Του κ. Μάρκου Παλαμάρη, φιλόλογος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
Καθ’όλη τη διάρκεια αυτής της ιδιαίτερης -από όλες τις πλευρές- περιόδου που βιώνουμε παγκοσμίως, ακούμε συνεχώς τη λέξη «επανεκκίνηση» : το ουσιαστικό αυτό, όμως, στις περισσότερες των περιπτώσεων ακολουθείται από μια γενική αντικειμενική κερδοσκοπική (sic) επανεκκίνηση της οικονομίας, της αγοράς, των αγοραπωλησιών κ.ο.κ. Μίλησε κάποιος από τους σωτήρες του κράτους με τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά για επανεκκίνηση της πολύπαθης Παιδείας;
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ο υπογράφων δεν πρόσκειται ιδεολογικά σε κάποιο πολιτικό σχηματισμό ή κόμμα, γιατί πολύ απλά αυτό είναι αδύνατο να συμβεί από τη στιγμή που όλες οι κοινοβουλευτικές ομάδες, αποποιούμενες κάθε ιδεολογική καταβολή , μάχονται σαν λιμασμένες ύαινες γύρω από ένα αποσυντιθέμενο κουφάρι χρημάτων, εξουσίας, κύρους και διαπλοκής.
Παιδεία. Ένας όρος που οφείλει να αντιπροσωπεύει την εξέλιξη, την καλλιέργεια δεξιοτήτων και προσωπικότητας, καθώς επίσης και την καινοτομία σε μια κοινωνία. Αντ’ αυτού λειτουργεί στερεοτυπικά, επιφανειακά και αρτηριοσκληρωτικά στο μεγαλύτερο κομμάτι της και παράγει ανθρώπους-ανδρείκελα που σκέφτονται και πράττουν εγωκεντρικά, βηματίζοντας μέρα με τη μέρα σε ένα ταχυσφαγείο συνειδήσεων και ονείρων, όπου και πολτοποιούνται κάτω από την πίεση του «φαίνεσθαι» και του «κατέχειν».
Το σχολείο δεν αποτέλεσε ποτέ το κύριο παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά θεμέλιο της Παιδείας. Από τη γέννησή του από την αδηφάγα ιντελιγκέντσια του Κεφαλαίου ως παραμορφωμένο δεκανίκι της Βιομηχανικής Επανάστασης για την παραγωγή εργατών-ρομπότ που θα στήριζαν με τις πλάτες τους το κέρδος και την πλουτοκρατία, μέχρι τη σύγχρονη εποχή των διδακτορικών και λοιπών ακαδημαϊκών τίτλων που συνήθως κρεμιούνται στους τοίχους υποθηκευμένων σπιτιών, το σχολείο λειτουργεί ως μια άλλη δίνη των 9 κύκλων της Κόλασης του Δάντη (μόνο που εδώ είναι 12, μπορεί και παραπάνω, ανάλογα σε ποιο στάδιο αποφασίζεις να σταματήσεις). Το παιδί-αμνός, παρόλα αυτά, αν σταθεί τυχερό στην ατυχία του και βρεθεί ένας Βιργίλιος να του υποδείξει ότι υπάρχει, εκτός από Κόλαση, Καθαρτήριο και Παράδεισος, δύναται να ξεφύγει από την αδηφάγο σιαγόνα αυτού του θεσμικού Κέρβερου, τον οποίο αποκαλούμε Εκπαιδευτική Διαδικασία.
Επανεκκίνηση, λοιπόν, της οικονομίας : check. Επανεκκίνηση της αγοράς: check. Επανεκκίνηση της παιδείας : error 404. Δυστυχώς, ποτέ δε θα γίνει αυτό, διότι τα συστήματα δεν θέλουν ελεύθερους πνευματικά και κοινωνικά ανθρώπους. Η κατάσταση που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία. Αντεπιχειρήματα υπάρχουν πολλά. Όλα όμως κονιορτοποιούνται μπροστά σε ένα παιδί που βασανίζει ένα ζώο, σε ένα παιδί που πιστεύει ότι υπάρχει νομοτελειακά 3ος Κόσμος, ένα παιδί που χτυπάει ένα άλλο επειδή είναι διαφορετικό, ένα παιδί που δοκιμάζει ναρκωτικά, ένα παιδί που μένει έγκυος, ένα παιδί που «πουλάει» την εικόνα του στα social media για εφήμερη αποδοχή και επιβεβαίωση, ένα παιδί που κακοποιεί και κακοποιείται σωματικά ή ψυχικά, ένα παιδί που αυτοκτονεί, ένα παιδί που το μόνο που το νοιάζει είναι τα λεφτά.
Συνελόντι ειπείν, η παιδεία -ως δημόσιο αγαθό και δικαίωμα για όλους- δεν θα κάνει επανεκκίνηση. Η παιδεία κρατιέται στη ζωή με ασθμαίνοντες επιθανάτιους ρόγχους. Η παιδεία ζει και αναπνέει για να σουτάρει τη δόση της με χρήμα και παράνομα μαθήματα. Η παιδεία, αν δεν υποστεί ένα ισχυρό σοκ από έναν πραγματικό θαυματοποιό (θεσμικό ή κοινωνικό) δεν πρόκειται να ανακάμψει ποτέ. Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΕΘΑΝΕ, ΖΗΤΩ Η ΠΑΙΔ€ΙΑ.
