Ένας συγγραφέας από τους Κλασσικούς της Ελληνικής Λογοτεχνίας πιάνει την πένα του και δημιουργεί ένα λογοτεχνικό μεγαλούργημα, που κοσμεί και θα κοσμεί ες αεί την εθνική μας βιβλιοθήκη. Πρόκειται για τη «Λάουρα» του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Ένα έργο που μιλά για τη δικαιοσύνη, τα ανθρώπινα πάθη και τα συναισθήματα που οδηγούν τους ανθρώπους σε αυτά, αλλά και για τον αγώνα να επιβιώσουν οι ήρωες μέσα σε ένα παιχνίδι γεμάτο παγίδες που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Αλλά ας μπούμε λίγο πιο βαθιά στο κείμενο…

Περίληψη

«Δεν ήθελα να σκοτώσω κανένα αλλ’ αυτό δεν εμπόδισε να σκοτώσω τρεις! Στο δικαστήριο αθωώθηκα κι ο κόσμος μου ‘ριξε δίκιο…». Ένα βιβλίο για κάθε άνθρωπο, κάθε ηλικίας. Ένα έργο δυνατών αισθημάτων και συνεχών συγκρούσεων. Ένα μυθιστόρημα από τα καλύτερα της ελληνικής πεζογραφίας, που συγκλονίζουν την καρδιά μας.

Μερικά λόγια ακόμα

Η Λάουρα, ξεχωριστή για την ομορφιά της, μεγαλώνει μέσα στην ελληνική κοινωνία ως ένα ξεχωριστό μέλος της, μιας και αποτελεί μία από τις πρώτες κοντεσσίνες του νησιού (Ζάκυνθος). Κόρη του κόντε Γεώργιου Δεγράση και ξαδέλφη του Φρέντου, από πολύ νεαρή ηλικία ξεκινά να αισθάνεται ερωτικά συναισθήματα για τον τελευταίο. Παράλληλα, η αγάπη της για τα όπλα την οδηγεί να κλέψει με γλυκόλογα το όπλο του Φρέντου και να το κάνει δικό της. Μεγαλώνοντας, στο νησί φτάνει το αρχοντόπουλο, ο Γώγος, ο οποίος ερωτεύεται παράφορα την πανέμορφη Λάουρα με τα χρυσαφιά μαλλιά της. Το επιβαρυμένο ψυχολογικό παρελθόν του Γώγου -ο ίδιος είχε προσπαθήσει να δώσει τέλος στη ζωή του- σε συνδυασμό με τα καμώματα της Λάουρας, η οποία εκμεταλλευόμενη τα αισθήματα των δυο νέων και την ομορφιά της δημιουργεί πλεκτάνες και ψεύτικες ελπίδες, οδηγεί τον Γώγο στην αυτοκτονία. Παρά το θάνατό του όμως, η Λάουρα συνεχίζει να ζει τον έρωτά της με το ξάδερφό της, Φρέντο, έως ότου ο δεύτερος γυρίσει στην παλιά του αγάπη, την Κλάρα, και εγκαταλείψει την -πλέον- γυναίκα του, Λάουρα, φεύγοντας για την Αθήνα. Το έργο τελειώνει με έναν εντελώς απροσδόκητο τρόπο, που κάθε άλλο από μια τυπική ροή μας θυμίζει. Θα μπορούσαμε να πούμε πως πρόκειται για μια κυκλική ροή, μιας και ο συγγραφέας μας προετοιμάζει από την αρχή κιόλας για αυτά που πρόκειται να συμβούν στη λήξη της ιστορίας.

Πίσω όμως από ένα αριστούργημα, οποιασδήποτε τέχνης, πάντα κρύβεται μια χαρισματική πένα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με έναν συγγραφέα αναγνωρισμένο σε παγκόσμια κλίμακα. Δικαιωματικά, λοιπόν, οφείλουμε να αναφερθούμε σε μερικά στοιχεία της ζωής του.

Ο Συγγραφέας

Γρηγόριος Ξενόπουλος: Γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου του 1867 και πέθανε στις 14 Ιανουαρίου του 1951. Η καταγωγή του ήταν από την Ζάκυνθο, ένα νησί που έχει γεννήσει εξαιρετικά μεγάλες προσωπικότητες σε όλους τους χώρους της τέχνης. Ο Ξενόπουλος δεν ήταν μόνο ένας απλός μυθιστοριογράφος, αλλά επίσης και συγγραφέας θεατρικών παραστάσεων και δημοσιογράφος. Προχωρώντας τις σπουδές του, ακολούθησε και ακαδημαϊκή καριέρα. Πρόκειται για τον ιδρυτή και τον εκδότη της μεγάλης εφημερίδας, «Νέα Εστία», η οποία και ακολούθησε λαμπρό μέλλον και αναδείχθηκε ιδιαίτερα στην εποχή της. Το απόγειο της προσφοράς του στο χώρο της λογοτεχνίας θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η ίδρυση της Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών μαζί με τους Καζαντζάκη, Παλαμά και Σικελιανό. Ιδιαίτερα, υπήρξε πρώτος πρόεδρός της.

Γιατί το συνιστώ

Οι λόγοι για να διαβάσει κανείς αυτό το διαμάντι της λογοτεχνίας είναι ποικίλοι, όπως και οι οπτικές με τις οποίες μπορούμε να δούμε το έργο. Αρχικά, διατηρεί ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα ενός βιβλίου. Μπορεί να κρατήσει την αναπνοή μας σε έναν διαρκή αγώνα επιβίωσης, έως ότου να μας κόψει τελικά την τελευταία ανάσα με το αναπάντεχο τέλος του. Αν και το έργο αυτό μας προετοιμάζει εξαρχής για την κορύφωσή του, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πόσο καλά οργανωμένα και με σταδιακή και αργή τοποθέτηση βρίσκονται τα στοιχεία εκείνα, που θα μας δώσουν εξηγήσεις και λύσεις. Η ροή μπορεί να μας καθηλώσει, ενώ τα κρυφά νοήματα για την φύση και την ποιότητα του ανθρώπινου είδους, αλλά και τη δομή της κοινωνίας, μπορούν να μας γεννήσουν άθελά μας πολλά ερωτηματικά. Ο Ξενόπουλος μπορούμε να πούμε πως έσταξε λίγο από το χαρισματικό μελάνι της πένας του, δημιουργώντας ένα λογοτεχνικό αριστούργημα, το οποίο καθήλωσε τόσο, ώστε να καταλήξει να γυριστεί σε τηλεοπτική σειρά το έτος 1980 με τεράστια επιτυχία.

Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Καλή σας ανάγνωση!