Πάνω από 3.500 άνθρωποι, κυρίως νέοι της γενιάς μας, αλλά και άνθρωποι όλων των ηλικιών βρέθηκαν ο ένας δίπλα στον άλλον και κυρίως δίπλα στους σπουδαστές του Εθνικού Θεάτρου και όλους τους καλλιτέχνες σε αυτόν τον πολιτισμικό ξεσηκωμό. Συνθήματα, συγκινητικές στιγμές που εξαφάνιζαν το βραδινό κρύο (όπως η ενός λεπτού σιγή στα θύματα του σεισμού στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας), μια παρέλαση καλλιτεχνών και ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό μήνυμα προς το Υπ. Πολιτισμού και την κυβέρνηση… «Δεν Φεύγουμε. Τώρα θα μας ακούσετε».
Η συναυλία που διοργανώθηκε χθες το βράδυ στις 19:00 αποτέλεσε μια τεράστια επιτυχία με πλήθος πολιτών να συστρατεύεται στον αγώνα των σπουδαστών, εργαζομένων, ηθοποιών, αλλά και των υπόλοιπων καλλιτεχνικών ειδικοτήτων απέναντι στο ντροπιαστικό Προεδρικό Διάταγμα 85/2022 που καθιστά τους αποφοίτους των θεατρικών σπουδών ως απλούς «απόφοιτους Λυκείου». Συμπέρασμα: είμαστε όλοι μας ηθοποιοί, βάσει του ΠΔ 85/2022 . Εδώ και 50 μέρες στους δρόμους, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, ενωμένο και μαζικό σε κάθε κινητοποίηση, ακολουθεί τον παλμό των καταλήψεων που πραγματοποιούνται η μία μετά την άλλη.
Ντροπιαστικά ψέματα από ΜΜΕ της Λίστας Πέτσα για τους καθηγητές που παραιτήθηκαν σε Εθνικό και ΚΘΒΕ
εριστικη η λινα μενδωνη
Ανένδοτη η Υπουργός Πολιτισμού. Η Λίνα Μενδώνη οριακά δεν χαρακτήρισε τους ηθοποιούς ανθρώπους μειωμένης αντίληψης, λέγοντας «Δεν καταλάβατε καλά». Ουδεμία θέληση για συζήτηση ούτε με το Σ.Ε.Η., ούτε με τους σπουδαστές, ούτε καν με τους καθηγητές του Εθνικού Θεάτρου. Αμέσως μετά, μετά από 93 χρόνια λειτουργίας το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας, αυτό που φτιάχτηκε το 1930 για «την προαγωγή, μέσω της θεατρικής τέχνης, της πνευματικής καλλιέργειας του λαού και της διαφύλαξης της εθνικής πολιτιστικής ταυτότητάς του» (από την Κυβέρνηση Βενιζέλου- με Υπ. τον Γ. Παπανδρέου) κι ουδέποτε έκλεισε, ούτε κατά τη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου, για πρώτη φορά στην Ιστορία του έμεινε ακέφαλο. Με θάρρος οι καθηγήτριες/τές παραιτήθηκαν τόσο στο Εθνικό Θέατρο όσο και στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Με πραγματική αίσθηση καθήκοντος δήλωσαν ξεκάθαρα πως είναι με την πλευρά των μαθητών τους.
Πέταξαν στο πρόσωπο της κυβέρνησης τους σίγουρους μισθούς τους, με την «Λίστα Πέτσα» που καλά ακόμα κρατεί να διαδίδει fake news λοιδορώντας τις/τους καθηγήτριες/-τές πως παραιτήθηκαν «εκ του ασφαλούς» και πως «θα τελείωναν οι συμβάσεις τους». Όμως τα ψέματα κάποτε εξαντλούνται κι όπως πολύ απλά εξήγησε στην ΕΡΤ ο γνωστός σκηνοθέτης κ. Δημήτρης Καρατζάς: «Ήταν χυδαία κίνηση από την κυβέρνηση και μας έβγαλε από τα ρούχα μας, αφού γνωρίζοντας πολύ καλά πώς είναι το σύστημα των προσλήψεων, έβγαλαν προσωπικά δεδομένα κάποιων καθηγητών, που ήταν ορισμένου χρόνου. Μέσα στο Εθνικό – έχω υπάρξει καθηγητής εκεί – συμβαίνει το εξής: Άλλοι καθηγητές είναι μέσω ΕΣΠΑ, που έχει πάρει η Δραματική Σχολή και έχουν άλλη σύμβαση. Κάποιοι έχουν μόνιμη σύμβαση και κάποιοι έχουν ορισμένου χρόνου. Όταν ένα πρόγραμμα σπουδών βγαίνει, το οποίο βγαίνει για όλο το έτος, ισχύει ότι, ας πούμε αυτοί που είναι ορισμένου χρόνου μέχρι την τάδε ημερομηνία δεν είναι προσληφθέντες και μετά ξανά προσλαμβάνονται. Αυτό γινόταν διαχρονικά στο Εθνικό».
