Νομίζω πως είναι περιττό να στοιχειοθετήσω και να αιτιολογήσω τον ισχυρισμό του παραπάνω τίτλου για την κατάντια που ονομάζουν “ενημέρωση” οι διευθύνσεις και οι «μεγαλοδημοσιογράφοι» των καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας, καθώς και γνωστών ομίλων ιδιοκτησίας εφημερίδων και ιστοσελίδων. Είναι εμφανές σε οποιονδήποτε έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο και δη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που, παρά την προσπάθεια άλωσης τους από τις εγχώριες «υπηρεσίες» εκκαθάρισής τους από κάθε φωνή αντίστασης, αποτέλεσαν αποκούμπι και τελευταίο καταφύγιο της αλήθειας και της ανθρωπιάς.
Αυτό συνέβη και στην περίπτωση Λιγνάδη, όπου τα κανάλια μιλούσαν για κορυφαίο καλλιτέχνη που διώκεται «για το τίποτα». Να θυμίσω ότι διαδικτυακά σάιτ όπως το 2020mag.gr έφεραν στην επιφάνεια το συγκεκριμένο θέμα, με την αποκάλυψη του Νίκου Σ. και ακολούθησε σάλος με δημοσιεύσεις, χάσταγκ και viral τοποθετήσεις ηθοποιών και άλλων προσώπων που ανάγκασαν και τα τηλεοπτικά κανάλια να προβάλλουν το θέμα και να οδηγήσουν και στην παραίτηση, σύλληψη και προφυλάκιση του σκηνοθέτη. Το ίδιο φυσικά με το κορονο-γλέντι του πρωθυπουργού στην Ικαρία, που προβλήθηκε αρχικά στα social media και από τον ξένο τύπο πριν καν ασχοληθεί η τηλεόραση και τα διαδικτυακά της παρακλάδια. Τέλος, το πογκρόμ βίας στην πλατεία της Ν.Σμύρνης, όπου η είδηση μεταδόθηκε απλούστατα με «copy paste» διαρροών της αστυνομίας.

Ούτε καν επίσημων ανακοινώσεων. Αυτά πάλι ανατράπηκαν από τα βίντεο που ακολούθησαν -μαντέψτε- στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έδειχναν ξεκάθαρα πόσο απρόκλητη ήταν η βία και ο ξυλοδαρμός που δέχτηκε ο νεαρός στην πλατεία. Όλα αυτά είναι λίγα μόνο παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η ενημέρωση πλέον βρίσκεται στην τσέπη, κυριολεκτικά, του καθενός μας. Ένα smartphone είναι αρκετό για να καταγράψουμε οποιοδήποτε περιστατικό στο δρόμο, ενώ με το λογαριασμό μας στα κοινωνικά δίκτυα υπάρχει η δυνατότητα μετάδοσης μηνυμάτων και η μαζική παρέμβαση χρηστών που λαμβάνει διαστάσεις σαρωτικού, viral κύματος που δε μπορεί να αγνοηθεί, η οποία παράλληλα ξεσκεπάζει τη σαπίλα «από όπου κι αν προέρχεται».
Όταν μάλιστα βουλευτές της αντιπολίτευσης όπως η Λιάνα Κανέλλη (απόσπασμα από το 3:16 του παραπάνω βίντεο) τους ξεφτιλίζουν «μέσα στο ίδιο τους το σπίτι», τυγχάνουν συνεχών διακοπών από τους παρουσιαστές και εν τέλει πρόδηλη λογοκρισία και φίμωση. Στην ίδια εκπομπή μάλιστα ο ίδιος ο παρουσιαστής, Δημήτρης Οικονόμου, προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν είναι άτυπος κυβερνητικός εκπρόσωπος και σε λογομαχία με το Δημήτρη Τζανακόπουλο διερωτάται και ο ίδιος (απόσπασμα στο 8:25) ότι «σε μία εποχή όπου όλα είναι φανερά και ο κάθε πολίτης έχει μία κάμερα στο χέρι, τι να καλύψεις;».
Η τελευταία απόπειρα «έγκυρης ενημέρωσης» της εκπομπής τους ήταν η σημερινή, όπου από το βίντεο του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Λιτσαρδάκη από το «omnia» που έτρεχε και φώναζε την ιδιότητά του για να γλιτώσει το ξύλο, απομόνωσαν τον ήχο και το παρουσίασαν σαν βιντεοσκόπηση της αστυνομικής κάμερας που αποδείκνυε δήθεν την ομαλότητα της επιχείρησης της εκκένωσης της κατάληψης του ΑΠΘ.
Στο ερώτημα λοιπόν του αυτοαποκαλούμενου “δημοσιογράφου” για το αν δύναται κάποιος να αποκρύψει την αλήθεια στην εποχή των social media, απαντάμε εμείς:
Από την ξεφτίλα, τη μικρότητα και την αναξιοπρέπεια των πράξεών του δε μπορεί κανείς να ξεφύγει στον μάταιο τούτο κόσμο. Είτε με social media ή χωρίς, η αλήθεια βρίσκει το δρόμο της. Η κοινή λογική γίνεται υψωμένη γροθιά, για αυτό και η Ιστορία γράφεται και ο κόσμος προχωράει πάντα προς τα εμπρός, όσα εμπόδια και να βρει και όσα πισωγυρίσματα κι αν γίνουν.
Το μόνο όμως που -για λίγα χρόνια ακόμα- θα καταφέρνει η συμμορία αυτή της παραπληροφόρησης και της γελοιότητας θα είναι η χειραγώγηση, η επιπλέον συντηρητικοποίηση και ο αποπροσανατολισμός του τμήματος εκείνου που είτε δεν έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο (κυρίως λόγω ηλικίας), ή δεν έχει ακόμα προσαρμοστεί στην ψηφιακή πραγματικότητα και πελαγώνει μπροστά στον καταιγισμό ειδήσεων αδυνατώντας να τις διασταυρώσει. Αυτό είναι που ακόμα αποδίδει, γιατί σε μία γερασμένη δημογραφικά Ελλάδα και με τους νέους να απέχουν από την πολιτική, τον κύριο λόγο τον έχουν οι γηραιότεροι, που -χωρίς καμία διάθεση γενίκευσης- τείνουν προς τη συντηρητικοποίηση με τη βοήθεια αυτών των μέσων και με την προώθηση αφηγημάτων περί «ασύλου ανομίας», «αναρχοάπλυτων νέων» και πάει λέγοντας.
Το αισιόδοξο της υπόθεσης είναι ότι μοιραία το πλήθος των ανθρώπων που χειραγωγείται και παρασύρεται τόσο εύκολα από τέτοια τεχνάσματα θα μειωθεί. Σύντομα ολόκληρη η κοινωνία θα είναι προσαρμοσμένη και συντονισμένη σε δίκτυα ανταλλαγής και διάδοσης ιδεών και ειδήσεων από τα κάτω. Όταν η αλήθεια λοιπόν θα βρεθεί στα χέρια των πολλών, οι Οικονόμου αυτού του κόσμου θα μνημονεύονται μόνο ως τσαρλατάνοι μιας άλλης, περασμένης εποχής.