Ο πρωθυπουργός φαίνεται να τηρεί την υπόσχεσή του για εκλογές στο τέλος της 4ετίας της διακυβέρνησης της ΝΔ, καθώς διαρροές από το Μαξίμου κάνουν λόγο για κάλπες την 1η ή την 2η Κυριακή του Απρίλη. Επίσημα και προεκλογική περίοδος, λοιπόν, και δεν έλειψαν οι πρώτες προσπάθειες “γοήτευσης” του εκλογικού σώματος από τα δύο κόμματα εξουσίας, όπως γινόταν ανέκαθεν άλλωστε από την αρχή της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Την τελευταία εβδομάδα μαθεύονται όλο και περισσότερες πληροφορίες για τις κρυφές συζητήσεις της ελληνικής κυβέρνησης με την αντίστοιχη βρετανική και το Βρετανικό Μουσείο για το πάντα καίριο θέμα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα, κατά τις οποίες φαίνεται να έγιναν πολλά διπλωματικά -και μη- λάθη. Αρχικά, η μη συμμετοχή του Μουσείου Ακροπόλεως σε αυτές τις πολύ σημαντικές διαβουλεύσεις έκαψε κατά πολύ το επιστημονικό “χαρτί” της χώρας αλλά και την εμπιστοσύνη του Βρετανικού Μουσείου, αφού δεν αξιοποιήθηκαν διακεκριμένοι επιστήμονες και δη ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων. Ο κ. Μητσοτάκης ξεκίνησε με τον πρώην βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον να επαναφέρουν το θέμα το 2021 ωστόσο αυτές οι συζητήσεις διακοπήκαν λόγω των σκανδάλων που βγήκαν στη δημοσιότητα για τον Τζόνσον και ό,τι συνέβη μετέπειτα. Με δική τους πρωτοβουλία ή μη, επίσης, τα ΜΜΕ της χώρας μας πανηγυρίζουν και εκστομίζουν διθυραμβικά σχόλια εδώ και μήνες για το θέμα, από τότε που έγινε γνωστό ότι οι ιθύνοντες του Βρετανικού Μουσείου θα μπορούσαν να συμφωνήσουν σε έναν δανεισμό των γλυπτών στο πλαίσιο μίας ανταλλαγής μνημείων. Ωστόσο, αυτό ούτε θα τα επέστρεφε στην ελληνική κυριότητα, ενώ με τη χρονική λήξη της ανταλλαγής θα αναγνωριζόταν η βρετανική κυριότητα που είναι και η διαχρονική θέση του Βρετανικού Μουσείου!
Η ελληνική κυβέρνηση κινήθηκε πολύ βιαστικά σε ένα θέμα της ατζέντας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που μετράει μισό αιώνα ύπαρξης. Ήταν η Μελίνα Μερκούρη που το γέννησε, ορίζοντας την επιστροφή των γλυπτών ως ζήτημα καθοριστικής σημασίας για τη χώρα και δημιουργώντας την ελληνική εθνική γραμμή: την νομιμοποίηση των κλεμμένων μαρμάρων από τον Έλγιν ως ελληνικής ιδιοκτησίας. Οι κρυφές κυβερνητικές προσπάθειες δεν μπορούν να επιφέρουν καρπούς, γιατί σε ένα θέμα τέτοιας σημασίας και προβολής πρέπει να υπάρχει συντονισμένο σχέδιο, συνεργασία εξουσίας-επιστήμης και απουσία προσωπικών συμφερόντων. Όπλο στη φαρέτρα για αυτήν την προσπάθεια υπάρχει, βέβαια, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί μεγάλη πίεση από την παγκόσμια μουσειολογική και ευρύτερα επιστημονική κοινότητα για την “αποαποικιοποίηση” των Μουσείων, η οποία με τη σειρά της οδήγησε στην υιοθέτηση του όρου “ηθική των Μουσείων” από το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων το φθινόπωρο του 2022. Εξάλλου, δωρεές θραυσμάτων τα τελευταία χρόνια έχουν ήδη υπάρξει προς την πλευρά μας από χώρες που τα είχαν αποκτήσει από την Αγγλία. Απλά, αυτές οι εξελίξεις πρέπει να αξιοποιηθούν σωστά.
Στην άλλη πλευρά και συγκεκριμένα στου ΣΥ.ΡΙΖ.Α., διαρροές δείχνουν πως η επιλογή του κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς για υποψήφιο Δήμαρχο Αθηνών στις επόμενες δημοτικές εκλογές (8 Οκτωβρίου 2023) είναι ο Νίκος Παπάς, πρόσφατα συνταξιοδοτημένος επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής, ένας άνθρωπος με κοινωνικούς προβληματισμούς και κοινωνική συνεισφορά ανά τα χρόνια και αρκετά νέος (33 ετών), αν και ο ίδιος φαίνεται να μην είναι σίγουρος αν θέλει να συμμετέχει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και γενικότερα στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Ρίσκο για τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του, καθώς ο υποψήφιος είναι ακόμα πολύ συνδεδεμένος με το οπαδικό κοινό: αγαπημένος από τον κόσμο του Παναθηναϊκός, πολύ συμπαθής στους ΑΕΚτζήδες. Στοιχεία που μπορεί ακόμα και να του γυρίσουν μπούμερανγκ μία επιλογή όπως τον Παππά, καθώς ο χουλιγκανισμός στην Ελλάδα καλά κρατεί και κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα αντιδράσουν, αν επισημοποιηθεί η απόφαση, ο αντίστοιχος φανατικός κόσμος του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ ή του Άρη στις κάλπες. Επίσης, μία τέτοια κίνηση μπορεί να πληγώσει και τον ίδιο τον Παππά, αφού η άμεση εναλλαγή καριέρας μπορεί να αμφισβητήσει τον αυθορμητισμό, την ειλικρίνεια και την βοήθεια που μοιράζεται με την κοινωνία και το οπαδικό κίνημα, σκεφτόμενος κάποιος ότι όλα αυτά αποτελούν προσωπικές κινήσεις εντυπωσιασμού. Το σίγουρο είναι ότι ποτέ δεν αρέσει στο ανεξάρτητο και αναποφάσιστο κοινό όταν ένα κόμμα επιλέγει έναν άνθρωπο με βάση την δημοτικότητά του ως κύριο προσόν: δείχνει ότι νοιάζεται για την ποσότητα, όχι για την ποιότητα.
Πηγές: news247.gr, libre.gr
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.