Ασυμβίβαστη. Ανατρεπτική. Μαχητική. Πολύπαθη. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα επίθετα που μπορούν να χαρακτηρίσουν την παγκοσμίως γνωστή μεξικανή καλλιτέχνιδα Φρίντα Κάλο. Η γεμάτη ανατροπές ζωή της μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 2002 σε σκηνοθεσία Τζούλι Τέιμορ και πρωταγωνιστές τους Σάλμα Χάγιεκ και Άλφρεντ Μολίνα στους ρόλους της Φρίντα και του Ντιέγκο αντίστοιχα. Το σενάριο των Κλάνσι Σίγκαλ, Νταϊάν Λέικ, Γκρέγκορι Νάβα και Άννα Τόμας βασίζεται στο βιβλίο «Frida: A Biography of Frida Kahlo» του Χέιντεν Χερέρα. Πλέον η ταινία «Frida» είναι διαθέσιμη και στην δημοφιλή πλατφόρμα Netflix.
Η ταινία ξεκινά στα μέσα της δεκαετίας του 1920 όταν η δεκαοχτάχρονη Φρίντα Κάλο, ή αλλιώς Μαγκνταλένα Κάρμεν Φρίντα Κάλο Καλντερόν, πέφτει θύμα ενός μοιραίου ατυχήματος με λεωφορείο. Η ίδια βρέθηκε ανάμεσα στα συντρίμμια, καλυμμένη με αίμα και σκόνη, καρφωμένη σε μία μεταλλική ράβδο. Υπέστη πολλαπλά τραύματα στην σπονδυλική στήλη, τον αυχένα και τα πλευρά, τα οποία την ταλαιπώρησαν μία ολόκληρη ζωή. Τα -ήδη σακατεμένα από πολιομυελίτιδα- πόδια της είχαν σπάσει σε κάποια σημεία και σε κάποια άλλα είχαν συνθλιβεί εντελώς. Ένα μεταλλικό έλασμα είχε τρυπήσει τον αριστερό γοφό της και είχε βγει από τον κόλπο της, δημιουργώντας μια βαθιά πληγή στην κοιλιά της και σβήνοντας κάθε ελπίδα μελλοντικής κυοφορίας.
Κατά τη διάρκεια επώδυνων και ιδιαίτερα δαπανηρών θεραπειών, μηνών ακινησίας με ολόκληρο το κορμί της μέσα σε νάρθηκα και εξαντλητικών χειρουργικών επεμβάσεων, εκείνη ξεκινά να ζωγραφίζει προκειμένου να ξορκίσει τον πόνο. Αψηφώντας όλες τις πιθανότητες και επιδεικνύοντας μεγαλειώδη δύναμη ψυχής και σώματος, καταφέρνει να σηκωθεί από το κρεβάτι και να περπατήσει κουτσαίνοντας. Τότε είναι που έρχεται σε επαφή με έναν από τους μεγαλύτερους ζωγράφους του Μεξικού, τον Ντιέγκο Ριβιέρα, μέντορα και μελλοντικό της σύζυγο.
Η αφήγηση επικεντρώνεται στη θυελλώδη σχέση τους και αποτυπώνει περίπου 30 χρόνια της πολυτάραχης ζωής της πρωτοπόρας ζωγράφου. Σε αυτά περικλείονται ο γάμος τους, η σωρεία απιστιών, η έντονη πολιτικοποίησή τους ως κουμουνιστές, η καλλιτεχνική τους εξέλιξη, η μετακόμισή τους στη Νέα Υόρκη, οι δύο αποβολές της, η επιστροφή τους στην πατρίδα, η φιλοξενία του Λέοντος Τρότσκι στο σπίτι τους μετά το άσυλο στο Μεξικό, το ερωτικό ειδύλλιο της Κάλο με τον Τρότσκι, το διαζύγιό της με τον Ντιέγκο, η δολοφονία του Τρότσκι με τους δύο τους να θεωρούνται ύποπτοι και την Φρίντα να βρίσκεται υπό κράτηση, το ταξίδι της τελευταίας στο Παρίσι, ο επαναπατρισμός της, η επιδείνωση της υγείας της, ο δεύτερος γάμος της με τον Ντιέγκο, η πρώτη της έκθεση στο Μεξικό και, τέλος, ο θάνατός της το 1954.
