Διανύω εφηβεία. Εφηβεία διαλυμένη, ελαφρώς κατεστραμμένη, γκρίζο-χρωματισμένη και κάπως τσαλαπατημένη. Διανύω εφηβεία με ρατσιστές τριγυρισμένη, με βρισιές ζωγραφισμένη, με συνθήματα αγανάκτησης εκπροσωπημένη. Διανύω εφηβεία με στενόμυαλους δεμένη και ανθρώπους που η ανθρωπιά δεν τους ξεμένει.
Διανύω εφηβεία, και κάποιοι άνθρωποι επέλεξαν να χαλάσουν την ξεγνοιασιά και την ελευθερία που θα έπρεπε να νιώθω. Να νιώθω εγώ, εσύ, ο Σπύρος, η Μυρτώ, ο Αλέξανδρος και άλλοι τόσοι. Την ελευθερία που θα έπρεπε να νιώθουμε όλοι μας, γιατί αυτή είναι μία έννοια που δεν περιορίζεται ούτε στην ηλικία, ούτε στο φύλο, ούτε στην καταγωγή. Η ελευθερία αποτελεί μία έννοια, η οποία θα έπρεπε, κανονικά, να συντροφεύει κάθε τι που ζει, που αναπνέει. Και γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί τα προβλήματα που κυριαρχούν είναι κάτι παραπάνω από πολυάριθμα, κάτι παραπάνω από σημαντικά, κάτι παραπάνω από κομβικά. Είναι προβλήματα πολλαπλασιαζόμενα, τα οποία, δυστυχώς, τα δημιουργούν και τα αυξάνουν οι γύρω μας. Προβλήματα τα οποία βασίζονται σε αντιλήψεις ορισμένων ανθρώπων, οι οποίες είναι τόσο τοξικές και δυσλειτουργικές που καταφέρνουν -εξαιτίας της σαπίλας που κουβαλάνε- να εξαπλώνονται σαν εκείνη την κακιά αρρώστια που παίρνει από κοντά μας αυτούς που αγαπάμε.
Και, για κακή μας τύχη, ένα από τα πιο βασικά και πιο καταστροφικά είναι αυτό της ομοφοβίας. Ή καλύτερα, αυτό της ηλιθιότητας των ηλιθίων, αν μου επιτρέπετε.

Και το πρόβλημα προέρχεται από εσάς τους εκλεκτούς που διατυμπανίζετε τα “πιστεύω” σας με περηφάνια από εδώ και από εκεί. Εσάς που τις οπισθοδρομικές σας απόψεις προσπαθείτε με νύχια και με δόντια να τις εμφυτεύσετε στα κεφάλια των παιδιών σας. Εσάς που αν το παιδί σας, σας ανακοινώσει ότι είναι γκέι θα πέσετε από τα σύννεφα και θα αντιδράσετε με τρόπο φρικτό, που το ίδιο το παιδί θα ήθελε να μην έχει καν γεννηθεί. Εσάς που σας πιάνει εμετός με την θέα της αγάπης που στη μία άκρη δεν έχει φόρεμα και γόβες και στην άλλη μούσι και πουκάμισο. Εσάς που έχετε το θράσος να ξεστομίζετε τα παρακάτω.
Είπαν: “Δεν είμαι καθόλου ομοφοβικός, αλλά…”
Ώπα, ώπα και ξανά ώπα. Μετά από αυτήν την εισαγωγή θέλω να ξέρετε, πριν ξεστομίσετε το οτιδήποτε, πως ό,τι κι αν ακολουθήσει από εδώ και στο εξής προέκυψε από την ομοφοβική σας χαζομάρα. Θεωρώ χρέος μου να σας προστατέψω από το να εκφέρετε κάποια άποψη που θα δώσει αφορμή στους γύρω σας να σας λογοκρίνουν και να σας επιτεθούν. Ξεκινάμε;

