Για πολλές δεκαετίες ακούμε αυτές τις μακρινές ιστορίες για κάποιους ελέφαντες που κρατούν κλεισμένους σε μικρά κλουβιά για να χορεύουν, ντυμένους και βαμμένους με παρδαλά χρώματα. Πολλές φορές ακούγαμε για εκείνα τα άτυχα λιοντάρια που αιχμαλωτίζονταν λόγω της πολύτιμης γούνας τους και για εκείνα τα κοτόπουλα που αναγκάζονταν να παράγουν αυγά ξανά και ξανά. Ιστορίες πολύ μακρινές από εμάς, ιστορίες που μας φαντάζουν ολότελα ξένες και ουτοπικές. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο κοντά μας από ό,τι πιστεύουμε ή τουλάχιστον από ό,τι θέλαμε να πιστεύουμε.
Η κακομεταχείριση των ζώων δεν γνωρίζει γεωγραφικά όρια. Από τις πιο ανεπτυγμένες χώρες έως και στις λιγότερο, η εκμετάλλευση των ζώων για την κάλυψη των ασταμάτητων προσδοκιών κέρδους του ανθρώπινου είδους βρίσκεται παντού. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ χρησιμοποιούνταν ένα κολάρο και ένα γιλέκο συγκράτησης στα ζώα προκειμένου να τα περιορίζουν την στιγμή που θα διεξάγονται έρευνες πάνω τους στα εργαστήρια ερευνών ζώων, ενώ μερικά χιλιόμετρα μακριά στο Μεξικό οι αγελάδες θανατώνονται από τα αφεντικά τους με λεπίδες στον νωτιαίο μυελό. Ακόμη στην Ισπανία, λίγο πιο κοντά μας, εφαρμόζονται ασταμάτητα τεχνητές γέννες χοίρων με αποτέλεσμα την εξαθλίωση των ιδίων των χοιρομητέρων. Ας πάμε όμως και λίγο πιο μακριά, στην εξωτική Ταϊλάνδη. Εκεί όπου όρνιθες εγκλωβίζονται μέσα σε μικρά κλουβιά και είτε παράγουν συνεχώς καινούρια αυγά είτε οδηγούνται στους χώρους των σφαγείων. Αυτό το φαινόμενο όπως φαίνεται εξαπλώνεται συνεχώς, σαν μια πανδημία…
Η κακομεταχείριση των ζώων λοιπόν μέσα σε μονάδες ζωικής παραγωγής δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο και δυστυχώς δεν εντυπωσιάζει μια μεγάλη μερίδα του κόσμου. Στην Ελλάδα όμως τι γίνεται;
Στην χώρα μας τα ποσοστά λανθασμένης και οδυνηρής μεταχείρισης ζώων επικεντρώνονται στους χοίρους και τα πουλερικά. Σύμφωνα με την μη κυβερνητική οργάνωση “A PROMISE to ANIMALS” σε αρκετές φάρμες, εντός του ελλαδικού χώρου, παρατηρείται η παραβίαση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2008/120/ΕΚ για την σωστή μεταχείριση και προστασία των χοίρων. Η ίδια ακριβώς κατάσταση διαδραματίζεται και με τις μονάδες εκτροφής ορνιθών. Σημαντικό είναι να αναφερθεί πως σύμφωνα με την έρευνα που διεξήγαγε η εν λόγω ΜΚΟ τον Μάρτιο του 2023, εκτιμάται πως το 90% των ορνιθών στην Ελλάδα που “φυλάσσονται” σε συστήματα εντατικής εκτροφής δεν έχουν πρόσβαση στον εξωτερικό χώρο και ιδιαίτερα στην θέα του ήλιου. Μετά από ένα κρεσέντο παραβιάσεων στα δικαιώματα των ζώων στην Ελλάδα, η ελληνική πολιτεία αποφάσισε την χρηματική ποινή των υπευθύνων, το ύψος της οποίας δεν θα μπορούσε ουδέποτε να σταματήσει την συνήθεια των κεφαλαιούχων για την βάναυση μεταχείριση των ζώων στον βωμό του κέρδους.
Η έκθεση “Hidden” έδωσε την δυνατότητα να αναδυθούν στην επιφάνεια αυτά τα κρίσιμα ζητήματα για την κακομεταχείριση των ζώων, για ένα πρόβλημα που όλοι γνωρίζουμε αλλά κανείς δεν μιλάει. Στον εκθεσιακό χώρο προβάλλεται αιχμηρό φωτογραφικό υλικό από όλο τον κόσμο, με ζώα που έχουν υποστεί κακουχίες στην σύντομης διαρκείας ζωή τους. Σε συνδυασμό με το οπτικό υλικό που παρουσιάζεται, στον χώρο ακούγονται δραματικές μελωδίες που παρακινούν τους θεατές να νιώσουν τα συναισθήματα των προβαλλόμενων ζώων που βιώνουν κακουχίες. Τελευταία μέρα της έκθεσης αποτέλεσε η Πέμπτη 6 Απριλίου τις ώρες 10:00-22:00 στο κτήριο Δ10 στην Τεχνόπολη (Γκάζι). Μια έκθεση που μας παρότρυνε να σκεφτούμε με έναν διαφορετικό τρόπο την πραγματικότητα, με έναν τρόπο πιο ρεαλιστικό.
Ονομάζομαι Φάνης Ευσταθίου και είμαι πρωτοετής στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αν μπορούσα να περιγράψω με μια λέξη τον εαυτό μου, θα έλεγα σίγουρα "εθελοντής". Άλλωστε δεν υπάρχει οργανισμός και φεστιβάλ που να μην έχει περάσει από τα χέρια μου! Θα έχω πάντα ένα καλεντάρι γεμάτο αλλά σίγουρα θα βρίσκω χρόνο για να προσθέτω επισκέψεις σε μουσεία και νέες εκθέσεις ζωγραφικής. Ας κλείσω λοιπόν με έναν στίχο που νομίζω με αντιπροσωπεύει αρκετά... "Είμαι παιδί που γλίτωσε από το παιδομάζωμα".
