Ένα από τα πολλά κοινά που μοιράζεται η ανθρωπότητα είναι ο κόσμος του ασυνείδητου. Εκεί που κάθε άτομο ταξιδεύει ελεύθερα και εκφράζονται απροκάλυπτα όλα τα παράλογα πάθη του, οι κρυφές επιθυμίες του, τα άγχη του, οι φόβοι του και -κυρίως- ο αληθινός και πραγματικός χαρακτήρας του. Με την έλευση του Διαφωτισμού και την ραγδαία ανάπτυξη όλων των Επιστημών, υπάρχει ένα κομμάτι που τόσο λίγο, δυστυχώς, απασχόλησε τον δυτικό πολιτισμό, όταν εκείνος ήταν ο υπαίτιος που απαξιώθηκε η τόση μεγάλη μελέτη και ερμηνεία που είχε συγκεντρώσει η Ανατολή στην πάροδο των αιώνων. Αυτός ο τόπος που αποτελεί το δεύτερο μισό του εαυτού μας, αλλά στην γρήγορη, υλιστική και επιβαρυνόμενη καθημερινότητά μας δεν δίνουμε βαρύτητα. Ο μεγάλος Έριχ Φρομ, μετά την επιφανειακή μελέτη των Φρόιντ και Γιούνγκ, αποδομεί εύστοχα τις μελέτες των δασκάλων του και επιχειρεί να αναδείξει την σημασία των ονείρων μέσα από το βιβλίο του «Η ξεχασμένη γλώσσα».
Η συμβολική γλώσσα που χρησιμοποιούν τα όνειρα, οι μύθοι και τα παραμύθια, θα έπρεπε να διδάσκεται όπως όλα τα υπόλοιπα μαθήματα και τις Επιστήμες, ώστε να μπορεί ο κάθε άνθρωπος να πορευτεί μέσα από τον πνευματικό ορίζοντα που του ανοίγουν και να βελτιώσει τον ίδιο και την κοινωνία που τον περιβάλλει και στην οποία ζει.
Βλέπουμε δεκάδες όνειρα στον ύπνο μας καθημερινά. Πόσα από αυτά θυμόμαστε πραγματικά, όμως, μόλις βρεθούμε πίσω στον συνειδητό κόσμο; Ένα απειροελάχιστο ποσοστό εξ αυτών. Μας φαίνεται πραγματικά ασήμαντος ο κόσμος του Ύπνου, στον οποίο απενεργοποιούνται οι βασικές λειτουργίες μας και κυριαρχεί ο νους και στον οποίο ζούμε τον μισό χρόνο της ζωικής μας ύπαρξης. Μα είμαστε τα μόνα όντα -ακόμα, τουλάχιστον- που έχουμε την δυνατότητα και την νοητική ικανότητα να αντιληφθούμε την σημασία τους και να πορευτούμε μέσα από τους συμβολισμούς τους.
Χαρακτηριστικό σημάδι αποτελεί ότι στους αρχαίους μυθικούς πολιτισμούς (Αρχαία Ελλάδα, Αίγυπτος…) η αδυναμία ερμηνείας του ασυνείδητου ισοδυναμούσε με αγραμματοσύνη και «αμορφωσιά». Καθετί που βλέπουμε όταν δεν είμαστε στον ξύπνιο μας, παρουσιάζει κάτι που μας απασχολεί στο παρόν, κάτι που μας στιγμάτισε στο παρελθόν, κάτι που θέλουμε να πετύχουμε ή που θέλουμε να αποφύγουμε στο μέλλον. Στο πεδίο της -μη σχιζοφρενικής- ψυχανάλυσης, εξάλλου, δεν αποτελεί τυχαία σύμπτωση ότι οι τρεις μεγάλοι (Φρόιντ, Γιούνγκ και Φρομ) επικεντρώθηκαν στον ονειρικό κόσμο των ασθενών τους, προκειμένου να μπορέσουν να τους βοηθήσουν αποτελεσματικά, μέθοδος η οποία ακολουθείται πλέον δια κόρον, μέσω της τακτικής της ύπνωσης και της αφήγησης των ιστοριών του ονειρευόμενου.

Μέσα από την παράθεση ονείρων ασθενών και της ερμηνείας τους, μέσω αρχαιοελληνικών μύθων και ιδιαίτερα μέσα από την τριλογία τραγωδιών για τον Οιδίποδα του Σοφοκλή και των μύθων του Αισώπου, ο μεγάλος ψυχαναλυτής αποδεικνύει ότι ο ύπνος συνιστά το δεύτερο κομμάτι του εαυτού μας, το οποίο πρέπει να συμβουλευόμαστε και να κατανοούμε, έτσι ώστε να ξεπερνούμε τα όρια του εαυτού μας και να γινόμαστε πνευματικοί. Άλλωστε, ο Φρομ επισημαίνει ότι αυτή η ερμηνεία προσφέρει και υλική υποστήριξη, καθώς, μέσα από την σωστή πνευματική καθοδήγηση και την διαύγεια, ξεπερνούμε τα προβλήματά μας και επικεντρωνόμαστε σε όσα πραγματικά θέλουμε να πετύχουμε και να καταφέρουμε, ενώ μας παρουσιάζονται όλα όσα αποτελούν εμπόδια για την αυτοβελτίωσή μας, όπως και ασυνείδητα χαρακτηριστικά που έχουν ριζώσει μέσα μας εξαιτίας κάποιου πολύ σημαδεμένου επεισοδίου μας που έχουμε βιώσει κάποια πιο παλαιά εποχή.
Ο ψυχικός μας κόσμος, εντέλει, είναι ο καθρέφτης των ονείρων μας. Εφόσον μας δίνεται η δυνατότητα να τον τιθασεύσουμε και να τον καταλάβουμε, αυτόματα κυριαρχούμε πάνω στο ίδιο μας το «είναι». Ένα έργο-αριστούργημα, το οποίο πρέπει να βρεθεί στα χέρια κάθε ανθρώπου που ενδιαφέρεται για την άνθηση του πνεύματος και την ενδότερη κατανόηση του ατόμου του.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.