Της Παναγιώτας Μητσοπούλου, πρώην συντάκτριάς μας
| Έρωτας: όσο υπάρχουν το άγνωστο και οι αυταπάτες. Μανώλης Αναγνωστάκης, ΥΓ. |
Δύσκολες μέρες, οι δαίμονες της απόστασης και του φόβου θεριεύουν, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο βασανιστήριο για έναν άνθρωπο να του τρέφεις τις αμφιβολίες.
—————————————————————————————————————————
Δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί αντιδράς με αυτόν ή τον άλλον τρόπο, γιατί αισθάνεσαι έτσι ή αλλιώς: όταν αγαπάς εξάλλου δεν υπάρχουν περιθώρια για εξηγήσεις.
Δεν υπάρχει ορισμός της αγάπης. Κανένα εγχειρίδιο προς ναυτιλλομένους στον ωκεανό του έρωτα και της επιθυμίας δεν έχει γραφτεί. Και ούτε πρόκειται, πιστέψτε με.
Σήμερα το πρωί σκεφτόμουν τα μάτια του και προσπαθούσα να καταλάβω τι μου συμβαίνει.
Πλάι στην ημερομηνία, έγραψα «Όσοι χειμώνες κι αν ήρθαν, εκείνος είναι η μοναδική άνοιξη που θα έχει περάσει ποτέ απ’ την ζωή μου».
Όσοι εγωισμοί κι αν μπουν ανάμεσά μας, του έγραψα, όσες στιγμές κι αν θυσιάσω από αμηχανία και φόβο μήπως πω ή κάνω κάτι λάθος, θα ‘σαι πάντα η αγάπη μου.
Ίσως έρωτας τελικά αυτό να σημαίνει, παράδεισος όταν είστε μαζί και κόλαση όταν ζείτε χώρια, ακόμα και αν αυτό το χώρια είναι στολισμένο με τις καλύτερες προθέσεις.
Ίσως να είναι πόνος και ευτυχία μαζί: πόνος να ξέρεις ότι μια μέρα θα χαθεί, ευτυχία το να υπάρχεις ακόμη δίπλα του, στο πλάι του.
Όσες λέξεις όμως κι αν βρω, όσους στίχους κι αν γράψω, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να φτάσει τον θεό Έρωτα: ίσως γιατί μπορεί να είναι απλά μια αυταπάτη.
Ίσως γιατί η θεά Αφροδίτη τον έπλασε άυλο και αεικίνητο: τρέχεις, τον φτάνεις για λίγο, παραδίνεσαι και -τσουπ- εξαφανίζεται. Ένας φαύλος κύκλος που επαναλαμβάνεται χωρίς σταματημό.
—————————————————————————————————————————
ΥΓ. Eάν έδινα έναν ορισμό, εν τέλει, θα έλεγα πως έρωτας είναι οι στιγμές που έζησα, που θα ζήσω, που ονειρεύομαι και που ίσως δεν θα καταφέρω ποτέ να ζήσω μαζί του.
Στιγμές ευτυχίας είναι όλες, με προοπτική όμως να γίνουν δυστυχίας.
Η επιλογή είναι δική μας.
Πάντα.
