Περίπου 3 μήνες πριν, στα τέλη του Σεπτεμβρίου, με την επαναληπτική εξεταστική (εξ αποστάσεως) να έχει ολοκληρωθεί, φανταζόμουν πως βρισκόμουν ενώπιον της τελευταίας παρόμοιας διαδικασίας. Μάλιστα, όντας φανατικά υπέρ των ανοικτών πανεπιστημίων, παρόλο τον κίνδυνο που διατρέχαμε και διατρέχουμε ως φοιτητές και πάρα την αδιαφορία των αρχών, η δια ζώσης διδασκαλία έδωσε μια νότα αισιοδοξίας και πραγματικής «κανονικότητας» σε όλους τους φοιτητές, μπαίνοντας εκ νέου σε μια ευχάριστη ρουτίνα.
Άμεσα άρχισε να πλανάται το ερώτημα, σχετικά με την εξεταστική και κατ’ επέκτασιν με την μορφή τους. Παρότι οι φοιτητές θεωρούμε δεδομένη την εξέταση με φυσική παρουσία στους χώρους του Πανεπιστημίου, όλοι οι καθηγητές κρατούσαν μια πισινή. Προσωπικά, ήμουν αμετανόητα υπέρ της δια ζώσης εξέτασης.
Και φτάσαμε λοιπόν στα τέλη Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, με σαφώς διαφοροποιημένα δεδομένα. Βλέπετε, η παραλλαγή «Ο», ούσα υπερμεταδοτική, όπως έπληξε όλους τους χώρους κοινωνικοποίησης και εργασίας, προφανώς θα πλήξει και τα ΑΕΙ. Εν ολίγοις, θεωρώ πως η εξεταστική του Γενάρη-Φλεβάρη πρέπει να γίνει εξ αποστάσεως.
Ο λόγος είναι πολύ απλός και ακούει στις δύο λέξεις «επόμενο εξάμηνο». Με τα κρούσματα σε συναδέλφους πλέον καθημερινά να είναι χιλιάδες, πώς θα γίνει δια ζώσης εξέταση με αυτούς να βρίσκονται σε καθεστώς καραντίνας; Σε περίπτωση που ακολουθηθεί το συγκεκριμένο μοντέλο, από την στιγμή που θα λάβουν χώρα επαναληπτικές εξετάσεις για τους νοσούντες, η αρχή του επόμενου εξαμήνου είναι βέβαιο πως θα πάρει παράταση, κάτι που θα έχει μεγάλη (και αρνητική) επίπτωση στην εξεταστική του καλοκαιριού. Μια εξεταστική καλοκαιριού, που αν επιβεβαιωθεί το σενάριο της δια ζώσης εξέτασης τούτο το εξάμηνο, θα βρει πολλούς συμφοιτητές μας σε νησιά να εργάζονται τον Αύγουστο και παράλληλα να μεταβαίνουν στους τόπους φοίτησής τους.
Συν τοις άλλοις, είναι επικίνδυνο να τοποθετηθούν 100-200 άτομα στον ίδιο κλειστό χώρο, πόσο δε μάλλον όταν οι συνθήκες στα ελληνικά ΑΕΙ είναι τραγικές, με ευθύνη της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας, που άφησαν τα πανεπιστήμια στο έλεος της πανδημίας.
Για να μην περιττολογώ, το ενδεχόμενο της εξ αποστάσεως εξέτασης το βλέπω ως ένα αναγκαίο κακό. Κακό διότι ουσιαστικά καταπατάται το αδιάβλητο της διαδικασίας, αναγκαίο διότι προστατεύεται τόσο η συνέχεια του ακαδημαϊκού έτους όσο και η υγεία φοιτητών και μελών ΔΕΠ. Και καταλήγουμε στο συγκεκριμένο συμπέρασμα ελέω της ένδειας ικανοτήτων των αρμοδίων. Εύχομαι από καρδιάς, σύντομα το εν λόγω κύμα της Ο να «ξεφουσκώσει», η εξεταστική να γίνει για ζώσης χωρίς παρατράγουδα και το εν λόγω κείμενο να πεταχτεί στην κάλαθο των αχρήστων.
Tο όνομά μου είναι Κωνσταντίνος-Διονύσιος Ρουκανάς, κάτι που δεν ήταν επιλογή μου. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο νησί της Ζακύνθου, πάλι, χωρίς να το επιλέξω. Κατάφερα να γίνω
φοιτητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, με σκοπό να πολεμήσω το οικονομικό σύστημα από μέσα. Βέβαια τώρα, σκέφτομαι ήδη τρόπους να το υπηρετήσω μελλοντικά. Αυτό ενδέχεται όμως να είναι μια επιλογή μου.
Επιλογή μου σίγουρα, πάντως, ήταν να μπω στην ομάδα του Φοιτητικού
Κόσμου, διότι από την μία η ενασχόληση με την δημοσιογραφία και την αθλητικογραφία αποτελεί μια ουτοπία που θα ήθελα να ζήσω, από την άλλη η γενικότερη δομή της ιστοσελίδας βασίζεται πάνω σε αρχές οι οποίες έχουν βασικό ρόλο στην δική μου ιδιαίτερη κοσμοθεωρία. Η απορία που έχω, ωστόσο, είναι για πόσο καιρό τα παιδιά της ομάδας θα αντέξουν ένα άτομο που δεν έχει υπάρξει σοβαρό ποτέ στην ζωή του για πάνω από 1 λεπτό.
Ίσως, όταν παίζει η ομάδα μου, η ΑΕΚ, κι είναι δύσκολα τα πράγματα γίνομαι υπερβολικά σοβαρός, σε βαθμό να ξεχνάω τις προτεραιότητες που υποτίθεται πως έχω θεσπίσει στην ζωή μου.