Είπαν: “Απλά θεωρώ ότι ζητάνε υπερβολικά πράγματα. Τώρα είναι σωστό να παντρεύονται άνθρωποι του ίδιου φύλου; Τι μοντερνιές είναι αυτές; Είπαμε, πρέπει να διατηρούμε και ορισμένα προσχήματα.”
Αρχικά, δεν είναι μοντερνιές. Το να παντρευτούν δύο άνθρωποι από αγάπη και έρωτα είναι μία πράξη που όχι μόνο δεν έχεις το δικαίωμα να το σταματάς και να το κρίνεις, αλλά πρέπει να το στηρίζεις μέχρι τελικής πτώσεως. Δεν είναι άνδρας ή γυναίκα, είναι άνθρωπος και αυτό σημαίνει ότι έχει τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις με εσένα.
Είπαν: “Ναι, αλλά αυτοί θέλουν να ξεκινήσουν και να υιοθετούν και παιδιά τώρα. Φαντάσου αυτά τα παιδιά με δύο μπαμπάδες. Όταν μεγαλώσουν τι θα απογίνουν;”
Με αγάπη θα μεγαλώσουν, κολλητέ. Με αγάπη. Θα ζούνε σε ένα περιβάλλον που θα τους παρέχονται όλα τα ψυχικά εφόδια να γίνουν άνθρωποι με κριτική σκέψη και πνεύμα. Και τι εννοείς τι θα απογίνουν; Δεν μπορεί να προτιμάς ένα μικρό παιδί έξι χρονών να μείνει σε ένα ορφανοτροφείο μέχρι τα δεκαοχτώ του από το να μεγαλώσει με δύο γονείς, ανεξαρτήτου φύλου, που θα το αγαπάνε και θα το φροντίζουν. Αξίζει, βέβαια, να σημειωθεί ότι δεν ζήτησαν διαφορετική μεταχείριση στο θέμα της υιοθεσίας από κάθε straight ζευγάρι. Το να σε απασχολεί περισσότερο ένα παιδί να μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον με δύο γκέι γονείς, από ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον με την ενδοοικογενειακή βία να τρώει κάθε μεσημέρι μαζί του το φαγητό του, στα μάτια μου φαίνεται περισσότερο ως “Κρίμα που έχουμε τον τίτλο του εξελιγμένου πιθήκου”.

Είπαν: “Δεν νομίζεις ότι προκαλούν;”
Υπάρχουν πάντα άνθρωποι που προκαλούν, φυσικά. Και στον straight κόσμο υπάρχουν ζευγάρια που δεν έχουν όρια και έχουν ξεχάσει να ντύσουν τις πράξεις τους με διακριτικότητα και σεμνότητα, αλλά δεν είναι όλα έτσι. Τώρα, βέβαια, αν θεωρείς ότι ένα γκέι ζευγάρι προκαλεί επειδή κρατιέται χέρι – χέρι, θέλω να πάψεις να αναλύεις τον δυσλειτουργικό τρόπο σκέψης σου και -με όλον τον σεβασμό- να ανοίξεις κάποιο βιβλίο (επιτέλους).
Είπαν: “Οι λεσβίες είναι λεσβίες γιατί μισούν τους άνδρες.”
Βασικά είναι λεσβίες, γιατί βλέπουν ερωτικά το γυναικείο φύλο και όχι το ανδρικό. Δεν επέλεξαν να στραφούν στις γυναίκες, γιατί μισούν τον ανδρικό πληθυσμό. Άλλωστε, είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο πως η ομοφυλοφιλία είναι ένα βιολογικό φαινόμενο, το οποίο δεν επηρεάζεται από περιβαλλοντικούς παράγοντες, και δεν είναι μία επιλογή που κάνεις μία μέρα, σαν αυτές του τύπου “Σήμερα θα βάλω το πουκάμισο το θαλασσί, το προτιμώ από το ροζ”. Δεν βλέπουν ερωτικά το ανδρικό σώμα και ό,τι το αφορά. Δεν θα ασχολούνταν με αυτό. Βλέπουν ερωτικά τις γυναίκες. Νομίζω το εξηγώ πολύ καθαρά.

