37 ημέρες μετά το άνευ προηγουμένου έγκλημα στα Γλυκά Νερά, όπου η 20χρονη φοιτήτρια, σύζυγος, μητέρα μα πάνω από όλα ΓΥΝΑΙΚΑ, βρήκε αποτρόπαιο θάνατο, πλάι στο παιδί της, η Aλήθεια είδε το φως της δημοσιότητας. Καμία ληστεία δεν είχε πραγματοποιηθεί, κανένας διαρρήκτης δεν είχε εισβάλλει στο σπίτι του ζευγαριού. Ο 32χρονος Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, σύζυγος της νεαρής Καρολάιν, ήταν ο δολοφόνος. Ένας δολοφόνος που όχι απλά σκότωσε την κοπέλα μόνο και μόνο επειδή τον απείλησε με διαζύγιο, αλλά για να συγκαλύψει τα ίχνη του οργάνωσε ολόκληρο σχέδιο παραπλάνησης των Αρχών, σκοτώνοντας και το κατοικίδιο που είχαν, ενώ παράλληλα τόνωνε το ρατσιστικό μένος των Ελλήνων, αναφέροντας στις αρχές πως οι υποτιθέμενοι ληστές μιλούσαν σπαστά ελληνικά.
Και την 38η μέρα, ενώ μόλις έχει δοθεί φως στην υπόθεση, πέφτει στα χέρια των σαρκοβόρων ΜΜΕ το ημερολόγιο της νεαρής, μέσω διαρροών της ΕΛ.ΑΣ.. Προσωπικά, όχι απλά δεν το διάβασα, αλλά δεν αφιέρωσα ούτε μισό κλικ στα εν λόγω «βωθροσάιτ». Απ’ ό,τι κατάλαβα, βέβαια, από τους τίτλους των άρθρων, η Caroline είχε σκοπό να ζητήσει διαζύγιο -όπως άλλωστε δικαιούται κάθε άνθρωπος- καθότι η σχέση με τον 32χρονο (εν τέλει) δολοφόνο είχε μετατραπεί σε μια νοσηρή συγκατοίκηση. Τα ΜΜΕ όχι μόνο δεν σεβάστηκαν την μνήμη του θύματος, αναπαράγοντας το περιεχόμενό του, αλλά οδηγήθηκαν σε ένα τρόπον τινά ΄΄ξέπλυμα΄΄ του Γυναικοκτόνου, υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς πως η ίδια η Καρολάιν ώθησε με την υποτιθέμενη ακραία συμπεριφορά της στην δολοφονία της. Μιλάμε για μια απαίσια όψη της δημοσιογραφίας.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, βλέπουμε συνεχώς τόσο τα ΜΜΕ όσο και απλούς πολίτες, να απαρνιούνται τον όρο ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ, μόνο και μόνο για να μην χαλάσει το αντιφεμινιστικό τους αφήγημα. Βλέπουμε τηλεοπτικά απολιθώματα όπως η Μάνδρου, η οποία μετά το ξέπλυμα Ναζί και παιδεραστών, δεν ξέχασε να μας υπενθυμίσει πως ο 32χρονος ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΟΣ υπήρξε ένας φιλήσυχος άνθρωπος που δεν άντεχε στην όψη των αιμάτων, αποκαλώντας τον «φερόμενο ως δράστη» παρότι είχε ομολογήσει. Ο ίδιος φιλήσυχος άνθρωπος, που εντελώς τυχαία απ’ ό,τι φαίνεται, είχε φροντίσει να μην λειτουργεί το κλειστό σύστημα παρακολούθησης στο σπίτι.
Τα ΜΜΕ τόσα χρόνια μας έχουν δώσει, προφανώς, τα διαπιστευτήριά τους. Τον Παύλο Φύσσα, για παράδειγμα, τον δολοφόνησαν σε «συμπλοκή για το ποδόσφαιρο». Ο Λιγνάδης κατηγορούνταν “δίχως κανένα στοιχείο”, όπως έλεγε γνωστός τηλεοπτικός σταθμός. Ο Ζακ Κωστόπουλος σκοτώθηκε επειδή ο νοικοκυραίος «απειλήθηκε και αναγκάστηκε να αμυνθεί». «Δεν υπάρχει γυναικοκτονία αλλά ανθρωποκτονία». «Η Μακεδονία είναι Ελληνική» και ούτω καθεξής: η λίστα με τα ψέματα των Ελληνικών ΜΜΕ είναι ατελείωτη.
Συνεπώς, είτε για να πάψουν να είναι τόσο σαθρά είτε απλά για να πάψουν να υπάρχουν, επιλέγουμε το κόκκινο κουμπάκι του τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης, καθώς και κάνουμε δεξί κλικ στο Χ πάνω δεξιά στην οθόνη του υπολογιστή.
Tο όνομά μου είναι Κωνσταντίνος-Διονύσιος Ρουκανάς, κάτι που δεν ήταν επιλογή μου. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο νησί της Ζακύνθου, πάλι, χωρίς να το επιλέξω. Κατάφερα να γίνω
φοιτητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, με σκοπό να πολεμήσω το οικονομικό σύστημα από μέσα. Βέβαια τώρα, σκέφτομαι ήδη τρόπους να το υπηρετήσω μελλοντικά. Αυτό ενδέχεται όμως να είναι μια επιλογή μου.
Επιλογή μου σίγουρα, πάντως, ήταν να μπω στην ομάδα του Φοιτητικού
Κόσμου, διότι από την μία η ενασχόληση με την δημοσιογραφία και την αθλητικογραφία αποτελεί μια ουτοπία που θα ήθελα να ζήσω, από την άλλη η γενικότερη δομή της ιστοσελίδας βασίζεται πάνω σε αρχές οι οποίες έχουν βασικό ρόλο στην δική μου ιδιαίτερη κοσμοθεωρία. Η απορία που έχω, ωστόσο, είναι για πόσο καιρό τα παιδιά της ομάδας θα αντέξουν ένα άτομο που δεν έχει υπάρξει σοβαρό ποτέ στην ζωή του για πάνω από 1 λεπτό.
Ίσως, όταν παίζει η ομάδα μου, η ΑΕΚ, κι είναι δύσκολα τα πράγματα γίνομαι υπερβολικά σοβαρός, σε βαθμό να ξεχνάω τις προτεραιότητες που υποτίθεται πως έχω θεσπίσει στην ζωή μου.