«Γιαγιάδες»

«Γιαγιάδες»

Της Δήμητρας Δάγλα και Ελένης Σαμπάνη, αναγνώστριές μας και τριτοετείς φοιτήτριες στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου.

Βρεθήκαμε και εμείς στην παράσταση «Γιαγιάδες», στο θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου-Μαριάννα Τόλη, την Κυριακή 15 Μαΐου 2022. Εκεί συναντήσαμε τις γιαγιάδες μας μετά από καιρό. Ήταν 16, τόσο διαφορετικές μα και ίδιες παράλληλα. Τις είδαμε σε όλους τους τους ρόλους. Σε όλους όσους έχει μια γυναίκα, είτε θέλει είτε όχι. Κάθε μια είχε κάτι να μας πει αλλά ξαφνικά πνιγόταν. Γινόταν ένα ακόμα χαρτί, φυλακισμένο στον χαρτοφύλακα «εκείνου».

Στο  μυαλό μας υπήρχαν χίλιες δύο σκέψεις για αυτή την παράσταση. Τόσες που δεν ξέραμε από πού να ξεκινήσουμε και πού να σταματήσουμε. Κυρίως όμως δεν ξέραμε πού να σταματήσουμε, γιατί αυτή η ιστορία φαίνεται πως δεν έχει τελειωμό. Επαναλαμβάνεται από γενιά σε γενιά.

Το χρονικό της ιστορίας εστιάζει στην νεότερη Ελλάδα του 1904-2022.

Μια κοινωνία νοσηρή, της οποία χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η πατριαρχία, αφήνει αποτυπώματα και μελανιές πάνω στις γιαγιάδες μας. Εκκολάπτει εγκληματίες τους οποίους ντύνει με ακριβά ρούχα και κορόνες και τους βαφτίζει βασιλιάδες, ηγέτες και άρχοντες των τόπων και των ανθρώπων. Τους δίνει την δυνατότητα να γίνονται ψυχροί εκτελεστές ζητώντας απλά ένα «συγγνώμη». 118 χρόνια οι γιαγιάδες μας υποφέρουν. Σκοτώνονται κάθε μέρα. Κάθε μέρα από έναν αδερφό, από έναν πατέρα, από έναν σύζυγο, από έναν δήμαρχο. Σκοτώνονται μπροστά στα μάτια όλων μας μα μένουμε σιωπηλοί. Φοβόμαστε, γιατί η κοινωνία έχει στην άκρη της γλώσσας της την φράση «εσύ φταις!», την φράση «τα ήθελε και τα έπαθε», την φράση «τι γύρευε τέτοια ώρα έξω». Όπου και να κοιτάξουν οι γιαγιάδες μας βρίσκουν υψωμένους τοίχους. Και αυτές και εμείς. Είμαστε παγιδευμένες μαζί τους. Λέμε ότι πνιγόμαστε μα είναι ψέμα. Δεν πνιγόμαστε. Δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε παθητική φωνή, αλλά ενεργητική. Μας πνίγει. Μας πνίγει και μας σκοτώνει κάθε μέρα. Χρόνια τώρα. Μας πνίγει και μας φωνάζει «εσύ φταις» μέχρι που ασφυκτιούμε. Κοιτάζουμε τελευταία φορά ψηλά και μετά πεθαίνουμε.

Ένα εργαστήρι σωματικής έκφρασης, αποτελούμενο από 18 νεαρούς ηθοποιούς έρχεται να σπάσει αυτή την σιωπή. Αυτή την χρόνια παθητική στάση που η κοινωνία επιλέγει να διατηρήσει. Γιαγιάδες, διαφορετικών φύλων και ηλικιών, προσπαθούν να κάνουν όλες τις φωνές να ακουστούν, καμία πια να μην διστάζει, καμία πια να μην της φωνάζουν «εσύ φταις».

Μίλα. Μίλα για εσένα και τις γιαγιάδες σου. Για εσένα, για την μικρή αδερφή σου, για την μάνα σου, για την κολλητή σου, για την κοπέλα που μένει απέναντι, για την καθηγήτριά σου, για την κυρία που δουλεύει στο δίπλα μαγαζί, και για όλες τις γιαγιάδες του κόσμου.

Δεν είμαστε χάρτινες. Είμαστε δυνατές. Είμαστε ελεύθερες και είμαστε μαζί.

Ημερομηνίες παραστάσεων: Μέχρι 29 Μαΐου 2022

Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:00 μμ.

Θέατρο: Κατερίνα Βασιλάκου-Μαριάννα Τόλη

Διεύθυνση: Προφήτου Δανιήλ 3, Αθήνα

Προπώληση:

 Τηλ: 2110132002 – 5

Online tickets: https://www.ticketservices.gr/event/giagiades/?lang=el

Συντελεστές

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΚΙΝΗΣΗ: Κατερίνα Σκουρλή
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ: Βαγγέλης Κυριακού
ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Μαρία Αμοιρίδη Βηδενμαιερ, Δέσποινα Κακουλάκη
ΚΕΙΜΕΝΑ: Βαγγέλης Κυριακού, Μαρία Αμοιρίδη Βηδενμαιερ, Δέσποινα Κακουλάκη, Γεωργία Σταθοπούλου, Δήμητρα Θεοχάρη, Ίριδα Μπογιατζάρα, Στέλλα Καστρινάκη
ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Σπύρος Λιβάνης
ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Άρτεμις Φλέσσα
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΥ: Παναγιώτης Πλασκασοβίτης
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Τζένη Φέζο
ΠΑΙΖΟΥΝ: Μαρία Αμοιρίδη Βηδενμαιερ, Κώστας Βουτσάς, Ρω Γεωργίου, Δήμητρα Θεοχάρη, Δέσποινα Κακουλάκη, Στέλλα Καστρινάκη, Τζωρτζίνα Κατσαρού, Ναταλία Λουιζάκη, Δήμητρα Μαυροπόδη, Ίριδα Μπογιατζάρα, Αγάπη Περδετζόγλου, Δήμητρα Πετροπούλου-Κυνηγοπούλου, Minodora Prodanyuk, Μαριλένα Σαμπάνη, Γεωργία Σταθοπούλου, Εύη Τζουμέρκα, Γιώργος Χαλικιόπουλος, Δήμητρα Χατζηπαναγιώτου

+ posts