Ρατσιστικές αναφορές, ρητορικές μίσους, σοβινιστικά κατάλοιπα, απειλές και ούτω καθεξής, περιλαμβάνει το ρεπερτόριο του μέσου ακροδεξιού εθνικιστή. Ενός ανθρώπου που υποτίθεται πως έχει το εθνικό φρόνημα πιο ψηλά από κάθε άλλη πτυχή του, που τηρεί τα πιστεύω του και τα ιδανικά του και νιώθει περήφανος για την καταγωγή του. Για έναν άνθρωπο που πιστεύει ότι ο πολιτισμός των Ελλήνων είναι ο πιο περίφημος και ο πιο ιστορικός. Ή μήπως όχι;
Με αφορμή τα δύο, σχετικά πρόσφατα, γεγονότα απόπειρας βιασμού, τόσο στην Νέα Σμύρνη όσο και στην Αγία Μαρίνα, κατέληξα πως τα δικαιώματα των γυναικών, για τους ρατσιστές, είναι ένα φύλλο που το χρησιμοποιούν όποτε τους βολεύει. Για παράδειγμα, όταν την κοπέλα στην Νέα Σμύρνη την παρενόχλησε Ένας Έλληνας Πολίτης, υπήρξε πραγματικά κόσμος που ένιωσε την ανάγκη να υπερασπιστεί τον θύτη, παραθέτοντας την συχνή επιχειρηματολογία περί προκλητική εμφάνισης και συμπεριφοράς και κτλ. κτλ.
Όταν 6 αλλοδαποί (εξίσου αποβράσματα της κοινωνίας με τον δικό μας, προφανώς) επιδίωξαν να βιάσουν μια Ελληνίδα (ευτυχώς ανεπιτυχώς), κανένας δεν αναφέρθηκε σε πράγματα τα οποία οι ίδιοι ανάφεραν σε προηγούμενες περιπτώσεις, αλλά επέλεξαν έναν δρόμο «τσουβαλιάσματος», βρίσκοντας την αφορμή για να ξεδιπλώσουν τον ρατσιστικό τους οχετό, δίχως να τους ενδιαφέρουν πράγματι τα δικαιώματα των γυναικών, κάτι που γίνεται αντιληπτό από την δυσανάλογη συμπεριφορά στα προηγούμενα συμβάντα.
Όμως, σε αυτό το σημείο αξίζει να ερωτηθείτε, πιστεύετε πως είναι ίδια η στάση του κλασικού ρατσιστή εναντίον ενός μετανάστη από την Ινδία, σε σχέση με έναν επενδυτή εφοπλιστή Ινδό που θα έρθει να επενδύσει π.χ. σε μια Ελληνική ομάδα; Θα σας απαντήσω εγώ, καθόλου ίδια. Το συμπέρασμα που προκύπτει από το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι πως πίσω από κάθε ρατσιστική και σοβινιστική στάση, δεν κρύβεται μίσος για το διαφορετικό, αλλά για τον φτωχό. Μίσος για τους ανήμπορους ανθρώπους που για διάφορους λόγους έχουν βρεθεί σε δυσκολίες. Σκεφτείτε με τι καχυποψία αντιμετωπίζεται ο φτωχός συγγενής, μια φτωχή οικογένεια στο χωριό ή στην πολυκατοικία ή ένας ζητιάνος που απλά ζητάει ένα κομμάτι να ταΐσει τον εαυτό του και την οικογένειά του.
Σκεφτείτε πως, αυτούς τους πολύ πατριώτες και ηθικούς χριστιανούς, τους ενοχλεί η πολυπολιτισμικότητα γύρω τους αλλά τους αφήνει παγερά αδιάφορους το ξεπούλημα της δημόσιας γης για ένα κομμάτι ψωμί σε Εμίρηδες του Κατάρ ή οι συμμαχίες που έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια η ελληνική κυβέρνηση με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Τους πειράζει όμως η κατασκευή ενός Μουσουλμανικού Τεμένους στον Βοτανικό ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να τελούν τις θρησκευτικές τους τελετές σε ανθρώπινες συνθήκες και όχι σε υπόγεια σε καθεστώς γκέτου.
Πάντα το μίσος για την φτώχεια θα φοράει έναν διαφορετικό μανδύα. Πότε θα λέγεται φυλετικός ρατσισμός, πότε σεξουαλικός, πότε θρησκευτικός. Αλλά πάντα θα έχουν μια κοινή αφετηρία. Διότι το χρήμα, στην σύγχρονη πραγματικότητα, αποτελεί το μοναδικό κριτήριο αξιολόγησης για αυτούς. Διαθέτεις πολλά λεφτά; Έχεις τον σεβασμό τους. Δεν διαθέτεις; Τότε αντιμετωπίζεσαι σαν εχθρός, με κάθε τρόπο.
Tο όνομά μου είναι Κωνσταντίνος-Διονύσιος Ρουκανάς, κάτι που δεν ήταν επιλογή μου. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο νησί της Ζακύνθου, πάλι, χωρίς να το επιλέξω. Κατάφερα να γίνω
φοιτητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, με σκοπό να πολεμήσω το οικονομικό σύστημα από μέσα. Βέβαια τώρα, σκέφτομαι ήδη τρόπους να το υπηρετήσω μελλοντικά. Αυτό ενδέχεται όμως να είναι μια επιλογή μου.
Επιλογή μου σίγουρα, πάντως, ήταν να μπω στην ομάδα του Φοιτητικού
Κόσμου, διότι από την μία η ενασχόληση με την δημοσιογραφία και την αθλητικογραφία αποτελεί μια ουτοπία που θα ήθελα να ζήσω, από την άλλη η γενικότερη δομή της ιστοσελίδας βασίζεται πάνω σε αρχές οι οποίες έχουν βασικό ρόλο στην δική μου ιδιαίτερη κοσμοθεωρία. Η απορία που έχω, ωστόσο, είναι για πόσο καιρό τα παιδιά της ομάδας θα αντέξουν ένα άτομο που δεν έχει υπάρξει σοβαρό ποτέ στην ζωή του για πάνω από 1 λεπτό.
Ίσως, όταν παίζει η ομάδα μου, η ΑΕΚ, κι είναι δύσκολα τα πράγματα γίνομαι υπερβολικά σοβαρός, σε βαθμό να ξεχνάω τις προτεραιότητες που υποτίθεται πως έχω θεσπίσει στην ζωή μου.
