Της Παναγιώτας Μητσοπούλου, πρώην συντάκτριάς μας
Οι σημαντικότερες παρουσίες στην ζωή μου
Υπήρξαν απουσίες
Δεν τις επέλεξα
Τις υπέστησα όμως.
Αργά και βασανιστικά.
—–
Στάθηκα απ την αρχή
Μόνη σε ένα τρεμάμενο σκοινί
Ακροβατώντας
Μεταξύ φόβου και απουσίας
Γεννήθηκα και πέθανα χιλιάδες φορές
Πληρώνοντας ακριβά το τίμημα της ύπαρξής μου,
Σηκώνοντας στα αδύναμα κλωναράκια μου
το βάρος της ζωής μου
Ακόμα και όταν έπρεπε άλλοι να έχουν την ευθύνη της.
—–
Κρατήθηκα απ’ την έμφυτη ανάγκη μου για ζωή
Και έμαθα με τον σκληρότερο τρόπο ότι,
Τις μεγαλύτερες μάχες θα τις δώσεις μόνη.
Τις πιο πονεμένες ήττες θα τις περάσεις σιωπηλή
Κλεισμένη σε ένα δωμάτιο
Γεμάτο δάκρυα λύτρωσης και χαρτομάντιλα μνήμης.
—–
Τις επιτυχίες σου θα τις χαρούν άλλοι,
Γιατί εσύ θα νιώθεις λίγη
Γιατί δεν ένιωσες ποτέ αρκετή.
———————————————–
Πού σταματάει ο φόβος;
Πού δεν πληγώνει η μνήμη;
Πού ξεκινά η ζωή, Θεέ μου;
