“Μπήκε” ο Ζελένσκι στην ελληνική Βουλή, “μπήκε” και ένας Ελληνοουκρανός στρατιώτης που ανήκει στο νεοναζιστικό τάγμα Αζόφ στην ομιλία του Ουκρανού πρωθυπουργού προς την εθνική αντιπροσωπεία. Και όλο το πολιτικό φάσμα της Βουλής άρχισε να λογομαχεί και να κραδαίνει τα σπαθιά της ιδεολογίας τους, εκείνης που τουλάχιστον υποτίθεται ότι πρεσβεύουν, με μοναδικό σκοπό το πολιτικό κέρδος εν ώρα καταστροφής και θανάτου μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Σημείο των καιρών είναι ότι η λογομαχία στάθηκε σε εκείνον τον στρατιώτη. Η εμφάνισή του, εντελώς άστοχη, ανάρμοστη και προσβλητική, ειδικά σε μία χώρα που βίωσε τον ακροδεξιό φανατισμό και τον θάνατο που εκείνος σπέρνει στο πετσί της με την Κατοχή των Γερμανών και τις εφόδους των ταγμάτων θανάτου της Χρυσής Αυγής. Ωστόσο, το λάθος έγινε και δεν μπορεί να σβηστεί από την μνήμη. Αλλά τώρα δεν είναι η ώρα η πολιτική ηγεσία της χώρας να διεξάγει κομματικούς πολέμους.
Πρέπει να καταλάβουν, και πρέπει και εμείς, ο λαός, να καταλάβουμε ότι η χώρα δεν χωρίζεται σε 2 μέρη και δύο παρατάξεις, όπως στα κατοχικά και τα εμφυλιακά χρόνια. Σε Νέα Δημοκρατία και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Σε δεξιά και αριστερά, αυτήν την στιγμή. Αυτήν την στιγμή οφείλουμε να στηρίξουμε τον ουκρανικό λαό και το αντιπολεμικό κίνημα, για ένα καλύτερο μέλλον όλων των λαών. Και του δικού μας.
Ταυτόχρονα, ωστόσο, οι διεθνείς σχέσεις πάντα στηρίζονται -καλώς ή κακώς- στις διπλωματικές κινήσεις. Και η Ελλάδα απλώς ακολουθεί τα βήματα του ΝΑΤΟ. Είναι αρκετό αυτό; Σε μία συνθήκη που η Τουρκία, η οποία έχει κάνει στρατηγικές κινήσεις και είναι σε ένα σημείο που δεν εχθρεύεται την Ρωσία αλλά ούτε μεγάλο μέρος της Δύσης, γίνει ακόμα πιο επιθετική απέναντι στη χώρα μας, θα υπάρξουν στρατιωτική βοήθεια και άμεσες κυρώσεις; Πόσο επικίνδυνο μπορεί να σημαίνει η αντιπαλότητα με μία υπερδύναμη σαν το κράτος του Πούτιν; Έχει δικλείδες ασφαλείας η ελληνογαλλική συμμαχία;
Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Νομίζω κανείς δεν φαίνεται να το συνειδητοποιεί αρκετά ώστε να διακοπούν οι άσημες και άχρηστες κομματικές συγκρούσεις. Το διπλωματικό επίπεδο της Ελλάδας πρέπει να αναβαθμιστεί, άμα θέλουμε να περάσουμε σχεδόν αλώβητοι από τον πόλεμο στην Ουκρανία που διεξάγει ο Πούτιν (πάντα υπάρχουν επιπτώσεις για όλους τους παίχτες σε έναν πόλεμο). Μπορούμε πιθανότατα να βρεθούμε και σε καλύτερη θέση ισχύος στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη, όπως επωφελήθηκε ο Ερντογάν από την κρίση. Γιατί στο ενδεχόμενο που βρεθούμε αβοήθητοι, η στρατιωτική δύναμή και ο εξοπλισμός μας είναι μηδαμινά μπροστά στα όπλα των πιθανών απειλών-εχθρικών χωρών.
Η Βουλή και η Κυβέρνηση, τις οποίες αποτελούν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού, δεν πρέπει για άλλη μία φορά να ακολουθήσουν την πεπατημένη της “εύκολης επιλογής” στις διεθνείς σχέσεις. Να μην αρχίζουν διενέξεις για τον νεοναζί στρατιώτη την στιγμή που μαίνεται πόλεμος… Για να μην ξαναζήσουμε μαύρες εθνικές μέρες.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
