Σίγουρα, και σε προηγούμενα άρθρα μου είχα ψέξει την “βοήθεια” που δίνουν όλοι αυτοί που θεωρούνται συγγραφείς αυτοβοήθειας ή αυτοβελτίωσης, άνθρωποι όπως ο Κοέλιο, η Όπρα ή ο Ξενάκης που γνωρίζουν το μυστικό της επιτυχίας και στο δίνουν απλόχερα, ενώ εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αγοράσεις ένα βιβλίο τους ή να πληρώσεις εισιτήριο για να δεις μία ομιλία τους.
Ετυμολογικά και μόνο, οι λέξεις “αυτοβοήθεια” ή “αυτοβελτίωση” περιέχουν μόνο το ατομικό είναι και την δική του προσπάθεια. Αυτομάτως, αυτό σημαίνει ότι δεν δύναται να δεχθεί συμβουλές ή συνταγές για την δική του βοήθεια ή βελτίωση, εφόσον συμφωνούμε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να ακυρώσει από μόνο του όλο αυτόν τον κλάδο και τους ανθρώπους που τάχα τον εκπροσωπούν. Ο δρόμος της “επιτυχίας” αυτών των ανθρώπων (που στην πραγματικότητα ήρθε από τα κέρδη των βιβλίων τους και όχι από κάποια αλλαγή φιλοσοφίας) δεν μπορεί να είναι ο ίδιος και για κάθε άλλο άνθρωπο.
Η ιδέα του ότι ο ψυχισμός μας και η διάθεσή μας επηρεάζει την συμπεριφορά μας, την σωματική υγεία μας και την αποδοτικότητά μας είναι προφανώς επιστημονικά αποδεδειγμένη. Ωστόσο, οι συγγραφείς βιβλίων αυτοβελτίωσης παίρνουν αυτήν την ιδέα και την πάνε σε άλλες διαστάσεις: σύμφωνα με τα λεγόμενά τους (που δεν διαφέρουν καθόλου σχεδόν από τον έναν στον άλλον), η επιτυχία του καθενός βασίζεται αποκλειστικά στον εαυτό του και δεν συναρτάται από εξωτερικούς παράγοντες. Η σκέψη είναι το πιο δυνατό εργαλείο μας, και με αυτήν ο καθένας από μας μπορεί να πετύχει ό,τι ονειρεύεται. Μερικά συμπεράσματα που βγάζουν δεν έχουν την παραμικρή απόδειξη ότι ισχύουν.
Προφανώς και η σκέψη παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή μας. Αν κάποιος δεν έχει φιλοδοξίες, δεν έχει όρεξη και βαριέται να δουλέψει για οτιδήποτε, δεν μπορεί να έχει τις τσέπες του γεμάτες. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν πάρα πολύ και δεν βλέπουν να πετυχαίνουν, παρά μόνο να αποκτούν τα στοιχειώδη για την επιβίωσή τους ή ούτε καν αυτά. Αντιθέτως, άτομα από πολύ πλούσιους γόνους μπορεί και να κάθονται όλη την μέρα, αλλά η ζωή να τους έχει εγγυηθεί συνεχείς απολαύσεις και ανέσεις.
Αυτό που αναπαράγουν λίγο-πολύ όλοι οι συγγραφείς αυτοβοήθειας/αυτοβελτίωσης και τα βιβλία τους είναι το Αμερικανικό Όνειρο. Η επιδίωξη, δηλαδή, της ατομικής επιτυχίας υπεράνω όλων, υπεράνω ακόμα και της ακεραιότητας ενός συνανθρώπου σου. Αναπαράγουν, δηλαδή, το σύστημα του καπιταλισμού όπως αυτό μεταμορφώθηκε υπό την κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Ο καθένας να κοιτάει την πάρτη του και άσε τον άλλον να καεί, σε πολύ απλά λόγια.
Επομένως, αυτά τα βιβλία δεν είναι “αγαθά” ούτε “ιερά”. Προωθούν τον άκρατο ατομικισμό υπό τον μανδύα της “προσωπικής ευτυχίας”, και είναι και αυτά υπεύθυνα για τις όλο και πιο σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές που θεμελιώνονται παγκοσμίως, καθώς βοηθάνε στη “πλύση εγκεφάλου” του απλού λαού και στην αποδοχή της λογικής ότι καθένας είναι για τον εαυτό του.
Αφορμή για το άρθρο άλλη μία ανασκόπηση στο TPP από τον Κωνσταντίνο Πουλή. Αν σας άρεσε το κείμενο, σίγουρα το βίντεο θα σας αρέσει 100 φορές παραπάνω:
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
