Τα μέσα όλης της χώρας άρχισαν να πανηγυρίζουν την πρώτη μέρα του Αυγούστου, οπότε και κυκλοφόρησε το καινούριο τεύχος της Sunday Times στην Αγγλία, με 11.315 Βρετανούς να απαντάνε κατά συντριπτική πλειοψηφία (78%) «Ναι» στην επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα και της Ακρόπολης στην Ελλάδα. Παράλληλα, το ίδιο τεύχος φιλοξενούσε την εξής δήλωση του αναπληρωτή διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου, Τζόναθαν Γουίλιαμς: «Πιστεύω ακράδαντα ότι υπάρχει χώρος για μια εκ νέου δυναμική και θετική συζήτηση, ώστε να βρεθούν νέοι τρόποι συνεργασίας», απαντώντας στη σχετική ερώτηση για μία πιθανή επιστροφή.
Κάθε ραδιοφωνικό, τηλεοπτικό και διαδικτυακό μέσο της Ελλάδας καταχάρηκε με αυτήν την είδηση, γιατί φαίνεται ότι θα μπορούσε να ξαναδούμε ένα αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής μας κληρονομιάς στο σπίτι του. Μνημεία που ανήκουν στην Ακρόπολη και τον Παρθενώνα, που προσθέτουν επισκέπτες στο Βρετανικό Μουσείο και την Αγγλία και αφαιρούν πιθανούς τουρίστες από την Αθήνα και την Ελλάδα. Βέβαια, το οικονομικό και τουριστικό κομμάτι είναι το λιγότερο σε ένα τέτοιο μείζον θέμα πολιτιστικής αλλοίωσης και κλοπής.
Γιατί η χαρά αυτή θα είναι εφήμερη όμως; Ποια είναι η αλήθεια που κρύβεται πίσω από τα λόγια του υποδιευθυντή Γουίλιαμς και γιατί η Ελλάδα δεν πρέπει να δεχθεί αυτήν την πρόταση;
Όλες οι ερωτήσεις έχουν την ίδια απάντηση. Τα λόγια του υποδιευθυντή στην ουσία προτείνουν έμμεσα μία συμφωνημένη διαχρονική ανταλλαγή γλυπτών μεταξύ Βρετανίας και Ελλάδας, στην οποία τα ελγίνεια μάρμαρα «ΚΑΠΟΤΕ» θα επιστρέψουν για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στην πατρίδα τους, θα διασκεδαστούν οι εντυπώσεις και θα κερδίζει ψήφους η κυβέρνηση που θα βρίσκεται εκείνο το διάστημα στην εξουσία και έπειτα θα μεταφερθούν ξανά στο Βρετανικό Μουσείο και θα παραμείνουν εκεί. Ενώ την ίδια περίοδο θα δανείζει και η δική μας χώρα επιπλέον πολιτιστικά μνημεία ως αντάλλαγμα.
Καταλαβαίνει κανείς ότι η Ελλάδα συνεχίζει την 200χρονη παράδοσή της (όσα, περίπου, είναι και τα χρόνια που ο Έλγιν έκλεψε τα μάρμαρα, το 1801 και τα πούλησε στο Βρετανικό Κράτος γιατί είχε χρεωκοπήσει) να υποκύπτει στα μεγαλύτερα κράτη και να υπογράφει συμφωνίες όπου αυτή πλήττεται και οι άλλοι επωφελούνται στο έπακρον. Δανεισμοί και χρέη στις Μεγάλες Δυνάμεις, διπλωματική στάση απέναντι στην Τουρκία, εθνική θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πάγια προβλήματα της Ελλάδας, αλλά η διπλωματική συμπεριφορά της, το πρώτο όπλο που μπορεί να μεταβάλλει τέτοιες πάγιες καταστάσεις, παραμένει ίδια. Δειλή, υπόδουλη σχεδόν. Και αποδεικνύεται και στο μεγαλύτερο πολιτιστικό θέμα που αντιμετωπίζει από την ανεξαρτητοποίησή της: τα μάρμαρα του Παρθενώνα και της Ακρόπολης, τα οποία η κοινή γνώμη των Βρετανών συμφωνούν να επιστραφούν, αλλά εμείς μένουμε χαρούμενοι με την ιδέα να τα δανειστούμε και να δανείσουμε άλλα μνημεία, ξεχνώντας ότι μνημεία τόσων ετών φθείρονται σε τεράστιο βαθμό κατά την μεταφορά τους. Πολυμήχανοι (δεν είμαστε) Έλληνες.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
