομαστή το Λευκό Θάνατο. Η Ελένη μπαίνει ανάμεσά τους, προσφέροντας όσα πιο πολλά μπορεί, από μια κατσαρόλα με ρεβύθια, μέχρι μια χείρα βοηθείας για όποιον είναι διατεθειμένος να κάνει το μεγάλο βήμα προς την απεξάρτηση, έχοντας ωστόσο απέναντί της άτομα και από τους δύο κόσμους να χλευάζουν αυτή της την προσπάθεια και να την αποδοκιμάζουν. Μια αληθινή ιστορία, από αυτές που πρέπει κάποιος να ζήσει στο πετσί του για να τις κατανοήσει πλήρως, με φόντο της τα στενά της Ομόνοιας και του Θησείου και τις ιστορίες που ξετυλίγονται όχι μόνο όταν πέφτει η νύχτα αλλά και στο φως της ημέρας, μπροστά στα μάτια ολονών μας.
