Προβοκάτσια. Ναι, «προβοκάτσια». Έτσι χαρακτηρίζονται ή καλύτερα, είναι χαραγμένες στο μυαλό των υπαλλήλων της κυβέρνησης Μητσοτάκη οι διαδηλώσεις και οι κινητοποιήσεις, ελεύθερων και ειρηνικών δηλαδή διαμαρτυριών και πορειών κατά της καταπάτησης οποιαδήποτε μορφής ελευθερίας των ατόμων.
Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ο επικεφαλής του οποίου αυτοχαρακτηρίζεται «κεντρώος σοσιαλδημοκράτης πολιτικός» (δεν ξέρει, άραγε, ότι οι 3 αυτές λέξεις δεν συνδέονται εννοιολογικά;), «άναψε» για τα καλά και πάλι την διαμάχη Αριστεράς-Δεξιάς, με την εκπόνηση ενός νομοσχεδίου που αποσκοπεί στην αποσιώπηση κάθε αντικυβερνητικής ή αντιεξουσιαστικής φωνής, κατάσταση η οποία οδηγεί, εντέλει, όπως έχουν δείξει ανάλογα περιστατικά στο παρελθόν (χουντικής προελεύσεως), στον πλήρη απολυταρχισμό της κεντρικής διοίκησης.
Στην προσπάθεια μείωσης της κριτικής και της πίεσης που θα δεχθεί, η κυβέρνηση Μητσοτάκη απαγορεύει, ουσιαστικά και θεσμικά τις διαδηλώσεις, καθώς αυτές πλέον θα διεξάγονται μόνο με την άδεια της Ελληνικής Αστυνομίας, με την ποινική και νομική ευθύνη για τα πεπραγμένα των διάφορων (κρατικών) «μπαχαλάκηδων» να επωμίζονται μονάχα οι οργανωτές (τάδε έφη, συλλογικότητες και οργανώσεις της Αριστεράς). Μάλλον ορισμένοι, όντας ιδεολογικά αντίθετοι προς μία κατεύθυνση, ακόμα και στο μεγαλύτερο επίπεδο δημοσιότητας, εκείνο της πολιτικής και δη εξουσιαστικής σκηνής, προσπαθούν, χωρίς έστω την παραμικρή διαφάνεια, να καταστείλουν τους δρώντες και τους υποστηρικτές ενός τεράστιου ιδεολογικού χώρου. Πράγμα πολύ δημοκρατικό, βεβαίως.
Ας μην μιλήσουμε για την φίμωση που θέλει να επιβάλλει η Πειραιώς, φοβούμενη την κατάσταση της Οικονομίας και τα ποσοστά της ανεργίας που θα εμφανιστούν με ακρίβεια με τον ερχομό του Σεπτέμβρη. Ανέκαθεν, από την ίδρυση και την αποκρυστάλλωση του κράτους δικαίου, ορίζεται συνταγματικά, σε όσες χώρες θέλουν να αποκαλούνται φιλελεύθερες, το δικαίωμα της υπεράσπισης των κοινωνικών αιτημάτων και την ελευθερία διαμαρτυρίας και ειρηνικής αντίστασης (π.χ. μέσω κριτικής από τον Τύπο) απέναντι σε κάθε κυβερνητικό ατόπημα. Δύο σταθμά, τα οποία, εφόσον απαγορευτούν και πρακτικά, πλήττουν ακόμα περαιτέρω την Δημοκρατία στον τόπο μας, η οποία χρόνια χαρακτηρίζεται «ελλειμματική» και βρίσκεται σε χαμηλή θέση στον παγκόσμιο πίνακα δημοκρατικότητας.
Το νομοσχέδιο ετούτο, εκτός των άλλων, με την θεωρητική επικύρωσή του από 181 βουλευτές πριν λίγες ημέρες (Νέα Δημοκρατία-Κίνημα Αλλαγής-Ελληνική Λύση), προσθέτει επιπλέον ισχύ στις -εξοπλισμένες μέχρι αηδίας- Αρχές, οι οποίες ήδη, εδώ και 1 χρόνο, «υπερπηδάνε» τις αρμοδιότητές τους και χρησιμοποιούν την εξουσία που τους έχει δοθεί επί ορέξεως… Εξάλλου, με την πλήρη υποβάθμιση του αστυνομικού πτυχίου, ή και, σε αρκετές περιπτώσεις, με τον διορισμό ασπούδαστων στο δυναμικό τμημάτων, δεν αποτελούν μειοψηφία εκείνοι που είναι «περίεργοι» και, με την ελευθερία κινήσεων που δίνει ο Χρυσοχοΐδης στους υπαλλήλους του, δεν δυσκολεύονται να καλύψουν, εν ώρα υπηρεσίας, την κάθε αρρωστημένη επιθυμία τους.
Θα αναρωτηθεί κανείς, πόσες συνταγματικές παραβάσεις είναι διατεθειμένη να διαπράξει η Κυβέρνηση, προκειμένου να μην λογοκρίνεται ουδέποτε, να θεοποιείται από γνωστές αλυσίδες των media στα μάτια καθημερινών οικογενειών και ταυτόχρονα να λαμβάνει κάθε αθέμιτο μέσο, προκειμένου να μην δύναται να χάσει την εξουσία της, τουλάχιστον πριν την έκβαση της τετραετής θητείας της. Τι φοβάται άραγε το Μαξίμου; Για πόσο ακόμα καιρό θα συνεχίσει να βαράει, μεταφορικά και κυριολεκτικά, φοιτητές και εργάτες, υποβοηθούμενη από λαμόγια που παρευρίσκονται όλως τυχαίως σε κάθε εκδήλωση διαμαρτυρίας;
*Αντί να ασχολείται με την συρρίκνωση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, ώστε να φαντάζει όλο πιο δυνατή και θαυμαστή σε εσωτερικά και εξωτερικά μάτια, ας λάβει θέση για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας από μουσείο σε τζαμί από την κυβέρνηση Ερντογάν. Εκεί θα φανεί πραγματικά πόσο επιτελική και αποτελεσματική είναι η Νέα Δημοκρατία στο τιμόνι της χώρας. Για να μην κρίνουμε επί του παρελθόντος, επί πεπραγμένων άλλων δεκαετιών, αλλά και τωρινών.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
