Της Γιώτας Μαντά, πρώην συντάκτριάς μας
Γενέθλια. Ένας χρόνος που πέρασε. Δώδεκα ολόκληροι μήνες που έφυγαν και, ένας προς έναν, μας άφησαν αναμνήσεις. Όμορφες ή άσχημες, καλές ή κακές, όλες εδώ, ανεξίτηλο σημάδι στο μυαλό και την καρδιά μας, να θυμίζουν πάντα αυτόν τον μοναδικό κι ανεπανάληπτο έτος της πορείας μας σε αυτόν τον κόσμο (τον μικρό, τον μέγα!). Πρόσωπα, μυρωδιές, εικόνες, χρώματα. Με απλά λόγια, τη ζωή μας.
Η ζωή είναι στιγμές. Έρχονται και φεύγουν. Κάθε στιγμή και μια ξεχωριστή εμπειρία, ένα καινούργιο μάθημα, συνοδοιπόρος στην μετέπειτα εξέλιξη του εαυτού μας. Ενός εαυτού τον οποίο, στο τέλος της ημέρας, εμείς ορίζουμε. Οι δυό μας, ερχόμαστε αντιμέτωποι και κάνουμε τον τελικό απολογισμό. Παρουσίες, απώλειες, χαρές, τραύματα. Γιατί αυτοί είμαστε.
Είμαστε όλα αυτά που βιώσαμε. Αυτός ο χρόνος που «φορτωνόμαστε στην πλάτη», έθεσε το δικό του λιθαράκι στην υπαρξιακή μας διαμόρφωση. Άραγε, τον αξιοποιήσαμε όπως έπρεπε; Τον χαρήκαμε στο μέγιστο βαθμό, όπως του άρμοζε ; Κανείς δεν ξέρει. Το μόνο σίγουρο, είναι πως αυτός ο χρόνος, αποτελεί ένα μάθημα εφ’ όλης της ύλης. Τη γενέθλια ημέρα μας, σφραγίζουμε τον κύκλο ενός χρόνου ζωής στο προσωπικό μας ημερολόγιο.
Την τελευταία μέρα του δικού μας έτους, κοιτώντας πίσω, αντικρίζουμε για πρώτη φορά την ανηφόρα που διασχίσαμε μέχρις εδώ. Γιατί η ζωή είναι γεμάτη ανηφορικά δρομάκια. Έτσι κατασκευάσθηκε, με μεγαλύτερα ή μικρότερα εμπόδια, για να μας μαθαίνει πως κάθε τι σ’ αυτόν τον πλανήτη, συνοδεύεται και από ένα τίμημα.
Αυτή τη χρονιά, έζησες. Γνώρισες νέους ανθρώπους, ερωτεύτηκες , αγάπησες , χώρισες, απογοητεύτηκες, συγχώρεσες. Πρωτόγνωρα, ανάμεικτα συναισθήματα και καταστάσεις που σε πείσμωσαν και έγιναν δύναμη στα πόδια σου να προχωρήσεις λίγο πιο πέρα, ένα βήμα τη φορά. Έμαθες πολλά. Κατάλαβες πως οι άνθρωποι δεν είναι πάντα αυτό που θέλουν να δείχνουν, έμαθες να μην εμπιστεύεσαι τυφλά. Και το μάθημα αυτό, σε πλήγωσε. Αγάπησες με όλη τη δύναμη της ανθρώπινής σου υπόστασης, αλλά δεν αγαπήθηκες με τον ίδιο τρόπο. Και τώρα που το σκέφτεσαι, ίσως και καλύτερα.
Στην ανηφόρα της ζωής, δεν ήσουν μόνος. Η Οικογένεια, βιολογική και κατ’ επιλογήν, στάθηκε πιστός φρουρός στο πλάι σου, να σου θυμίζει την προσωπική σου αξία και να σε κάνει να χαμογελάς με πείσμα στις δύσκολες στιγμές. Κάθε φορά που έχανες την πίστη σου στο καλό και το κακό, το δίκαιο και το άδικο, ήταν εκεί για να σου θυμίσουν να κοιτάξεις και τις δύο όψεις του νομίσματος. Άνθρωποι που έμειναν γιατί ήθελαν, είναι οι μόνοι που αξίζουν μια θέση στη ζωή και την καρδιά σου. Και τώρα το ξέρεις καλά.
Μέσα από τον χρόνο που διένυσες, έγινες καλύτερος άνθρωπος. Ωρίμασες, έφυγες από ό,τι δεν σε πληρούσε. Συνειδητοποίησες πως η ευτυχία κρύβεται στις πιο μικρές στιγμές. Ένα «σ’ αγαπώ» που δεν περίμενες, ένα απρόσμενο χάδι, ένα ζεστό βλέμμα αρκούν για να νιώσεις το μεγαλείο της ζωής. Τώρα, μπορεί να αγαπάς πιο δύσκολα, αλλά αγαπάς αληθινά. Αγκαλιάζεις με πάθος και δεν φοβάσαι να εκφράσεις τα συναισθήματά σου, να ονειρευτείς. Γιατί μέσα σε όλα, γνωρίζεις καλά πως η ζωή τρέχει, και εσύ πρέπει να προλάβεις.
Δώδεκα παρά πέντε. Προλαβαίνεις. Κλείσε τα μάτια. Δες όλες τις στιγμές που πέρασαν αυτή τη χρονιά και άσε ένα δάκρυ να κυλήσει μαζί τους, σε ένδειξη σεβασμού και αγάπης προς τον εαυτό σου. Νιώσε τη δύναμή σου. Δώδεκα ακριβώς. Άνοιξε τα μάτια. Χαμογέλα στις καινούργιες εκπλήξεις που σου φέρνει η ζωή. Μια καινούργια ιστορία μόλις άρχισε.
Και μην ξεχνάς : «Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε»