Είπαν: “Θεωρώ πως η LGBTQI κοινότητα προκαλεί. Αν δεν προκαλούσε, άλλωστε, δεν θα έκανε κάθε χρόνο το Gay Pride. Έχεις δει πουθενά να γίνεται κανένα Straight Pride;”
Τα επιχειρήματα αυτά αγγίζουν πλέον την ζώνη της σαθρότητας. Ποιος σου έκοψε το δικαίωμα να φιλιέσαι δημοσίως; Το Gay Pride γίνεται γιατί οι άνθρωποι αυτοί ζουν σε μία κοινωνία που πασχίζει μέρα με την μέρα να τους έχει στο περιθώριο, να τους μειώσει, να τους πετάξει έξω. Δεν τους επιτρέπει να παντρεύονται, να υιοθετούν παιδιά, να κρατιούνται χέρι – χέρι, να δώσουν ένα σεμνό φιλί σε δημόσιο χώρο, να μιλάνε για την αγάπη τους. Και όλα αυτά, δεν είναι ούτε τα μισά από όσα στερούνται. Αν είχαν τα ίδια δικαιώματα με κάθε straight άνθρωπο δεν θα τους ένοιαζε ένα gay pride, γιατί κάθε ημέρα θα ήταν μία μέρα ελευθερίας και γι’ αυτούς. Τώρα που η κοινωνία θεωρεί εσένα και όχι εκείνους παραγωγικό μέλος της, τους χτυπάει καθημερινά. Κατάλαβες;

Είπαν: “Εγώ ξέρω πως η θρησκεία μου λέει Αδάμ κι Εύα, όχι Αδάμ και Βαγγέλη!”
Το να φέρνεις την θρησκεία σου ως επιχείρημα στο τραπέζι της συζητήσεώς μας είναι οριακά ειρωνικό και ελαφρώς μαζοχιστικό, αν μου επιτρέπεις. Και γιατί χρησιμοποιώ αυτή τη βαρύγδουπη λέξη; Μα γιατί, για να μου μιλάς για την θρησκεία όσον αφορά την ομοφυλοφιλία, πάει να πει ότι όλα τα άλλα τα τηρείς εσύ ο ίδιος. Τι εννοώ; Ότι δεν μπορείς να χρησιμοποιείς ως επιχείρημα την θρησκεία αν εσύ ο ίδιος δεν ακολουθείς πιστά οτιδήποτε πρεσβεύει αυτή. Ο χριστιανισμός, ο οποίος κυριαρχεί στην χώρα μας, σου λέει πως πρέπει να νηστεύεις συγκεκριμένες ημέρες μέσα στον χρόνο, να μην παρακολουθείς πορνογραφικό υλικό, διότι θεωρείται αμαρτία, να πηγαίνεις στην εκκλησία συγκεκριμένες ημέρες, χωρίς να παραλείπεις να μην πραγματοποιείς την σεξουαλική πράξη με παραπάνω από ένα άτομο, και άλλα πολλά που δεν ανταποκρίνονται στο φλέγον ζήτημα. Ή είσαι χριστιανός ή δεν είσαι. Το ενδιάμεσο δεν υπάρχει όσο πολύ και αν σε βολεύει η θεωρία αυτή. Όπως βλέπεις, θα πρέπει να ακολουθείς την θρησκεία σου σε όλα, ή δεν θα μου την φέρεις ποτέ ξανά ως παράδειγμα.
Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω πως αν τηρείς όλα τα παραπάνω, θα μπορείς να κρίνεις την ομοφυλοφιλία. Όπως προανέφερα, το θέμα αυτό δεν έχει να κάνει με πιστεύω, αντιλήψεις και συνθήκες στις οποίες ζει ο καθένας. Και, προφανώς δεν σχετίζεται με την θρησκεία, γιατί ομοφυλόφιλα άτομα μπορεί να είναι χριστιανοί, ή βουδιστές, ή μουσουλμάνοι, και όλα τα σχετικά. Είναι καθαρά βιολογικό, με αποτέλεσμα να μην αφήνει περιθώρια να περιπλέκεις στην συζήτησή μας τον εκάστοτε παντοδύναμο Θεό σου.

