Της Αθανασίας Ρουσάλη, πρώην συντάκτριάς μας
Μέχρι πριν από λίγο καιρό, το να πας για μια βόλτα στο πάρκο έμοιαζε με συνήθεια εφήβων ή ρομαντικών ψυχών. Αν -για παράδειγμα- ήθελες να πας κάπου ήσυχα, ήταν το ιδανικό μέρος. Ε, ποιον να πετύχεις στο πάρκο;
Αλλά τα μέρη που συχνάζαμε, τα μαγαζιά που είχαμε για στέκια εξαιτίας της πανδημίας έκλεισαν. Ξαφνικά ο κόσμος μας είχε γυρίσει ανάποδα, δεν ξέραμε προς τα πού να κατευθυνθούμε, πού να βρούμε μια διέξοδο για να μην τρελαθούμε, για να ξεσκάσουμε.
Έφτασε λοιπόν η στιγμή που εκτιμήσαμε πολύ απλά και καθημερινά πράγματα, όπως μια βόλτα στη θάλασσα, και ξαφνικά αγαπήσαμε και τα πάρκα. Τα πάρκα στις γειτονιές μας πλημμύρισαν από όλων των ειδών ανθρώπων, από διαφορετικά χαμόγελα και φωνές. Η εικόνα του κόσμου που ξεκουράζεται στο γκαζόν, παίζει, γυμνάζεται, φλερτάρει, σε βοηθά να περιμένεις με λίγη παραπάνω αισιοδοξία εκείνες τις καλύτερες μέρες.
Ήρθαμε σε επαφή με το πράσινο και τη φύση, εισπνεύσαμε έναν αλλιώτικο αέρα. Κάθε βόλτα στο πάρκο αποτελεί μια μικρή εκδρομή καθώς ξεφεύγεις από τον θόρυβο και το γκρίζο της πόλης. Πάψαμε και να τα παραμελούμε, καλλιεργήσαμε άθελά μας και έναν σεβασμό για το περιβάλλον που -κακά τα ψέματα- με τον καταναλωτικό τρόπο ζωής μας ήταν το τελευταίο πράγμα που σκεφτόμασταν.
Ίσως είναι μια μόδα που θα περάσει με την επιστροφή στην κανονικότητα, ίσως πάλι για κάποιους να γίνει ένα μέρος της ψυχαγωγίας τους. Όπως και αν γίνει, ας μην ξεχάσουμε αυτούς τους χώρους που μας στήριξαν αυτή την εποχή και να παλέψουμε για την διατήρησή τους. Αν το δούμε τελείως μεταφορικά, είναι κατά κάποιον τρόπο οι πνεύμονες της πόλης μας!
