Γυναικοκτονίες, Πανεπιστημιακή Αστυνομία, αστυνομική βία, το ανοχύρωτο ΕΣΥ απέναντι στην πανδημία, η επαναλειτουργία των ΑΕΙ δίχως τα απαραίτητα μέτρα και ενίσχυση από το Υπουργείο, 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, η επέτειος του Πολυτεχνείου και της μνήμης του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που εορτάστηκαν φέτος κανονικά κι όπως τους αξίζουν σε μια σοβαρή Δημοκρατία… τι έτος ήταν και αυτό το 2021.
Το εμβόλιο ενάντιας στoν Covid-19 επιτέλους μπήκε στη ζωή μας ως ένα πρώτο όπλο στη μάχη της πανδημίας, δυστυχώς όμως με το βαρύ μας πυροβολικό, το Εθνικό Σύστημα Υγείας, να παραμένει δίχως ΜΕΘ, προσωπικό και παράλληλα, αντί ο επιστημονικός λόγος να ηγηθεί στην εμβολιαστική καμπάνια, επικράτησε η αστεία λογική του «λαδώματος», ιδιαίτερα στην ηλικία μας. Μπορεί να είμαστε στο 2021 μ.Χ., παρ΄ όλα αυτά ζήσαμε σκηνές Μεσαίωνα στις θρησκευτικές συγκεντρώσεις που υπερμετάδοσαν τον Covid-19, με την Εκκλησία μπροστάρη και την κυβέρνηση παντελώς αμέτοχη.
Μαζί με όλα αυτά μπήκε και ο όρος «Γυναικτονία» στη ζωή μας. Του εγκλήματος που στοίχησε τη ζωή σε 17 γυναίκες… αδερφές, μανάδες, γιαγιάδες μας. Της πράξης που μας δείχνει τι άρρωστο πλάσμα μπορεί να κάνει τον άνθρωπο η πατριαρχία και οι σεξιστικές απόψεις. Να θεωρεί τον άλλο άνθρωπο αντικείμενό του και στο τέλος να τον δολοφονεί. Κι αν νομίζαμε πως από τη Μεταπολίτευση και μετά πήγαμε μπροστά στα ζητήματα της έμφυλης βίας, το 2021 μας έκανε για τα καλά να το ξανασκεφτούμε.
Η Πανεπιστημιακή Αστυνομία (προς το παρόν) που έφερνε ένα γύψο στα ελληνικά Πανεπιστήμια, όπως κάθε παραλογισμός ενός γραφικού πολιτικού, πετάχτηκε στα σκουπίδια, με την Νίκη Κεραμέως να εκτονώνεται στους μαθητές με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. Στημένες αξιολογήσεις ακολούθησαν, ενώ πλημμύρησαν και τα Πανεπιστήμιά μας. Μόνο πρωτιές με την Νίκη. Ανεξαρτήτως των σχεδίων της γραφικής μας Υπουργού, οι γύψοι είναι για να σπάνε και να πετάγονται στους σκουπιδοτενεκέδες της Ιστορίας.
Γύψος όμως μπήκε και στο Υπουργείο Υγείας, με τον Θάνο Πλεύρη να είναι υπεύθυνος (αν και αντιεμβολιαστής ως βουλευτής του ΛΑΟΣ) για την Υγεία μας. Οι γιατροί φωνάζουν, οι μελέτες για τη θνητότητα πέφτουν ως δια μαγείας από το συρτάρι του Κ. Μητσοτάκη και ο θάνατος μας χτυπά ανελέητα την πόρτα. Μαζί του και η ακρίβεια και η αβάσταχτη αισχροκέρδεια του testing που, με την επέλαση της Όμικρον, έγινε καθημερινή συνήθεια. Οι γιατροί στις ΜΕΘ εξακολουθούν να είναι οι ήρωές μας και η Πολιτεία, όταν σε άλλα κράτη ενισχύουν τα Εθνικά Συστήματα Υγείας, να είναι αυτή που απλά θάβει τους νεκρούς. Η αμηχανία Μητσοτάκη στο σάλος που προκάλεσε η έρευνα Τσιόδρα-Λύτρα, το αίτημα για εκλογές από την Αντιπολίτευση και οι σφοδρές αντιδράσεις στην κοινωνία μας δείχνουν πως το 2022 θα αποτελέσει ένα εκλογικό έτος.
Κάπου μέσα σε αυτό το τοπίο ήμασταν κι εμείς. 21 νέοι σαν την καθεμία και τον καθένα από εσάς. Με σχέδια, Συμβούλια, φόβους, όνειρα, άποψη, γνώμη, οργή, αγωνίες και ελπίζοντας για ένα αρνητικό αποτέλεσμα στο rapid ή το self test του. Όλα αυτά μέσα από λέξεις και άρθρα. Στην καθημερινή επαφή μαζί σας. Να γράφουμε, να προβληματιζόμαστε, να φωνάζουμε για τον Κόσμο που θέλουμε. Το δικό μας καλύτερο Κόσμο. Μαζί με εσάς γίναμε καλύτεροι και μεγαλώσαμε κατά ένα χρόνο. Συνεχίζουμε αναμένοντας τα νέα μας μέλη που θα μπουν στη Συντακτική μας Ομάδα, ενώ σας κρύβουμε πολλές ΦΚ Συνεντεύξεις και εκπλήξεις το 2021. Προσδεθείτε!
Θυμηθείτε όλα όσα ζήσαμε μαζί και απολαύστε την ΦΚ Ανασκόπηση της χρονιάς που περάσαμε μαζί. Σας ευχαριστούμε!
Ονομάζομαι Βαγγέλης Βαλαβάνης. Συντάκτης, από τα ιδρυτικά μέλη του Φοιτητικού Κόσμου. Είμαι φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αν και ερωτευμένος βαθιά με την Ιστορία και το Ιστορικό-Αρχαιολογικό, ο αέρας των Πανελληνίων με έστειλε στο εξωτικό και γυναικοκρατούμενο Πάντειο. Ιστορία, η πρώτη αγάπη. Πολιτικές Επιστήμες η δεύτερη. Η συγγραφή όμως, μια και μοναδική. Ίσως ο μοναδικός τρόπος να μπορώ να είμαι κοντά και στις δυο μου αγάπες. Να εκφράζομαι, να προβληματίζομαι, να αναδεικνύω τα κακώς κείμενα της εποχής μου, να δέχομαι και να ασκώ κριτική, να…να…να… Να ταξιδεύω και να αναπνέω.
Γιατί αυτό είναι η συγγραφή. Μια ανάσα μες στην σκόνη του κόσμου. Μια πράξη βαθιά πολιτική και συναισθηματική. Γιατί η γραφή ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα του Ανθρώπου. Ο τρόπος του να αποτυπώσει την ψυχή του, το αέναο πάθος του για τη ζωή και να ακολουθεί το βαθύ του χτυποκάρδι. Ένα ταξίδι για να τον ανακαλύψουμε και να τον κάνουμε καλύτερο. Και αυτός εδώ στον Φ.Κ. είναι και ο δικός μας στόχος. Γράψτε. Προβληματιστείτε. Ανακαλύψτε και Ονειρευτείτε για τον δικό σας. Για έναν κόσμο που μας αξίζει. Για τον δικό μας κόσμο. Τον Φοιτητικό Κόσμο.
