Έλλειψη Αγκαλιάς

Της Γιώτας Μαντά, πρώην συντάκτριάς μας

Ανεκτίμητη επαφή λίγων δευτερολέπτων. Γιατί δεν χρειάζονται και πολλά.

Η Αγκαλιά.

Πόσο ξένη και σχεδόν τρομακτική λέξη στην εποχή που ζούμε; Στην εποχή που όλα γίνονται εξ αποστάσεως, οι αγκαλιές κρίνονται το λιγότερο επικίνδυνες. Πόσο αστείο και ταυτόχρονα λυπηρό ακούγεται κάτι τέτοιο…

Μήπως, όμως, δεν είναι απλά μια ακόμη τραγική συνέπεια της πανδημίας, αλλά σημείο των καιρών;

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι έχουν πάψει να αγκαλιάζουν τον εαυτό τους. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται και η ρίζα του κακού. Αν δεν αγκαλιάσεις πρώτα απ’ όλους εσένα, το σημείο αναφοράς σου, πώς θα μπορέσεις να δοθείς σε μιαν άλλη αγκαλιά;

Δεν θα μπορέσεις.

Χέρια μπλεγμένα και σώματα ενωμένα. Συναίσθημα και αλήθεια, καρδιές που συγχρονίζονται. Η απόλυτη ένωση.

Είναι λύτρωση, έρωτας, αγάπη, πίστη, συγχώρεση.

Είναι παράδοση και παραδοχή. Αφήνεσαι, δίνοντας τον έλεγχο στη βούληση του κορμιού σου. Και αυτό, λειτουργεί όπως ακριβώς πρέπει. Στέλνει τα σήματα και τα μηνύματα που εσύ πραγματικά θέλεις, όταν το μυαλό και το θάρρος σου σε κρατάνε πίσω. 

Έχει δύναμη μια αγκαλιά, αλλά μην την φοβάσαι. Είναι η δύναμη της αγάπης που εξωτερικεύεται. Της αγάπης που ενώνει κομμάτια και επουλώνει πληγές. Της ανιδιοτελούς αγάπης σε στιγμές χαράς και ευτυχίας. Της αυθόρμητης, της άφθαρτης.

Γι’ αυτό σου λέω, μην περιφρονείς τις αγκαλιές.

Μην τρέχεις μακριά όταν σου χαρίζονται, ούτε να διστάζεις. Μην φοβάσαι να αφεθείς. Οι αγκαλιές δεν δηλώνουν αδυναμία. Είναι ανάγκη του ανθρώπου να ενώνεται, να μοιράζεται το βάρος του. Να -υπό- στηρίζεται. Να θυμάται ότι αντέχει, είτε είναι μόνος, είτε βρίσκεται σε ένα αδιαίρετο σώμα.

Ακόμα και όταν οι άνθρωποι φεύγουν, οι αγκαλιές μένουν εκεί. Σαν να παγώνουν στον χρόνο, σ’ αυτήν την υπέροχα σχηματισμένη θέση.Οι στιγμές αποτυπώνονται στην καρδιά, ακόμα και αν τα χέρια ξετυλίγονται και δεν ενώνουν ξανά.

Γιατί ό,τι νιώθουμε ατόφια, δεν φεύγει ποτέ από μέσα μας.

Κάποια στιγμή, θα αγκαλιαστούμε ξανά. Και τότε, θα το εκτιμάμε περισσότερο.

Αρκεί να το νιώθουμε. Και τότε, όλα θα είναι ομορφότερα.

<<Αγκαλιά να μη χαθούμε και να μην παραδοθούμε σ’ εποχή που δε χωράει το “μαζί”.>>