Σαν κύμα που παλεύει και δεν υποχωρεί
Μέσα σε στάχτες και απομεινάρια μιας θύμησης τρελής
Μιας ανάμνησης ατέλειωτης που σε έχει κρατημένο
Μιας φαντασίωσης
Μιας ιδέας ερωτικής πως κάποια στιγμή θα αγαπηθείς
Μέσα σε ρυθμό
Μέσα σε παλμό
Σαν χορδή πάνω στο γυμνό σου χέρι
Να πάλλομαι
Να αφήνω κάθε αλμυρή ανάμνησή μου να χάνεται
Μέσα στο θρόισμα
της καλοκαιρινής νοσταλγίας
Μέσα στον ψίθυρο των διψασμένων δέντρων
Μιας ιδέας φανταστικής
Γι’ αυτή την ιδέα ξαποσταίνω
Γι’ αυτή την ιδέα που στο άκουσμά της κάνει την νύχτα να μοιάζει
Πότε αιώνια πότε μικρή
Τις ώρες όλο και μικρότερες
Γι’ αυτή την νύχτα την θαλασσινή
Γι’ αυτή την ανάμνηση την αλμυρή
Γι’ αυτόν τον ήλιο που έσβησε και είχες ήδη έρθει
Γι’ αυτό το μονοπάτι της καρδιάς μου
Γεια σας! Το σίγουρο είναι ότι με λένε Πανταζή, τώρα αν εσείς θα με αποκαλείτε Σωτηρία ή Ραφαέλα, είναι δική σας επιλογή! Είμαι τελειόφοιτη στο τμήμα Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Πειραιά. Είμαι λάτρης του καφέ και αγαπώ την λογοτεχνία, την ποίηση, το θέατρο, την μουσική και ό,τι έχει σχέση με την τέχνη. Μέσα
από τη γραφή αποτυπώνω την κάθε μου σκέψη και την αλήθεια μου. Έτσι καταφέρνω να την μοιράζομαι με τον υπόλοιπο κόσμο. Πιστεύω ακράδαντα στον έρωτα, στην αγάπη και στην μαγεία.