Του Ανδρέα-Γεώργιου Σκίννερ, εξωτερικού μας συνεργάτη και φοιτητή στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου
Το παρόν αποτελεί απάντηση στο άρθρο του συναδέλφου, συμπαίκτη και φίλου, Κώστα Ρουκανά, το οποίο αναγνωρίζω και καταλαβαίνω 100%· αυτό δε σημαίνει ότι συμφωνώ.
Έχοντας δει 9, 21, 28, 35 και 40.000 κρούσματα της Covid-19 σε 5 συνεχόμενες μέρες, μου βγαίνει κι εμένα μία επιφύλαξη μπροστά στο ενδεχόμενο συνωστισμού σε ακατάλληλα αμφιθέατρα ενόψει της εξεταστικής. Αντίθετα, δε, με άλλους που δε συμφωνούν με τον Κώστα, δεν εφησυχάζομαι με τα πολύ υψηλά ποσοστά εμβολιασμού στα πανεπιστήμια, ούτε αναρωτιέμαι «εμείς τι φταίμε;». Άλλωστε, η «Ο» φαίνεται ότι μεταδίδεται και σε εμβολιασμένους.
Όταν ανοίξαμε, όπως ανοίξαμε, κυκλοφορούσε πολύ η πλάκα ότι θα κλείναμε ξανά σε δύο εβδομάδες. Τελικά, τα καταφέραμε κι είμαστε ακόμα ζωντανοί-ανοιχτοί. Ταυτόχρονα, είδαμε άρση πολλών από των μέτρων της Κυβέρνησης, όπως της πανταχού παρούσης μάσκας, της κλειστής μουσικής κ.ά. Με τα μέτρα αυτά να επανέρχονται, έχουν ανάψει δύο κόκκινα λαμπάκια στο μυαλό των φοιτητών: «Τι θα συμβεί στα πανεπιστήμια;» και «Θα έχουμε ξανά λοκντάουν;».
Τελευταία φορά που βρεθήκαμε σε αυτήν τη θέση, τα πανεπιστήμια έκλεισαν για «2 κρίσιμες εβδομάδες», ήτοι για εξάμηνα ολόκληρα. Τότε, μάλιστα, όλοι αντιλήφθηκαν το μέτρο ως αναγκαίο και λογικό· ήταν γαρ η εποχή που ο κορωνοϊός ήταν «φρέσκος», οι αρνητές ήταν ακόμα μακεδονομάχοι και η Κυβέρνηση ήταν «πετυχημένη» στη διαχείριση του ιού. Πλέον δεν είμαστε εκεί. Μετά από έναν χρόνο πίεσης των φοιτητών, άνοιξαν τα πανεπιστήμια· έστω κι έτσι, κεκτημένον εστί. Είμαστε πρόθυμοι να το θυσιάσουμε; Γιατί, αν κλείσουμε ξανά, θα είναι για «2 κρίσιμες εβδομάδες», ήτοι για εξάμηνα ολόκληρα. Ποιος φοιτητής θέλει να νομιμοποιήσει κάτι τέτοιο;
Ως αλλιώς ειπείν, θεωρώ πως η εξεταστική του Γενάρη-Φλεβάρη πρέπει να γίνει δια ζώσης. Ο λόγος είναι γαρ πολύ απλός και ακούει στις δύο λέξεις «επόμενο εξάμηνο». Η τηλεξεταστική απειλεί ως κερκόπορτα για την επιστροφή της τηλεκπαίδευσης.
Πριν καν, όμως, μιλήσουμε για την εξεταστική και το επόμενο εξάμηνο, θα έπρεπε να μιλήσουμε για το υπόλοιπο του τρέχοντος εξαμήνου. Θέλουμε να συνεχίσει δια ζώσης ή να κλειστούμε μέσα από τώρα; Τώρα που η «Ο» καλπάζει, τώρα που έχει σημασία, τώρα που υπάρχει κύμα που πρέπει να σκάσει. Στη βράση κολλάει ο κορωνοϊός. Στη βράση κολλούν τα μέτρα.
Η εξεταστική δεν αποτελεί την ουσία της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, ώστε η τηλεξεταστική να μην είναι απομονωμένη, αποφευκτέα. Δυστυχώς, δεν είναι απομονωμένη, αλλά σε άμεση συνέχεια του προηγουμένου και του επομένου εξαμήνου. Συνεπώς, θεωρώ πως η εξεταστική του Γενάρη-Φλεβάρη πρέπει να γίνει δια ζώσης. Ο λόγος είναι γαρ πολύ απλός και ακούει στις δύο λέξεις «τρέχον εξάμηνο».