Έλα να περπατήσουμε ξανά στους άδειους δρόμους της πόλης.
Να μου μιλάς για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, κρατώντας μου το χέρι.
Να μου μιλάς γι’ αυτά που σε τρομάζουν, για να καταλαγιάσει κάπως η ψυχή σου…
Κι αν δε μπορώ να απαλύνω τις θολές σου σκέψεις, να σ’ αγκαλιάζω.
Να σ’ αγκαλιάζω τόσο σφιχτά, μέχρι να κοπεί η ανάσα μου στα δύο.
Να σε κάνω να νιώσεις πόσο σημαντικός είσαι για μένα…
Έλα να σε κοιτάξω πάλι βαθιά μέσα στα μάτια χωρίς να μιλάμε.
Απλώς να σε κοιτάω και να χάνομαι στο βλέμμα σου.
Να παρατηρώ κάθε πότε αλλάζει, για κάθε τι που σκέφτεσαι…
Να σε ρωτάω «τι σκέφτεσαι» και να μου λες, γλυκά μ’ ένα χαμόγελο, «τίποτα».
Έλα να ξαπλώσουμε μαζί και να κουρνιάσεις στο λαιμό μου.
Να νιώθω την ανάσα σου να χαϊδεύει το δέρμα μου.
Και μετά να μπλέκω τα δάχτυλά μου μέσα στα μαλλιά σου, όσο σου φιλάω το ζεστό σου μέτωπο.
Έλα να με πιάνεις σφιχτά, σα να μη θες να κουνηθούμε καθόλου…
σα να είμαστε εύθραυστοι…
Και τώρα που λείπεις,
Τώρα που μου λείπεις τόσο πολύ, όλα είναι διαφορετικά.
Νιώθω να κοιμάμαι πλέον από ανάγκη κι από συνήθεια.
Να περπατάω χωρίς κάποιο σκοπό, να πηγαίνω όπου με πάνε τα πόδια μου και όχι εκεί που θέλει η καρδιά μου.
Αλλά περιμένω.
Και μετράω τις μέρες.
Σβήνω με λαχτάρα όσες φεύγουν και περνάνε.
Αφού πλησιάζει ο καιρός για να σε δω ξανά.
Να σε φιλήσω, να σε νιώσω, να μουδιάσει ξανά η σάρκα μου και να φύγει το κενό από μέσα μου.
Έλα πάλι κοντά μου κι εγώ θα λατρέψω το βρώμικο καυσαέριο της Αθήνας, γιατί ξέρω ότι θα αναπνέω μόνο τ’ άρωμά σου.
Έλα να γεμίσουν οι δρόμοι ξανά με ανθρώπους.
Κι όταν μια μέρα,
θα τρέχεις να προλάβεις ένα λεωφορείο, εκεί που θα σε έχει απογοητεύσει η καθημερινότητα,
τότε που θα σε πνίγει ο χρόνος κι εγώ θα σε ερωτεύομαι όλο και περισσότερο στις άσχημες στιγμές σου,
ξαφνικά θα ‘ρθω να σου φτιάξω έναν ζεστό καφέ, θα σου αγγίξω τρυφερά το χέρι και θα σε ρωτήσω:
«Έχεις λίγο χρόνο να σου πω σ’ αγαπώ;»
Ονομάζομαι Κατερίνα Δημητρέσκου, κατάγομαι από την Ρόδο και σπουδάζω στο Τμήμα Μέσων Επικοινωνίας και Πολιτισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Δηλώνω λάτρης των τεχνών, αλλά την μεγαλύτερη αγάπη την τρέφω για τον κόσμο του θεάτρου. Είμαι ένα πνεύμα ανήσυχο και μ’ αρέσει να καταπιάνομαι με όσα πράγματα με κάνουν ευτυχισμένη. Ένα απ’ αυτά είναι η γραφή, που μέσω αυτής μπορώ και μοιράζομαι σκέψεις, συναισθήματα, προβληματισμούς κ.α. με τον υπόλοιπο κόσμο.