Της Μαρίας Μέριανου, μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ
Υπάρχουν άνθρωποι που αναβλύζουν ένα ιδιαίτερο φως, θα το έχετε προσέξει. Στην εφηβεία μου και στην ανακάλυψη του εαυτού μου, η μητέρα μου μου εκμυστηρεύτηκε ότι στο φοιτητικό της σπίτι, κάπου στου Ζωγράφου στα τέλη του ’70, κοσμούσε τον τοίχο της μια αφίσα ενός τέτοιου φωτεινού ανθρώπου, που τα μάτια του πέταγαν φωτιές. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Όσο περισσότερο μεγάλωνα, τόσο περισσότερο με γοήτευε η μορφή και ό,τι εκπροσωπούσε ο Τσε, ο άνθρωπος θρύλος που αποτελεί έμπνευση εδώ και πολλές γενιές.
Όταν πληροφορήθηκα ότι η κόρη του θρύλου, Αλέιδα Γκεβάρα, θα έρθει στην Ελλάδα και μάλιστα ότι θα δώσει διάλεξη στο Πάντειο, ένιωσα μια τεράστια συγκίνηση και ανυπομονησία. Η επέτειος των 55 χρόνων από την δολοφονία του Τσε στάθηκε η ευκαιρία να έχω την τιμή να ακούσω την απόγονο αυτού του ήρωα να μιλάει για τον πατέρα της. Ήταν σίγουρα μια βραδιά με έντονη συναισθηματική φόρτιση. Κάθε φορά που αναφερόταν σε εκείνον ξεκινώντας τη φράση της με αυτό το “mi papá”, με διακατείχε μια ανεξήγητη αίσθηση οικειότητας και ο τρόπος με τον οποίο μιλούσε με είχε καθηλώσει, μέχρι που άρχισαν να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια μου χωρίς να το καταλάβω.
Τρία πράγματα κρατάω από την Αλέιδα Γκεβάρα και θα προσπαθήσω να παραθέσω με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια τα λόγια της. «Τα παιδιά είναι η ελπίδα του κόσμου και η προστασία τους πρέπει να είναι αυτό που μας δίνει κίνητρο». Στη συνέχεια, μας είπε ότι ο πατέρας της τής έμαθε ότι τρία πράγματα χρειάζονται για την επίτευξη ενός ενωμένου λαού: ο πολιτισμός, η αλληλεγγύη και η αντίσταση (“cultura, solidaridad y resistencia para un pueblo unido”). Τέλος, η στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι όταν ένα μπουλούκι ανθρώπων περικυκλώσαμε εκείνη τη γυναίκα για να βγάλουμε μια αναμνηστική φωτογραφία και εκείνη ξεκίνησε να τραγουδάει “Avanti o popolo, alla riscossa, Bandiera rossa trionfera”. Έπειτα από εκείνη τη στιγμή, δεν χρειάστηκε πολύ για να ταυτιστώ με τα λόγια του κύριου Καλτσώνη κλείνοντας την εκδήλωση: «απόψε θα φύγω από αυτήν την αίθουσα πιο σοφός και καλύτερος άνθρωπος.»
Ευχαριστούμε, δάσκαλε.
