Έντονη και φορτισμένη ανακοίνωση εξέδωσε η Πανελλαδική Συνομοσπονδία Ελλήνων Ρομά, απευθύνοντας “δέκα ανοικτά και αμείλικτα ερωτήματα” για τη δολοφονία του 18χρονου -και όχι 20χρονου- στο Πέραμα. Με το σωματείο της Ελλάν Πασσέ είχαμε έρθει σε επαφή και τον Απρίλη του 2021(συνέντευξη με τον πρόεδρο του σωματείου Βασίλειο Πάντζο) με αφορμή τη Παγκόσμια Μέρα προς τιμήν των Ρομά.
ΔΕΚΑ ΑΝΟΙΚΤΑ ΚΑΙ ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ 18ΧΡΟΝΟΥ ΡΟΜΑ ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ
“Οργή, οδύνη και βαρύτατο πένθος στην κοινότητα των Ελλήνων Ρομά μετά τη δολοφονία του 18χρονου Ρομά στο Πέραμα από άντρες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. το βράδυ της Παρασκευής 22-10-2021. Το γεγονός αυτό έφερε στη μνήμη όλων παρόμοια περιστατικά δολοφονιών ρατσιστικού μίσους κατά μελών της κοινότητας των Ελλήνων Ρομά τα τελευταία χρόνια. Μετά την 13χρονη το 2018 στην Άμφισσα, τον 52χρονο που πυροβολήθηκε για δύο κοτόπουλα το 2019 στο Ζευγολατιό και τον 18χρονο το 2020 στην Πιπερίτσα, άλλος ένας 18χρονος Ρομά προστίθεται στη σύγχρονη λίστα των εγκλημάτων μίσους. Τα προηγούμενα χρόνια οι δολοφόνοι ήταν ένοπλοι πολίτες, ενώ αυτή τη φορά το έγκλημα διαπράχθηκε από όργανα του επίσημου κράτους, με τους επτά αστυνομικούς της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. να αδειάζουν τα περίστροφα τους ανοίγοντας πυρ κατά ριπάς με 38 σφαίρες απέναντι σε τρείς άοπλους Ρομά νεαρής ηλικίας. Αυτό γέννησε πολλά αμείλικτα ερωτήματα τόσο στην οικογένεια του δολοφονημένου 18χρονου όσο και στην ευρύτερη κοινότητα των Ελλήνων Ρομά. Η Πανελλαδική Συνομοσπονδία Ελλήνων Ρομά – ΕΛΛΑΝ ΠΑΣΣΕ με ισχυρό το αίσθημα ευθύνης στάθηκε από την πρώτη στιγμή κοντά στην οικογένεια, με την παρουσία του Προέδρου, Βασίλη Πάντζου, ο οποίος εξέφρασε τη βαθιά του θλίψη και τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους του δολοφονημένου. Τα ερωτήματα που προκύπτουν από την ανάλυση των δεδομένων που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας τις τελευταίες δύο ημέρες είναι τα εξής:
1. Ποια η κοινωνική ωφελιμότητα της 35λεπτης καταδίωξης μέσα στον αστικό ιστό από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη;
2. Γνώριζαν οι αστυνομικοί την πολιτισμική ταυτότητα των τριών δραστών κατά την διάρκεια της παρατεταμένης καταδίωξης;
3. Από πού προκύπτουν οι εφτά τραυματίες αστυνομικοί, όταν στο οπτικοακουστικό υλικό ακούγεται ξεκάθαρα ο αξιωματικός να αναφέρει ότι όλοι οι αστυνομικοί είναι καλά στην υγεία τους;
4. Γιατί αναφερόταν ως 20χρονος και σεσημασμένος ο οδηγός, ο οποίος ήταν 18 ετών και χωρίς βεβαρημένο ποινικό παρελθόν (είχε κατηγορηθεί για κλοπή ενός μοτοποδηλάτου); Πού είναι η αμεροληψία, η αντικειμενικότητα και η δεοντολογία των ΜΜΕ στη συγκεκριμένη υπόθεση;
