Σκηνές από κάποια κινητοποίηση στο κέντρο της Αθήνας ή επεισόδια στα Εξάρχεια; Όχι. Επεισόδια σε ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού; Όχι. Κρεσέντο αστυνομικής βίας σε ελληνικό Πανεπιστήμιο, με έναν Πρύτανη απόντα; Ναι. Έγινε η Θεσσαλονίκη και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιό της σαν την Τουρκία; Ναι. Μια σοκαριστική μέρα για την φοιτητική κοινότητα της πόλης με τα ΜΑΤ να χτυπούν ανελέητα νέους, ασφαλίτες να τριγυρνούν μέσα στο Πανεπιστήμιο και βία να κατακλύζει τα αμφιθέατρα. Το ΑΠΘ τελικά έγινε Αστυνομικό Παράρτημα Θεσσαλονίκης. Και δεν είναι ένα κακό αστείο, αλλά πιο ολοζώντανη από ποτέ η ίδια η Πανεπιστημιακή Αστυνομία.
Για αρκετούς μήνες, λόγω εξεταστικής και υποχρεώσεων δεν καταφέραμε να καλύψουμε όλα όσα αφορούν το ζήτημα της Ο.Π.Π.Ι. (σ.σ. ο γράφων αποτελεί έναν από τους συντάκτες που έχουν καλύψει εκτενώς το θέμα). Η προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας από τον ακαδημαϊκό και φοιτητικό κόσμο είχε φρενάρει το ζήτημα για τα καλά, με το σενάριο εκλογών και την φθορά της Νέας Δημοκρατίας να απομακρύνουν όλο και περισσότερο την εγκατάσταση στα ΑΕΙ (αν και ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε). Από σήμερα το πρωί με την έγκριση από το ΣτΕ για την ΟΠΠΙ μόνο στους ενδεχόμενους κυβερνητικούς χειρισμούς μπορούμε να υπολογίζουμε.
Σε όλη την Ελλάδα; Όχι. Σε μια μικρή πόλη της Μακεδονίας, ένας ακαδημαϊκός που λέει πως είναι Πρύτανης αντιστέκεται στις «ορδές» των φοιτητών του. Ο Νίκος Παπαϊωάννου έφερε τον νόμο και την τάξη στο ΑΠΘ. Ή μάλλον καλύτερα τον «γύψο» στο Αστυνομικό Παράρτημα Θεσσαλονίκης. Πλέον, το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης συνδιοικείται με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη με τις κρότου λάμψης να πέφτουν βροχή.
Ένα χρόνο περίπου μετά τα γεγονότα στην Νέα Σμύρνη και το ανθρώπινο ποτάμι πολιτών που καταδίκασε την αστυνομική αυθαιρεσία, ξανακούσαμε το «Πονάω». «Πονάω, δεν μπορώ να πάρω ανάσα» από τα χείλη ενός συμφοιτητή μας που θα μπορούσε να ήσουν εσύ, εγώ ή ο οποιοσδήποτε. Και η απάντηση του ΜΑΤατζή: «Στα αρ…δια μου». Ευτυχώς υπάρχουν τα βίντεο-ντοκουμέντα που ξεκαθαρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει στο ΑΠΘ.
Πώς ξεκίνησε το κρεσέντο βίας από τα ΜΑΤ
Αφορμή αποτέλεσε η κατασκευή της νέας βιβλιοθήκης στο χώρο του «Στεκιού του Βιολογικού», που τόσο ο πρύτανης του ΑΠΘ Ν. Παπαϊωάννου διαφήμιζε ως ένα «μεγάλο έργο». Ήταν 21 Ιανουαρίου όταν ο Ν. Παπαϊωάννου χέρι-χέρι με τον Θεοδωρικάκο (Υπ. ΠροΠο) μας υπενθύμιζαν πως δεν έχουμε τελειώσει με την Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Θα έφερναν την #ασφάλειαπαντού. Και χθες το μεσημέρι στο ΑΠΘ έδειξαν για τα καλά πια ασφάλεια εννοούν. Άραγε πόση «ασφάλεια» να αντέξουν οι 3 τραυματίες φοιτητές των επεισοδίων;
