Δακρυγόνος Δημοκρατία

Οι κοινωνικές αναταραχές μόνο με ένα απέραντο χάος μπορούν να ταυτιστούν στις Η.Π.Α. Με έναν Πρόεδρο που κρατά κρυφή την κατάσταση της υγείας του και ένα λαό που διψά για λιγότερη αδικία και βία. Το θέμα διάλεξε ο συντάκτης μας Βαγγέλης Βαλαβάνης για την Επικαιρότητα του Φ.Κ.

Η Μινεάπολις στις φλόγες. Πηγή:AP Photo/Julio Cortez

Του κ. Παντελή Μπουκάλα

Παρά δύο εκατό μεγάλες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών ανήκουν στη Δημοκρατία των Δακρυγόνων, σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση των New York Times. Με τις ίδιες αξίες εκπαιδευμένα τα σώματα ασφαλείας σε κάθε πολιτεία, υπεράσπισαν τον Ντόναλντ Τραμπ εξαπολύοντας χημικό πόλεμο παντού, δίχως διακρίσεις. Σε Βορρά και Νότο, Δύση και Ανατολή. Σε μαύρους και λευκούς. Σε άντρες και γυναίκες, αλλά και σε μια σταλιά παιδιά.

Το βίντεο από το Σιάτλ, με έναν επτάχρονο μπόμπιρα να σπαράζει από τον πόνο που του προκάλεσαν τα δακρυγόνα που ψεκάστηκαν κατευθείαν στα μάτια του, θα συγκαταλεγόταν σίγουρα στην κατηγορία των σοκαριστικών ειδήσεων. Με την προϋπόθεση ότι ο όρος «σοκαριστικός» (ή «συγκλονιστικός» ή «φρικαλέος») διασώζει κάποιο νόημα έπειτα από τόση χρήση. Γι’ αυτό και, δυστυχώς, δεν έχει αντίκρισμα το ερώτημα του πατέρα για τους ψεκαστές του γιου του: «Μα πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να κοιμούνται το βράδυ;»

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 με αρχές του ’70 είχε να παρατηρηθεί τέτοια σπατάλη δακρυγόνων στις ΗΠΑ, όπως διαπίστωσε ένας ερευνητής του πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς. Αλλοι καιροί, ίδια τα ήθη. Δεν είναι περίεργο. Ενστολοι που χρησιμοποιούν σπάταλα τις σφαίρες τους, σημαδεύοντας για να σκοτώσουν, όχι για να τραυματίσουν, είναι απολύτως αδύνατο να φερθούν μετριοπαθώς με τα «λιγότερο ακίνδυνα» δακρυγόνα.

Κάθε άλλο παρά ακίνδυνα είναι όμως τα δακρυγόνα, όπως τονίζει η Διεθνής Αμνηστία σε χθεσινή ανακοίνωσή της, με τον ξεκάθαρο τίτλο «Το τοξικό εμπόριο δακρυγόνων επιδεινώνει την κατάχρηση της αστυνομικής βίας παγκοσμίως». Το συμπέρασμα της οργάνωσης, ότι «το σκοτεινό και μη ελεγχόμενο παγκόσμιο εμπόριο δακρυγόνων τροφοδοτεί τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την αστυνομία ενάντια σε ειρηνικούς διαδηλωτές ανά τον κόσμο», στηρίζεται στην ανάλυση ογδόντα γεγονότων σε 22 χώρες.

Ιδού και πάλι η Δημοκρατία του πόνου, του κλάματος και της βίας: Η εξέταση πεντακοσίων βίντεο έδειξε ότι δακρυγόνα έχουν εκτοξευθεί μέσα σε σχολικό λεωφορείο, σε πομπή κηδείας, σε νοσοκομεία, πολυκατοικίες, μετρό, εμπορικά κέντρα. Οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν πυροβολήσει με κάνιστρα απευθείας σε άτομα, προκαλώντας θανάτους μέσα από φορτηγά και τζιπ ή με ντρόουν. Στόχος των βολών τους, διαδηλωτές για την προστασία του κλίματος, μαθητές γυμνασίου, ιατρικό προσωπικό, δημοσιογράφοι, μετανάστες, υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δακρυγόνος Δημοκρατία. Δημοκρατία ανάπηρη…

Πηγή: Καθημερινή

+ posts

Ονομάζομαι Βαγγέλης Βαλαβάνης. Συντάκτης, από τα ιδρυτικά μέλη του Φοιτητικού Κόσμου. Είμαι φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αν και ερωτευμένος βαθιά με την Ιστορία και το Ιστορικό-Αρχαιολογικό, ο αέρας των Πανελληνίων με έστειλε στο εξωτικό και γυναικοκρατούμενο Πάντειο. Ιστορία, η πρώτη αγάπη. Πολιτικές Επιστήμες η δεύτερη. Η συγγραφή όμως, μια και μοναδική. Ίσως ο μοναδικός τρόπος να μπορώ να είμαι κοντά και στις δυο μου αγάπες. Να εκφράζομαι, να προβληματίζομαι, να αναδεικνύω τα κακώς κείμενα της εποχής μου, να δέχομαι και να ασκώ κριτική, να…να…να… Να ταξιδεύω και να αναπνέω.
Γιατί αυτό είναι η συγγραφή. Μια ανάσα μες στην σκόνη του κόσμου. Μια πράξη βαθιά πολιτική και συναισθηματική. Γιατί η γραφή ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα του Ανθρώπου. Ο τρόπος του να αποτυπώσει την ψυχή του, το αέναο πάθος του για τη ζωή και να ακολουθεί το βαθύ του χτυποκάρδι. Ένα ταξίδι για να τον ανακαλύψουμε και να τον κάνουμε καλύτερο. Και αυτός εδώ στον Φ.Κ. είναι και ο δικός μας στόχος. Γράψτε. Προβληματιστείτε. Ανακαλύψτε και Ονειρευτείτε για τον δικό σας. Για έναν κόσμο που μας αξίζει. Για τον δικό μας κόσμο. Τον Φοιτητικό Κόσμο.