Το ταλέντο της συνδυαστικά με τον ζήλο της για ζωή όχι μόνο διαγράφουν την εικόνα μιας ταλαίπωρης και χτυπημένης από τη μοίρα γυναίκας, αλλά την καθιστούν πραγματική αγωνίστρια και πρότυπο έως τη σημερινή εποχή. Τα έργα της αποτελούν συνήθως τον καθρέφτη της ζωής και του σώματός της, και για το λόγο αυτό εκπέμπουν σκληρότητα και ωμότητα. Ο ρεαλισμός σμίγει με την φαντασία και το όνειρο και αναδύεται μέσα από έντονα χρώματα και ζωντανές φιγούρες. Η ίδια η Φρίντα είχε πει: «Ζωγραφίζω τον εαυτό μου επειδή είμαι τόσο συχνά μόνη και επειδή είμαι το αντικείμενο που γνωρίζω καλύτερα από οτιδήποτε άλλο.[…]Στη ζωή μου είχα δύο πολύ σοβαρά ατυχήματα. Το ένα ήταν όταν κάποιο όχημα πέρασε από πάνω μου. Το άλλο ήταν ο Ντιέγκο».
Στην ταινία οι πίνακες της Φρίντα από ακίνητοι ζωντανεύουν, οι χαρακτήρες παίρνουν σάρκα και οστά και αποτυπώνουν τα συναισθήματα της καλλιτέχνιδος την εκάστοτε χρονική στιγμή. Αυτό είναι ένα μόνο από τα σκηνοθετικά ευρήματα του έργου. Αξίζει να σημειωθεί ότι η εν λόγω ταινία υπήρξε υποψήφια για 6 Όσκαρ, από τα οποία απέσπασε τελικά τα 2 (Μουσική, Μακιγιάζ). Ακόμα, κέρδισε εκείνη τη χρονιά στις Χρυσές Σφαίρες για την μουσική της επένδυση. Η πρωταγωνίστρια Σάλμα Χάγιεκ κατάφερε να εναρμονιστεί πλήρως με την προσωπικότητα της σπουδαίας ζωγράφου, ενώ η χημεία της με τον συμπρωταγωνιστή της Άλφρεντ Μολίνα ως Ντιέγκο άφησε εξίσου θετικές εντυπώσεις.
Μια ταινία που φωτίζει τις κρυφές πτυχές της ζωής μιας ανεπανάληπτης γυναίκας, η οποία έχοντας αποδεχτεί και αγαπήσει τον εαυτό της, αγάπησε και αγαπήθηκε παράφορα. Έζησε στο έπακρο κάθε στιγμή, αρνήθηκε να περιοριστεί σε αστικές συμβατότητες και κοινωνικές νόρμες και άφησε ένα μοναδικό στίγμα στον καλλιτεχνικό και κοινωνικό χώρο.
“Και τελικά, μπορούμε να αντέξουμε πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε ότι μπορούμε.”
Φρίντα Κάλο, 1907-1954
Το τρέιλερ της ταινίας:
Ονομάζομαι Ανθή Καψάλη και είμαι απόφοιτος του Λεοντείου Λυκείου Νέας Σμύρνης. Το φθινόπωρο του 2019 ξεκίνησα να φοιτώ στο Τμήμα Βιολογίας της Σχολής Θετικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκτός από θέματα που αφορούν το αντικείμενο σπουδών μου, έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο Θέατρο, τα ταξίδια και τη Λογοτεχνία. Η αγάπη μου για το γράψιμο και την ανάγνωση βιβλίων και άρθρων υπήρξε ανέκαθεν μεγάλη. Ενισχύθηκε, ωστόσο, με την είσοδό μου στο Πανεπιστήμιο.
Μείζων στόχος μου μέσα από τη συμμετοχή μου στην Εφημερίδα «Φοιτητικός Κόσμος» συνιστά η κοινοποίηση των προβλημάτων και των ανησυχιών που μοιραζόμαστε ως φοιτητές, καθώς και η προβολή ενδιαφερουσών πρωτοβουλιών και ιδεών. Τέλος, μετά τον στείρο τρόπο γραφής που χρειάστηκε να υιοθετήσουμε στο Λύκειο για την έκθεση των Πανελληνίων εξετάσεων, με τη συμμετοχή στην εφημερίδα μου δίνεται πλέον η ευκαιρία ελεύθερης έκφρασης, ανάδειξης προσωπικού ύφους γραφής και δημοσιοποίησης απόψεων πάνω σε ζητήματα που μας αφορούν σχετικά με ποικίλες θεματολογίες.
