Του Ανδρέα Βελωνά, αποφοίτου του προπτυχιακού και μεταπτυχιακού του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου και ραδιοφωνικού παραγωγού του “Ράδιο Πάντειον”
Πριν αποχαιρετίσουμε το καλοκαίρι μας, οι Arctic Monkeys αποφάσισαν να μας χαρίσουν το lead single ονόματι “There’d Better Be A Mirrorball” του επερχόμενου δίσκου τους με τίτλο “The Car”, ο οποίος θα κυκλοφορήσει στις 21 Οκτωβρίου.
Υπόθεση “There’d Better Be A Mirrorball”:
Αν κάποιος ακούσει αυτό το κομμάτι, αποκλείεται να μη συγκινηθεί με τη ρομαντική ατμόσφαιρα, την αναφορά στο ανεκπλήρωτο, τη λύτρωση ενός αυθόρμητου και ξέφρενου χορού κάτω από μία ντισκομπάλα και τη λύπη που τον αγκαλιάζει, γιατί κάποτε τελειώνει. Πάνω στη ντισκομπάλα καθρεφτίζονται όλες οι στιγμές που ζει κανείς σε ένα πάρτυ… τα χαμόγελα όταν ανοίγει η πόρτα, το γέμισμα των ποτηριών με αλκοόλ, οι συζητήσεις με αγνώστους, τα βλέμματα που είτε καταλήγουν σε μία μεθυσμένη αλλά παθιασμένη χορογραφία είτε παραμένουν βλέμματα. Καθώς η ντισκομπάλα περιστρέφεται, ο χρόνος περνάει και μας συνοδεύει ένα βάρος που μας ακολουθεί από την έξοδο μέχρι το σπίτι μας, επειδή τελείωσε το πάρτυ. Οι στιγμές ενός πάρτυ μπαίνουν στο συρτάρι των αναμνήσεων και ανήκουν πλέον στο παρελθόν, το οποίο είναι απλωμένο στην ταράτσα και το μουσκεύει η βροχή… ή τα δάκρυά μας. Το «There’d Better Be A Mirrorball» ντύνει μουσικά, από την αρχή μέχρι το τέλος, με μία γλυκιά μελαγχολία, μία νυχτερινή έξοδο ή ένα πάρτυ, από την στιγμή της προετοιμασίας μέχρι και την στιγμή που το υποσυνείδητό σου σκαρώνει περίεργα σενάρια και βλέπεις όνειρα που έχουν σχέση με ό,τι προηγήθηκε.
Τι συμβαίνει με τους Arctic Monkeys και τους μουσικούς τους πειραματισμούς;
Αφού οι Arctic Monkeys «χαλάρωσαν» στο «Tranquility Base Hotel & Casino» και άφησαν πίσω τους το science fiction στοιχείο του προηγούμενου δίσκου («AM»), τώρα έχουν «προσγειωθεί» και σκάβουν το έδαφος για να βρουν τη λάμψη και τις ανασφάλειές τους, τα αστέρια που έπεσαν και τις απογοητεύσεις τους. Αυτό φαίνεται και από την σκηνοθεσία του βιντεοκλίπ, την οποία υπογράφει ο front man του συγκροτήματος, Alex Turner, με μία κινηματογραφική διάθεση και μία παλιομοδίτικη καλαισθησία, ενώ εναλλάσσεται το ζωντανό χρώμα με το μουντό, το ασπρόμαυρο με το έγχρωμο, όπως συμβαίνει και στη ζωή άλλωστε. Μαζί με το «Tranquility Base Hotel & Casino», οι Arctic Monkeys αποχωρίστηκαν και τα κοστούμια τους και επανήλθαν στο knitwear και στα δερμάτινα, με μία essence late ‘70s – early ‘80s.
Η πορεία του συγκροτήματος έχει δυστυχήσει ένα μέρος του κοινού που περίμενε να αναπαράγεται διαρκώς ο δίσκος «AM» του 2013 και ό,τι έφερε αυτός, σε κάθε επόμενό τους δίσκο. Ωστόσο, οι Arctic Monkeys έχουν ωριμάσει μουσικά, έχουν εξελιχθεί και ακολουθούν το μονοπάτι που δεν έχει βέβαιο προορισμό, αλλά έχουν ήδη γράψει το ξεκίνημα της post-AM εποχής. Ο Alex Turner φέρνει τον κοσμοπολίτικο αέρα των Last Shadow Puppets στους Arctic Monkeys με jazz πινελιές και, επίσης, βλέπουμε τις επιρροές τους γύρω από διαθέσεις ψυχεδελικού ροκ σαν αυτό των Beatles στο «Strawberry Fields Forever» του 1967. Τέλος, βλέποντας την track list του νέου άλμπουμ, αξίζει να αναφερθεί ένα στοιχείο το οποίο συναντάει κανείς σε συγκροτήματα της βρετανικής indie rock και δεν είναι άλλο από τους μακροσκελείς και, καμία φορά, πολύπλοκους τίτλους κομματιών, με χαρακτηριστικό παράδειγμα κομμάτια των Smiths.
Τι συμβαίνει με τη μουσική γενικότερα;
Κάπου εκεί φτάνουμε στη ζώνη του λυκόφωτος και αυτή αφορά τη disco ατμόσφαιρα και την τάση προς αναζήτησή της. Μπορεί το βρετανικό συγκρότημα να μην το έχει πάει μουσικά προς τη disco, αλλά το νέο άλμπουμ σίγουρα φέρει μία αύρα εκείνης της εποχής. Τα τελευταία 2 χρόνια έχει διαπιστωθεί πως η μουσική βιομηχανία δεν μας προσφέρει μουσική που ενδείκνυται για χορό και αρκετοί καλλιτέχνες, κυρίως της εν γένει pop σκηνής, γύρισαν πίσω τον χρόνο και επηρεάστηκαν από την disco, όπως ο The Weeknd στο άλμπουμ «After Hours» του 2020 και η Dua Lipa με τίτλο «Future Nostalgia» πάλι του 2020. Άραγε χρειαζόμαστε τα φώτα που πέφτουν πάνω στη ντισκομπάλα και αστράφτει όλος ο χώρος; Μήπως δεν είναι απλά νοσταλγία του παρελθόντος αλλά ανάγκη επικοινωνίας με το παρελθόν που δεν ζήσαμε;
Ας είναι το νέο άλμπουμ το «όχημα» που θα μας πάει παραπέρα!