Όλα ξεκίνησαν από την διαμαρτυρία των φοιτητών του ΑΠΘ για την έντονη παρουσία των ΜΑΤ στους χώρους γύρω από το ΑΠΘ ενώ κυριολεκτικά αλώνιζαν ασφαλίτες εντός των κτηρίων. «Άγνωστοι» πέταξαν πέτρες και αντικείμενα στον χώρο όπου γίνονται εργασίες για τη δημιουργία βιβλιοθήκης, στο πρώην “Στέκι Βιολογικού” που τελούσε υπό κατάληψη επί 34 χρόνια, ενώ τα ΜΑΤ επιτέθηκαν με χημικά και κρότου λάμψης στους φοιτητές και μπροστά από το κτήριο Διοίκησης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Υπενθυμίζουμε πως αφορμή για τις φοιτητικές κινητοποιήσεις αποτέλεσε και η απόφαση του εργολάβου να τοποθετήσει security στην είσοδο της φοιτητικής λέσχης προκειμένου να ελέγχονται τα διαπιστευτήρια (κάρτα σίτισης) των φοιτητών, με τους φοιτητές να σπάνε το κλείσιμο της Λέσχης και να διανέμουν κανονικά το φαγητό τους. Αυτό που συνέβη χθες ήταν άραγε το αποκορύφωμα όσων συμβαίνουν στο ΑΠΘ τόσες μέρες ή θα υπάρξει και συνέχεια;
Δυνάμεις των ΜΑΤ έκαναν χρήση χημικών και χειροβομβίδων κρότου λάμψης και εξαπέλυσαν επίθεση στο κτίριο της Σχολής Θετικών Επιστημών, μέσα στο ΑΠΘ, την ώρα μάλιστα που οι φοιτητές είχαν μάθημα. Το κεντρικό αμφιθέατρο γέμισε με δακρυγόνα και οι φοιτητές έντρομοι προσπάθησαν να βγουν έξω. Το όλο θέατρο του παραλόγου σκηνοθέτησαν εξαιρετικά οι ασφαλίτες, με έναν μάλιστα να τον πιάνει η κάμερα να προκαλεί τις δυνάμεις των ΜΑΤ για να χτυπήσουν τους φοιτητές. Αυτός ως δια μαγείας απωθείται απλά και δεν παθαίνει τίποτα, ενώ οι φοιτητές τρώνε χημικά. Ο ύποπτος 48χρονος, όπως αναφέρει το thestival.gr, «καθηγητές, φοιτητές και δημοσιογράφοι τον ρωτούσαν επί ώρα με ποια ιδιότητα βρισκόταν εκεί. Ο ίδιος έδωσε διάφορες απαντήσεις. Ισχυρίστηκε ότι είναι καθηγητής δημοσιογραφίας ενώ λίγο αργότερα είπε ότι βρίσκεται εκεί ως απόφοιτος του ΑΠΘ». Εν τέλει αποδείχτηκε πως έλεγε ψέματα.
Να σημειωθεί πως το «ντου» των ΜΑΤ έγινε εντός των κτηρίων με κρότου λάμψης σε εσωτερικό χώρο! Άραγε η #ασφάλειαπαντού του Ν. Παπαϊωάννου πώς θα δικαιολογούνταν, αν κάποιος φοιτητής χτυπούσε σοβαρά ή και μοιραία; Μπορεί πάντως να προσλάβει σαν προσωπικό του φρουρό τον άνδρα που έψαχνε να βρει «τι φορούσαν εκεί κάτω. Τι είχαν εκεί κάτω» οι άνδρες των ΜΑΤ.
Ένας Πρύτανης χωρίς Πανεπιστήμιο αλλά με βουλευτικό μέλλον
Το ότι ο Ν. Παπαϊωάννου είναι ένας φιλοκυβερνητικός πρύτανης με ντροπιαστική και αντισυναδελφική στάση προς τη Σύνοδο των Πρυτάνεων (που είπε εξαρχής ΌΧΙ στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία) είναι γεγονός. Ήταν από αυτούς που ουδέποτε κράτησε ξεκάθαρη στάση κατά της Ο.Π.Π.Ι. Σε κάθε εκδήλωση της ΝΔ πανταχού παρών στη Θεσσαλονίκη. Πόζες με τον κ. Θεοδωρικάκο που φέρνει την #ασφάλειαπαντού. Αλλά τι να το κάνεις το Πανεπιστήμιο μπροστά στο βουλευτιλίκι. Ναι, μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά πληροφορίες από τους πρυτανικούς κύκλους αναφέρουν «ότι είναι θέμα χρόνου να πολιτευτεί ο Ν. Παπαϊωάννου». Προφανώς, οι κρότου λάμψης μέσα στο «ΑΕΙ του» αποτελούν μέρος του προφίλ του.
Το ΑΠΘ δεν έγινε απλά Αστυνομικό Παράρτημα της συμπρωτεύουσας, αλλά κι ένα τσιφλίκι ενός ανθρώπου που αδιαφορεί για τους φοιτητές του. Αφήνει το ιστορικό πανεπιστήμιο της Β. Ελλάδας να ρημάζει και κάνει τις δουλείες του με τους εργολάβους και τα ξενόγλωσσα πτυχία διάρκειας 2 ετών που μοιράζει (να υπενθυμίσουμε πως ήταν ο πρώτος που εκμεταλλεύτηκε την εξίσωση των πτυχίων και έκανε πράξη ανύπαρκτους τίτλους σπουδών, κόστους χιλιάδων ευρώ).
