Του Μανώλη Θεοχάρη, πρώην συντάκτη μας
Οι μέρες μας είναι δύσκολες, είναι περίεργες, είναι πολλά. Όμως πάμε λίγο πιο πίσω, πριν γνωρίσουμε τον κ.Τσιόδρα, πριν γίνει αυτός ο άνθρωπος αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινής μας ζωής. Πάμε πίσω, πριν γίνει ο κορωνοϊός η καθημερινότητά μας. Τότε που αρκετά πράγματα που κάναμε τα θεωρούσαμε ρουτίνα και τα κάναμε απλώς «για να φύγουν από πάνω μας». Τότε που θεωρούσαμε την καθημερινότητα ανιαρή, οπότε οι επαφές μας με τους ανθρώπους υπήρχαν πιο τυπικές, ακόμα και με τα πιο κοντινά μας πρόσωπα. Τότε που για να ξεδώσουμε έπρεπε να βγούμε και να μεθύσουμε. Τότε που δεν βρίσκαμε χρόνο για τίποτα. Τώρα που έχουμε χρόνο για πολλά, ας τα σκεφτούμε όλα αυτά. Τι έχουμε να πούμε;
Μήπως όλες αυτές οι μικρές στιγμές της καθημερινότητας δεν είναι τελικά τόσο ανιαρές, αλλά αποτελούν σημαντικές λεπτομέρειες, τις οποίες δυστυχώς περιφρονούσαμε, της πολύχρωμης πραγματικότητας, της καθεμίας ξεχωριστής ημέρας μας; Μήπως η ρήση του σκωτσέζου συγγραφέα James Barrie «Δεν καταλαβαίνουμε ποτέ πόσο λίγα πραγματικά χρειαζόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο, μέχρι να τα χάσουμε» επιβεβαιώνεται; Αφού, ξαφνικά, βρεθήκαμε μακριά από παρέες, έρωτες και ό,τι άλλο μπορεί καθένας να επιθυμήσει , μακριά από αστεία, πειράγματα και συζητήσεις με νόημα και βάθος. Μήπως φίλοι και πρόσωπα αγαπημένα δεν είναι πια τόσο δεδομένα και κάθε στιγμή μαζί τους είναι μοναδική και αναντικατάστατη; Τι να σου κάνουν οι βιντεοκλήσεις και τα μηνύματα, αυτά είναι μόνο υποκατάστατα, υποκατάστατα όλων αυτών που δεν μπορείς πλέον να κάνεις. Αυτή η πανδημία κουβαλάει μαζί της πολλές συμφορές: θανάτους, οικονομική κρίση κ.ά. Αλλά μήπως να προσπαθήσουμε να βρούμε και κάτι καλό μέσα σε όλο αυτό;
Μια μέρα θα επιστρέψουμε στην παλιά μας ζωή. Το θέμα είναι να βγούμε αλλαγμένοι από όλη αυτή την κατάσταση, προς το καλύτερο, φυσικά. Έτσι, την επομένη φορά που θα πηγαίνεις στη σχολή σου, εκτίμησέ το λίγο παραπάνω. Είδες, όλα ξαφνικά ανατρέπονται. Την επόμενη φορά που θα δεις φίλους και πρόσωπα που αγαπάς, άμα σου έλειψαν, πες τους το, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Εκτίμησε την κάθε στιγμή με όλα αυτά τα πρόσωπα, μην αναλώνεσαι σε ρηχά πράγματα, κοίτα τους στα μάτια, δώσε τους σημασία, άκουσέ τους, κάνε την πλάκα σου, συζήτα ωραία πράγματα, αναζητήστε μαζί νέες εμπειρίες και πάνω από όλα τόνισε το «μαζί». Αυτά χρειάζεσαι, δεν χρειάζεσαι κάτι άλλο, τα υλικά αγαθά πάνε και έρχονται, μπορούν να αντικατασταθούν, οι άνθρωποι όμως όχι. Θυμήσου ότι τις δύσκολες μέρες τις καραντίνας εκείνοι ήταν εκεί για σένα και να είσαι σίγουρος ότι, χωρίς αυτούς, τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα.
Ολοκληρώνοντας, αυτό που θέλω να πω είναι πως όλη αυτή η κρίση μπορεί να μας δώσει πολύ σημαντικά μαθήματα, που θα μας βοηθήσουν να κάνουμε τη ζωή μας πιο ουσιαστική. Εμείς από την πλευρά μας πρέπει να τα κατανοήσουμε σε βάθος και να τα σκεφτούμε, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να τα ενστερνιστούμε. Για αυτό λοιπόν σας καλώ όλους να σκεφτείτε, στο κομμάτι των ανθρωπίνων σχέσεων, πώς θα ήταν η ζωή σας χωρίς αυτά τα άτομα; Τους δίνεται καθημερινά όλη την αξία και την προσοχή που τους αναλογεί; Στοχαστείτε…
