Γιατροί, νοσηλευτές, νοσοκόμες, υγειονομικό προσωπικό και ερευνητές, αναντίρρητα, αποτελούν την πρώτη γραμμή του στρατού των ηρώων της καθημερινότητάς μας σε μία περίοδο πανδημίας με έναν φονικό αόρατο εχθρό. Και ύστερα, τo τάγμα συμπληρώνουν φοβισμένα γεροντάκια που σβήνουν σαν κεριά, νοσηλευόμενοι σε κλινικές και νοσοκομεία που δίνουν μάχη για τη ζωή τους, εκατοντάδες άνεργοι μετά το κλείσιμο όλης της αγοράς, της εστίασης και του τουρισμού που παλεύουν με κάθε τρόπο για την εξασφάλιση της οικογένειάς τους, αλλά και εμείς οι ίδιοι- νέα άτομα με δίψα για ζωή και πρόοδο που είδαμε τα όνειρά μας να γκρεμίζονται και την καθημερινότητά μας να παγώνει μπροστά στην όψη των τεσσάρων τοίχων των σπιτιών μας.
Και όμως, ένας άλλος διαφορετικός ήρωας της καθημερινότητας κατάφερε και κέρδισε τον δικό μου θαυμασμό. Άκουσα το όνομά του τυχαία στο δημοτικό γήπεδο της γειτονιάς μου, όταν ένας αθλούμενός του τον φώναξε. Ο κύριος Μάριος, λοιπόν, είναι ένας πολύ ξεχωριστός προπονητής στίβου που διαφέρει εντελώς από κάθε άλλον. Δεν προπονεί απλούς αθλητές, αλλά πραγματικούς πρωταθλητές του στίβου της ζωής, μίας που πρόκειται για παιδιά με κινητικά προβλήματα, αναπηρίες ή ασθένειες, τα οποία μέσα από τον αθλητισμό επιδιώκουν να επωφεληθούν σωματικά και ψυχικά.
Με τις ειδικές προπονήσεις που ακολουθούν (καθένας ανάλογα με την περίπτωσή του) μαθαίνουν να επιτελούν νέες κινήσεις, εξασκούνται στον συντονισμό των μελών του σώματός τους, προπονούνται στον σωστό τρόπο βάδισης και ορθοστασίας, βελτιώνουν τη στάση του σώματός τους και γενικότερα αποκομίζουν όλα τα οφέλη της άσκησης για τον οργανισμό. Όμως αυτά δεν περιορίζονται μόνο σε σωματικό επίπεδο, αλλά και σε ψυχολογικό, καθώς αισθάνονται περισσότερη αυτοπεποίθηση με τις δυνατότητές τους, εμμένοντας με μεγαλύτερη πίστη στις προσπάθειες και στις επιδιώξεις τους. Πέραν αυτού, τους δίνεται ισότιμα με κάθε παιδί η ευκαιρία να γνωρίσουν ένα σύνολο εμπειριών, επιτεύξεων, αλλά και καθημερινών στιγμών εκτόνωσης ή ευχαρίστησης μέσα από την γυμναστική. Πολλά από αυτά τα παιδιά βιώνουν για πρώτη φορά το πνεύμα του γνήσιου αθλητισμού, δεδομένου ότι στο σχολείο δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχουν στο μάθημα της γυμναστικής ή λόγω του εγκλεισμού αναγκάστηκαν να παραμείνουν στο σπίτι.
Ο κύριος Μάριος διαθέτει ένα ιδιαίτερο ταλέντο επικοινωνίας με τα παιδιά· κάθε φορά που τρέχω ή περνάω από δίπλα του βγάζω το ένα ακουστικό μου, προκειμένου να πιάσει το αυτί μου τυχόν συμβουλές ή λόγια ενθάρρυνσης. Με μακριά καστανά μαλλιά και γυαλιά ηλίου που ποτέ δεν αποχωρίζεται -ακόμα και όταν έχει πέσει το φως- τον συναντά κανείς είτε στην εξωτερική λωρίδα δίπλα σε κάποιον αθλούμενο να δίνει ρυθμό στο τρέξιμο ή το περπάτημα, είτε στο υπόστεγο του γηπέδου να βοηθάει κάποιον μικρό αθλητή με τα λάστιχα ή να στήνει εμπόδια εδάφους. Κάποιες φορές τραβάει βίντεο τα παιδιά και μετά το βλέπουν μαζί, για να καταλαβαίνουν πιο απτά μέσα από την εικόνα όσα πρέπει να διορθώσουν. Άλλες φορές συνομιλεί με τους γονείς των αθλούμενών του για να τους μεταδώσει τα νέα προόδου τους. Έτσι, κάθε μέρα δίνει το παρόν. Aκόμα και τα Σαββατοκύριακα, τον βρίσκω πάντα εκεί.
Σε μια εποχή που τα ηθικά ερείσματα και τα λαμπρά πρότυπα εκλείπουν και αξίες όπως ο αλτρουισμός, η αλληλεγγύη και η αγάπη για τον Άνθρωπο καταβαραθρώνονται, ένας τέτοιος χαρισματικός προπονητής κάνει την εξαίρεση. Με την όμορφη αύρα του, την αφοσίωση στο έργο του και τον σεβασμό στη δουλειά του και στα παιδιά που προπονεί, ο κύριος Μάριος δεν μπορεί παρά να συνιστά μία πηγή έμπνευσης και αστείρευτης δύναμης.
Μόνο χαρά μπορώ να νιώσω όταν γίνομαι μάρτυρας ενός αντίστοιχου ήθους και συμπεριφοράς μόλις λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι μου. Κύριε Μάριε, συνεχίστε να κάνετε αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο, ιδίως σε μία τόσο δύσκολη περίοδο, και να είστε σίγουρος πως αποτελείτε παράδειγμα για όλους όσους αθλούμαστε και βλέπουμε με τι μεράκι επιδίδεστε σε αυτό που κάνετε.
Ονομάζομαι Ανθή Καψάλη και είμαι απόφοιτος του Λεοντείου Λυκείου Νέας Σμύρνης. Το φθινόπωρο του 2019 ξεκίνησα να φοιτώ στο Τμήμα Βιολογίας της Σχολής Θετικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκτός από θέματα που αφορούν το αντικείμενο σπουδών μου, έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο Θέατρο, τα ταξίδια και τη Λογοτεχνία. Η αγάπη μου για το γράψιμο και την ανάγνωση βιβλίων και άρθρων υπήρξε ανέκαθεν μεγάλη. Ενισχύθηκε, ωστόσο, με την είσοδό μου στο Πανεπιστήμιο.
Μείζων στόχος μου μέσα από τη συμμετοχή μου στην Εφημερίδα «Φοιτητικός Κόσμος» συνιστά η κοινοποίηση των προβλημάτων και των ανησυχιών που μοιραζόμαστε ως φοιτητές, καθώς και η προβολή ενδιαφερουσών πρωτοβουλιών και ιδεών. Τέλος, μετά τον στείρο τρόπο γραφής που χρειάστηκε να υιοθετήσουμε στο Λύκειο για την έκθεση των Πανελληνίων εξετάσεων, με τη συμμετοχή στην εφημερίδα μου δίνεται πλέον η ευκαιρία ελεύθερης έκφρασης, ανάδειξης προσωπικού ύφους γραφής και δημοσιοποίησης απόψεων πάνω σε ζητήματα που μας αφορούν σχετικά με ποικίλες θεματολογίες.
