Στο συγκεκριμένο έργο, όπως και σε άλλα πολλά του ίδιου, ο Χρήστος Γιανναράς καταπιάνεται με το -πάντα- επίκαιρο θέμα του νεοελληνικού μηδενισμού. Αυτός έχει «μπολιάσει» κάθε πτυχή της κοινωνίας μας, οδηγώντας την χώρα σε μια συνεχή παρακμή. Την εξουσία της την μοιράζονται ηθικά αισχροί άνθρωποι, επαγγελματίες ρήτορες, οι οποίοι είναι βυθισμένοι στην επιφανειακότητα. Στοχεύουν μονάχα στον εντυπωσιασμό των μαζών (πολιτικός «στίβος»), ενώ αδιαφορούν για την εύρεση λύσεων που θα συμβάλλουν στην πραγματική ανάπτυξη της Ελλάδας. Μαζί με τα πρόσωπα, φυσικά, έχουν χάσει και οι ιδεολογίες το πραγματικό τους νόημα, καθώς, πλέον, χρησιμοποιούνται μονάχα ως μέσο για την κομματικοποίηση του πολιτικού κόσμου. «Απολαμβάνουμε» μια φαινομενική δημοκρατία, η οποία εσωτερικά έχει διαφθαρεί, με αποτέλεσμα να βιώνουμε μια κατάσταση αδικίας και ανισότητας. Η λανθασμένη κοινωνική αντίληψη περί αγάπης για την πατρίδα, όπως και η μη σωστή διαχείριση του κοσμοπολιτισμού, ο οποίος κυριαρχεί στην σύγχρονη εποχή, έχει αλλοιώσει τελείως το πολιτισμικό μας υπόβαθρο.
Ο αμοραλισμός κυριαρχεί σε κάθε επίπεδο. Κάθε στοιχείο, πνευματικό ή υλικό, παλαιό ή νέο, θυσιάζεται στον βωμό του απόλυτου νιχιλισμού. Οι μεταφυσικοί προβληματισμοί, προφανώς, δεν αποτελούν τροφή για σκέψη, αφού μας αρκεί, νιώθουμε ψυχικά ολοκληρωμένοι με το εφήμερο.«Η Αριστερά ως Δεξιά, η Δεξιά ως παντομίμα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.