Σε ένα κρίσιμο παγκόσμιο σταυροδρόμι, η ελληνική Κυβέρνηση τον τελευταίο χρόνο επέλεξε το μονοπάτι του κοινωνικού αυτοματισμού για να ξεπερνάει όσα εμπόδια και συνέπειες επέφερε η πανδημία. Ήτοι, αντί να ακολουθήσει μία πολιτική σύμπνοιας, έστω να καλλιεργήσει το εθνικό αίσθημα ώστε να προχωρήσει στην μάχη της πανδημίας με έναν λαό που θα είχε εμπιστοσύνη στα υγειονομικά μέτρα και στην εκστρατεία του εμβολιασμού. «Έσπασε» αυτήν την εμπιστοσύνη με τον αδιαφανή τρόπο λήψης των αποφάσεων κατά της Covid-19, με πολλές ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, με την άνθηση της εγκληματικότητας και την απόδοση των ευθυνών στους φοιτητές, στους μετανάστες και τους αριστερούς, μία εγκληματικότητα την οποία περίμενε κανείς ότι θα περιορίσει η Νέα Δημοκρατία, πιστή στο δόγμα «Νόμος και Τάξη» (εδώ περιορίστηκε στην συνεχή πρόσληψη αστυνομικών, αστυνομικού εξοπλισμού και την Πανεπιστημιακή Αστυνομία, αντί της ενίσχυσης του ΕΣΥ).
Μπορούμε να πούμε ότι ο κοινωνικός αυτοματισμός αποτελεί μία εκσυγχρονιστική μορφή του «διαίρει και βασίλευε». Η λογική της διχόνοιας και του διαχωρισμού, ώστε να δημιουργούνται δύο ή περισσότερα στρατόπεδα και εσύ να αποφεύγεις να βρεθείς πλήρως στο επίκεντρο της κριτικής, να επωμιστείς τις συνέπειες των πράξεών σου. Διότι εκεί θα φανεί αν ακόμα έχεις την λαϊκή εμπιστοσύνη, όταν δεν θα αφήνεις τον κόσμο να αλληλοσπαράζεται. Αυτό που κάνει, με λίγα λόγια, η πολιτική του κοινωνικού αυτοματισμού και αυτός που την εφαρμόζει, είναι η ρίψη κατηγοριών σε μία εκάστοτε κοινωνική ή μη ομάδα, αναλόγως της συγκυρίας και της χρονικής περιόδου.
Από την αρχή της πανδημίας στοχοποιήθηκαν πολλοί. Οι ψεκασμένοι, στους οποίους αν δίνεις την προβολή (την οποία και επιδιώκουν) θα ριζοσπαστικοποιούνται ακόμα περισσότερο. Οι νέοι, οι οποίοι ανέλαβαν τον μεταδοτικό ρόλο που κανονικά έπαιξαν οι τουρίστες το προηγούμενο καλοκαίρι, καθότι διασκέδασαν χωρίς μέτρο, ήπιανε παραπάνω ναρκωτικά, έκαναν σεξ με 10 συντρόφους την ίδια στιγμή κτλ… Τώρα, βέβαια, θα λάβουν ένα μικρό αντίτιμο για την ταλαιπωρία τους την προηγούμενη περίοδο, για να βελτιωθεί λίγο η εκλογική εικόνα του Πρωθυπουργού και του κόμματος. Έφταιξαν και οι υγειονομικοί και οι νοσηλευτές όταν δεν υπήρχε άλλος προφανής και εύκολος στόχος, παρά το γεγονός ότι εκείνοι σήκωσαν όλο το βάρος της πανδημικής κρίσης και παρά τα κροκοδείλια δάκρυα του Κικίλια στις κάμερες, αφιερωμένα σε εκείνους τους «ήρωες». Να μην παραλείψουμε και τους ανεμβολίαστους, η τελευταία κοινωνική ομάδα που στοχοποιήθηκε με τα τελευταία μέτρα στα μέσα μαζικής μεταφοράς και, σύντομα, και στην εστίαση.
Ανάγωγα
Φανταστείτε κάτι παρόμοιο με αυτό που εξαπολύει η Κυβέρνηση στον λαό να γινόταν στις τάξεις της Αστυνομίας. Έναν… αστυνομικό κοινωνικό αυτοματισμό. Ο Χρυσοχοΐδης θα κατηγορούσε την Κεραμέως ότι δεν νομοθετεί αρκετά γρήγορα ώστε να γεμίσουν οι (κλειστές) σχολές με ειδικούς φρουρούς, ο Μπαλάσκας θα έβριζε τον Μπάμπη Αναγνωστόπουλο και θα μίλαγε για συναδελφική εξαπάτηση από την ΕΛ.ΑΣ. και θα έλεγε ότι όλοι οι αστυνομικοί ασκούν την υποκριτική τέχνη, ο Χαρδαλιάς θα έβριζε σε κάθε έκτακτη ενημέρωση τους αστυνομικούς για μη επαρκή ελέγχους σε μαγαζιά, ενώ σε καταστάσεις καταγεγραμμένης άγριας αστυνομικής αυθαιρεσίας (π.χ. Νέα Σμύρνη) οι ένστολοι στα σώματα ασφαλείας θα πλακωνόντουσαν μεταξύ τους, καθότι οι μισοί θα είχαν ξυλοφορτώσει λιγότερο κόσμο απ’ ό,τι οι άλλοι χωρίς προφανή δικαιολογία. Και επειδή η Αστυνομία (υποτίθεται) προστατεύει τον πολίτη και την κοινωνία, προσπαθήστε να κατανοήσετε πόση ζημιά προκαλεί στην ίδια την κοινωνία αυτός ο αυτοματισμός.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