5. Ποια ήταν και πως αποδεικνύεται η αυτοάμυνα των αστυνομικών, η οποία να δικαιολογεί τη χρήση όπλων και μάλιστα 38 σφαιρών μέσα στον αστικό ιστό;
6. Πώς κινδύνεψαν οι ζωές των εφτά αστυνομικών από τρεις άοπλους νεαρούς;
7. Αν μέσα στο αυτοκίνητο δεν επέβαιναν νεαροί Ρομά, θα προέβαιναν σε τόσο εκτεταμένη χρήση βίας οι αστυνομικοί;
8. Γιατί δεν πυροβόλησαν στα λάστιχα ώστε να ακινητοποιηθεί το όχημα, αλλά αντιθέτως έστρεψαν τις κάνες τους προς τους επιβαίνοντες του οχήματος και έριχναν εν ψυχρώ;
9. Ποιοι πολίτες έχουν το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη και ποιοι το στερούνται λόγω ιδιαίτερων πολιτιστικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών;
10. Ποιο αδίκημα νομιμοποιεί την εν ψυχρώ αφαίρεση δια απανωτών πυροβολισμών της ζωής ενός άοπλου 18χρονου;
Δέκα αναπάντητα και αμείλικτα ερωτήματα που ζητούν άμεσες και ξεκάθαρες απαντήσεις από το επίσημο κράτος, το οποίο οφείλει να αποδώσει δικαιοσύνη χωρίς σκιές συγκάλυψης…”
Η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται και ένα αόρατο νήμα συνδέει τη δολοφονία αυτή με προηγούμενες δολοφονίες που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη. Το νήμα αυτό συνίσταται από την εσκεμμένη παραποίηση της πραγματικότητας και του προφίλ των θυμάτων από την Ελληνική Αστυνομία, παραποίηση που με περιττή προθυμία τροφοδοτούν και τα ελληνικά ΜΜΕ.
Θυμίζω: Αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα η Αστυνομία και τα ΜΜΕ έκαναν λόγο για διαμάχη “για το ποδόσφαιρο”.
Μετά τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου από τους τηλεοπτικούς δέκτες μας μαθαίναμε για έναν “επίδοξο ληστή, με μαχαίρι και υπό την επήρεια ουσιών”.
Οι ισχυρισμοί αυτοί της ΕΛΑΣ και ύστερα των ΜΜΕ κατέπεσαν, άλλοι αμέσως και άλλοι λίγο αργότερα, αφού πρώτα έχυσαν το δηλητήριο της χαιρεκακίας, του μίσους και της αμφισβήτησης της πλευράς των θυμάτων. Δολοφόνησαν όμως πολλαπλά τα θύματα και μετά θάνατον, λερώνοντας τη μνήμη τους για να ξεπλύνουν κρατικές και φασιστικές δολοφονίες.
Και σε αυτό το περιστατικό η κατρακύλα υπήρξε ακόμα πιο κατάφορη. Στο ίδιο δημοσίευμα της “Κ” όπου στο βίντεο ακούγεται ο αξιωματικός να λέει ότι κανείς αστυνομικός δεν τραυματίστηκε, η εφημερίδα αναπαράγει το μύθο περί επτά τραυματισμένων αστυνομικών.
Στα ερωτήματα της Ελλάν Πασσέ λοιπόν προσθέτω άλλο ένα, αυτή τη φορά στο ελληνικό μιντιακό σύστημα:
Στα πόσα ψέματα της ΕΛ.ΑΣ. για την ταυτότητα των θυμάτων θα πάψει να θεωρείται ως έμπιστη και έγκυρη πηγή κάθε φορά που έχουμε νεκρό; Πόσους νεκρούς αντέχουμε να διαπομπεύσουμε και πόσους δολοφόνους να ξεπλύνουμε;