Τι σημαίνουν για όλους εμάς τα γεγονότα στο ΑΠΘ;
Σήμερα στις 11:00, μετά τα έκτροπα στο ΑΠΘ ανακοινώθηκε η έγκριση από το ΣτΕ της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Παρά την καταφανή αντισυνταγματικότητα του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη (ν. 4777/2021) το ΣτΕ έδωσε το πράσινο φως για να γίνουν πραγματικότητα και σε άλλα Πανεπιστήμια τα όσα παρακολουθήσαμε στη Θεσσαλονίκη χθες. Ακόμα και για ΑΕΙ που δεν προβλέπεται, είναι υψίστης σημασίας ζήτημα Δημοκρατίας η φοιτητική κοινότητα να αντιδράσει το ίδιο δυναμικά όπως και το προηγούμενο διάστημα. Ήδη η Αντιπολίτευση (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Π.Σ., Κ.Κ.Ε., ΜέΡΑ25 τα κόμματα που καταψήφισαν τον νόμο) αντέδρασαν έντονα, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για παρακρατικές τακτικές βίας εναντίον της νεολαίας.
Έχει ανακοινωθεί πως τα «παλικάρια» του Τάκη Θεοδωρικάκου που θα φέρουν την #ασφάλειαπαντού θα πιάσουν δουλειά στις 17 Μαΐου. Μα τι περίεργο μια μέρα πριν τις Φοιτητικές Εκλογές που έχουν να πραγματοποιηθούν 3 χρόνια τώρα. Πρυτάνεις άλλων ΑΕΙ έβαλαν φρένο στην είσοδο δυνάμεων στα ΑΕΙ τους, όπως είχε γίνει στα Γιάννενα (με την Ν. Κεραμέως να παίρνει τηλέφωνο επίμονα, τότε, τον Πρύτανη κ. Αλμπάνη για να σηκώσει το ακουστικό στον τότε Υπ. ΠροΠο, Μ. Χρυσοχοΐδη. Ο κ. Αλμπάνης δεν το σήκωσε ποτέ).
Πρόκειται ίσως για τα πιο άγνωστα και αχαρτογράφητα νερά που έχει βρεθεί η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση της Ελλάδας. ΜΑΤ, ασφαλίτες, κρότου λάμψης και ξύλο είναι το Πανεπιστήμιο που ονειρεύεται η Νίκη Κεραμέως, εκτελούν ο Ν. Παπαϊωάννου και ο Τ. Θεοδωρικάκος και θα κληθεί να υπηρετήσει και η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στις φοιτητικές εκλογές. Η απάντηση πρέπει να δοθεί από όλες, όλους κι όλ@ μας όχι με την αποχή για καφέ, αλλά με τη συμμετοχή μας στις εκλογές της 18ης του Μάη και τους νέους συσχετισμούς στους Φοιτητικούς Συλλόγους των ΑΕΙ. Οι φοιτητικές μας ζωές και σπουδές όπως τις ξέρουμε κινδυνεύουν.
Απέναντι στη βία, το ξύλο και τα χημικά, απέναντι στο Πανεπιστήμιο που εκείνοι θέλουν να φτιάξουν; Ποια είναι η δική σου απάντηση; Το Δημόσιο, Δωρεάν και Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο απειλείται και είναι μόνο στο δικό μας χέρι να αντισταθούμε για να σωθεί. Είναι ζήτημα Δημοκρατίας.
Ονομάζομαι Βαγγέλης Βαλαβάνης. Συντάκτης, από τα ιδρυτικά μέλη του Φοιτητικού Κόσμου. Είμαι φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αν και ερωτευμένος βαθιά με την Ιστορία και το Ιστορικό-Αρχαιολογικό, ο αέρας των Πανελληνίων με έστειλε στο εξωτικό και γυναικοκρατούμενο Πάντειο. Ιστορία, η πρώτη αγάπη. Πολιτικές Επιστήμες η δεύτερη. Η συγγραφή όμως, μια και μοναδική. Ίσως ο μοναδικός τρόπος να μπορώ να είμαι κοντά και στις δυο μου αγάπες. Να εκφράζομαι, να προβληματίζομαι, να αναδεικνύω τα κακώς κείμενα της εποχής μου, να δέχομαι και να ασκώ κριτική, να…να…να… Να ταξιδεύω και να αναπνέω.
Γιατί αυτό είναι η συγγραφή. Μια ανάσα μες στην σκόνη του κόσμου. Μια πράξη βαθιά πολιτική και συναισθηματική. Γιατί η γραφή ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα του Ανθρώπου. Ο τρόπος του να αποτυπώσει την ψυχή του, το αέναο πάθος του για τη ζωή και να ακολουθεί το βαθύ του χτυποκάρδι. Ένα ταξίδι για να τον ανακαλύψουμε και να τον κάνουμε καλύτερο. Και αυτός εδώ στον Φ.Κ. είναι και ο δικός μας στόχος. Γράψτε. Προβληματιστείτε. Ανακαλύψτε και Ονειρευτείτε για τον δικό σας. Για έναν κόσμο που μας αξίζει. Για τον δικό μας κόσμο. Τον Φοιτητικό Κόσμο.
