Σε πλήρες κενό έχουν πέσει, μετά τα τελευταία πένθιμα συμβάντα, οι εκλογικές προβλέψεις και οι υπολογισμοί των βουλευτικών ποσοστών. Την στιγμή που γράφεται το παρόν άρθρο, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ούτε στο περίπου τι ποσοστά θα συλλέξει κάθε κόμμα ή σχηματισμός στις επερχόμενες εθνικές εκλογές της (πολύ πιθανώς ήδη καθορισμένη) 21ης Μαΐου. Η -σχεδόν σίγουρη πλέον- δεύτερη Κυριακή που θα χρειαστεί για την εκλογή κυβέρνησης θα πρέπει σε αυτήν την περίπτωση πιθανώς να πάρει παράταση, καθώς δεν δύναται να υπάρχει προσέλευση στις κάλπες την περίοδο των Πανελληνίων, οι οποίες αρχίζουν στις 2 Ιουνίου. Αυτή η δυνητική χρονοκαθυστέρηση προσθέτει σε αυτό το πολύ ανησυχητικό προεκλογικό κλίμα για την πορεία της χώρας, παράλληλα με την λαϊκή απόγνωση και οργή που υπάρχει.
Οι προηγούμενες δημοσκοπήσεις, συζητήσεις και αναλύσεις για τα πιθανά εκλογικά αποτελέσματα ήταν ήδη αμφίβολα, καθώς στο πολιτικό προσκήνιο κυριαρχούσε ήδη το σκάνδαλο των υποκλοπών, το οποίο “καυτηρίαζε” το καθαρό εκλογικό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας. Η επιβαρυντική ήττα που θα δεχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις αντιδημοκρατικές ενέργειες του Παύλου Πολάκη στο Twitter, με την δημοσίευση προσωπικών διευθύνσεων δημοσίων λειτουργών, ίσως να ξαναέφερνε τη μερίδα του λέοντος στην τωρινή κυβέρνηση, ωστόσο η εγκληματική αδιαφορία που αποδείχθηκε ότι υπάρχει για το σιδηροδρομικό δίκτυο μετά την μοιραία μετωπική σύγκρουση των 2 τραίνων στα Τέμπη και τον θάνατο δεκάδων ανθρώπων, ανάμεσά τους και πολλών νέων, προκάλεσε το λαϊκό αίσθημα και ένα συνεχόμενο μπαράζ απεργιών, κινητοποιήσεων και συγκρούσεων με τις ελληνικές αρχές, οι οποίες απάντησαν με άγρια καταστολή κατά την οποία για πολλαπλή φορά καταπατήθηκαν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο διαχρονικός διχασμός των φοιτητικών συλλόγων, των εργατικών οργανισμών και του κοινοβουλίου φάνηκαν ξεκάθαρα για άλλη μία φορά. Η πόλωση που έχει δημιουργηθεί και οξύνεται μέρα με τη μέρα πιο πολύ μόνο περισσότερη βία μπορεί να φέρουν και μεγαλύτερη οικονομική αδράνεια. Το παιχνίδι με το μπαλάκι ευθυνών που αποφάσισε να οργανώσει η Κυβέρνηση, προκειμένου να μην ερευνηθούν οι υπεύθυνοι της τραγωδίας των Τεμπών στα υψηλότερα αξιώματα, αλλά και η αηδιαστική σύμπλευση των μεγάλων ΜΜΕ και των αρχιδημοσιογράφων, μαζί με την ηρωοποίηση δημοσιογράφων που ουσιαστικά εξέφρασαν απόψεις του δόγματος “όλοι τα ίδια σκ@τ@ είναι” δεν βοηθάνε ιδιαίτερα. Ίσα-ίσα, όλοι οι προαναφερόμενοι παράγοντες οδηγούν στην σταθεροποίηση και στην ισχυροποίηση ενός εντελώς ομιχλώδες πολιτικού πεδίου. Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί ο χθεσινοβραδινός ξυλοδαρμός του Γιάνη Βαρουφάκη, γραμματέα του ΜέΡΑ25 στα Εξάρχεια, σε γνωστό εστιατόριο που δειπνούσε με την γυναίκα του.
Δεν μπορώ να κρύψω ότι η κατάσταση πλέον βαίνει σε πολύ επικίνδυνα νερά και αρκεί μία κλωστή να κοπεί, για να επέλθει ένα χάος παρόμοιο με το 2008 ή το 2013. Και έχουμε δει αρκετά καλά πώς αντιδημοκρατικές δυνάμεις εκμεταλλεύθηκαν στο έπακρο αυτές τις πολωμένες συνθήκες, για να νομιμοποιηθούν θεσμικά και να ασκούν βία παρακρατικά. Ακόμα και αυτό το εφιαλτικό σενάριο να μην λάβει χώρα, μία επερχόμενη αποχή που διαφαίνεται αυτήν την στιγμή στον ορίζοντα μόνο λύση δεν θα είναι για την εκκαθάριση του ελληνικού πολιτικού πεδίου, το οποίο χρειάζεται επειγόντως μία υπερκομματική υπηρεσιακή κυβέρνηση που θα αναθέσει σε μία ανεξάρτητη δικαστική εξουσία να ερευνήσει όσα αποτρόπαια έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα και να λειτουργήσει ως ένα αναισθητικό χάπι για την κοινωνία μας.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