Είπαν: “Θεωρείς ότι υπάρχει ομοφοβία στην Ελλάδα;”
Μα και φυσικά υπάρχει. Δυστυχώς, όχι απλά υπάρχει, αλλά ζει και βασιλεύει. Όταν στην σκέψη ότι υπάρχουν gay ζευγάρια ξενίζει όλο σου το “είναι”, δεν αποτελεί κάποιο απόθεμα αισθητικής, είναι καθαρά θέμα ομοφοβικών αντιλήψεων που με περηφάνια κουβαλάς πάνω σου, γιατί η σκέψη ότι δύο άνθρωποι αγαπιούνται δεν θα έπρεπε να σου προκαλεί αηδία, αλλά θα έπρεπε να την επικροτείς και να την στηρίζεις.

Ο κόσμος μας όπως βλέπεις, διαλύεται σταδιακά από πολυάριθμα μέτωπα. Και τι είναι αυτό που έχει απομείνει να μας ενώνει; Η αγάπη. Σταμάτα, λοιπόν, να πολεμάς τον έρωτα και άνοιξε τα μάτια σου. Ώθησέ τον να πάει μπροστά. Κάποτε σε ένα στενάκι ξεχασμένο είδα γραμμένο: “Γιάννη είσαι το πιο όμορφο κορίτσι που έχω φιλήσει ποτέ!”. Σκέψου πόσο μεθυσμένος ήταν από έρωτα αυτός που με σπρέι έγραψε κάτι τέτοιο. Σκέψου πόσο πολύ θα χάρηκε ο Γιάννης όταν διάβασε αυτές τις λέξεις. Σκέψου πόσοι “Γιάννηδες” υπάρχουν εκεί έξω που περιμένουν να αγαπηθούν και φοβούνται να αγαπήσουν, σε περίπτωση που η κοινωνία τους δείξει και τους κλωτσήσει και αυτούς…
Αν έστω κι ένας επηρεαστεί από τον τρόπο που μιλάς για ανθρώπους διαφορετικής σεξουαλικής προτίμησης από αυτή που επιβάλλει η κοινωνία, μπορεί να αισθανθεί πως δεν θα ταιριάξει ποτέ πουθενά. Πως δεν υπάρχει μία θέση γι’ αυτόν και θα πρέπει να κλειστεί στον εαυτό του για πάντα. Ή -στην χαρούμενη εκδοχή- θα πει “Άντε στο καλό” και θα συνεχίσει την ζωή του.
Αν όμως γίνει το κακό, θα το έχεις κάνει εσύ, και η κοινωνία που επιλέγεις τυφλά να ακολουθείς.
Γι’ αυτό σκέψου. Σκέψου πριν μιλήσεις για κάτι που τυχαία δεν είσαι!
Υ.Γ.: Για όλους τους δύσπιστους, αναλύεται με σαφή και επιστημονικό τρόπο η ομοφυλοφιλία στο βιβλίο “Η βιολογία της ομοφυλοφιλίας”, από τον Jacques Balthazart. Καλή ανάγνωση (ελπίζω).
Καταγωγή από τον πυρήνα της Ελλάδας γεμάτη με θαυμασμό για τα τοπία που περιέχουν το πράσινο της φύσης και το γαλάζιο του βυθού. Λάτρης της hip hop μουσικής, της στάσης ζωής των χίπηδων και της εκμετάλλευσης του τώρα παρά του άγχους για το αύριο.
Πάθος για την γραφή από μικρή κιόλας ηλικία, ξεκινώντας με άρθρα “Πού πήγα διακοπές το καλοκαίρι” και καταλήγοντας σε παραγράφους γεμάτες επανάσταση και αφυπνισμό. Θαμώνας συνεργατικών καφενείων, πλατειών, ροκ μπαρ και χώρων συναυλιών. Ελπίζω σε έναν καλύτερο κόσμο όχι από άποψη, αλλά από ασυγκράτητο αίσθημα δικαιοσύνης. Μ’ αρέσει να υπογράφω με έμμεση αναφορά στο όνομά μου. Peace.