Και τι γίνεται όταν φοβάσαι να χάσεις  κάποιον;

Και τι γίνεται όταν φοβάσαι να χάσεις κάποιον;

Της Παναγιώτας Μητσοπούλου, πρώην συντάκτριάς μας

Όσο κι αν ακούγεται τετριμμένο, μια στιγμή μπορεί να αλλάξει πολλά πράγματα ή και όλα.

Μοιραίες συναντήσεις που δεν μπορείς να εξηγήσεις και που μέσα σου ξέρεις ότι δεν χρειάζεται.

Τυχαίες επιλογές, ματιές και βλέμματα που μιλούν, φωνάζουν πολλά περισσότερα από όσα θέλεις να ακούσεις.

Μια αλληλουχία πράξεων που φαίνονται τόσο τυχαίες αλλά το σύμπαν ξέρει.

Δρόμοι ανθρώπων που συναντώνται και τέμνονται.

“Mε χαράσσεις αλλά δεν με πονάς, επιγραφή ανεξίτηλη κάθε σου πράξη, κάθε σου λέξη, κάθε σου ματιά επάνω μου”

Και τελικά οι δρόμοι συνεχίζουν την πορεία μαζί, πότε ανηφόρα, πότε κατηφόρα, εμπόδια και βροχές – για να εκτιμάμε τις δύσκολες μέρες, όλα θα περάσουν και θα ζήσουμε, έχουμε τόσο χρόνο εξάλλου.

Έτσι μου ‘χες πει ένα βράδυ και εγώ προσμένω τις στιγμές που θα ζήσουμε.

Και μαζί με την προσμονή, εμφανίζεται ο φόβος.

Κάθε φορά που σκέφτομαι ότι υπάρχει χρόνος, ότι μαζί θα ζήσουμε. Κάθε στιγμή έρχεται και με χτυπά η αμφιβολία, για πόσο θα ζήσουμε; Το μαζί μέχρι πότε θα αντέξει και δεν θα γίνει χώρια; Η αγκαλιά του για πόσο ακόμα θα με χωρά; Για πόσο ακόμα αυτή η μοναδική ύπαρξη θα φωτίζει την ζωή μου;

Και οι σκέψεις, οι φόβοι ότι αύριο θα ‘ναι αργά με στοιχειώνουν.

Και βουλιάζω, θάλασσα η ζωή και κρατάω το χέρι του, μην γλιστρήσει και χαθεί.

Μην χαθεί η ευτυχία μου, μην σβήσει το φως μου και έρθει πάλι το σκοτάδι.

————————————————————————————————————-

Μέχρι ο φόβος να γίνει πραγματικότητα, το φως σκοτάδι και η θάλασσα βούρκος.

Θα ζήσω, θα ζήσω πολύ, αιώνιες στιγμές ευτυχίας.

Και ό,τι είναι να έρθει, ας έρθει…

+ posts