Σχετικά με την παραίτηση «εκ του ασφαλούς» τα λένε όλα τα δάκρυα του κ. Φωκά Ευαγγελινού.
Καθηγητής χορού επί 23 χρόνια στο Εθνικό Θέατρο μίλησε στο podcast του «20/20 Magazine» για τον αγώνα που δίνεται από τους διδάσκοντες, ώστε να δίπλα στα όνειρα και στους αγώνες των σπουδαστών. «Εγώ θέλω να πω ότι είμαι 23 χρόνια στο Εθνικό Θέατρο και είναι τιμή μου. Στα 23 χρόνια αυτά έχω συνομιλήσει με νέους ανθρώπους που έχουν οράματα και διεκδικούν το αυτονόητο να θέλουν καλύτερες συνθήκες για αυτό που καλούνται να κάνουν ως τέχνη. Δεν είναι μόνο ένας σύλλογος, είναι η φωνή αυτής της γενιάς και εγώ ως δάσκαλος οφείλω να την ακούσω» είπε εμφανώς συγκινημένος.
Η Συναυλία/ΦΚ Ανταπόκριση από το Κτίριο Τσίλλερ
Ακόμα και την ωρα που γραφτηκε αυτο το ρεπορταζ δεν υπηρχε πουθενα η συναυλια στην πλειονοτητα των μμε
Και αμέσως μετά απάντησε το Σ.Ε.Η. με την οργάνωση της χθεσινής επιτυχημένης συναυλίας, όπου πολλοί καλλιτέχνες, ακόμα κι αν δεν ήταν στο πρόγραμμα, ήρθαν στη σκηνή και με το τραγούδι τους έδειξαν την αλληλεγγύη τους. Το ιστορικό κτίριο Τσίλλερ έζησε μοναδικές στιγμές επί της οδού Αγίου Κωνσταντίνου με την κλιμάκωση του αγώνα των σπουδαστών που οι «μεγαλύτεροι» ηθοποιοί και οι καθηγητές τους τούς έδειξαν με κάθε τρόπο πως είναι με το μέρος τους.
Η πρόσοψη του Κτιρίου Τσίλλερ (Εθνικό Θέατρο). 
Ο Φοίβος Δεληβορίας στην αρχή της συναυλίας. 
Πάνω από 3.500 οι πολίτες που παρακολούθησαν τη συναυλία. 
Η Τάνια Τσανακλίδου επί σκηνής. 
Η αποστολή του «ΦΚ» στη συναυλία (από τα αριστερά προς τα δεξιά): Παύλος Γιαννόπουλος, Βαγγέλης Βαλαβάνης, Βαγγέλης Τερζής
Από το hashtag #sesaspoumasakoute μέχρι τις καθημερινές τους παρεμβάσεις, οι σπουδάστριες/-στές του Εθνικού Θεάτρου διδάσκουν μαθήματα αγώνα σε όλη την υπόλοιπη νεολαία. Με λόγο ενωτικό, προγραμματισμένοι και με δημιουργικές ιδέες καλούν την κοινωνία να ακούσει τους μελλοντικούς της ηθοποιούς. Αυτούς που θα βλέπει στα θέατρα και τις οθόνες της. Καλλιτεχνική πανστρατιά είδαμε με τους συναδέλφους Παύλο Γιαννόπουλο και Βαγγέλη Τερζή στην ανταπόκρισή μας στο Θέατρο Τσίλλερ, ενώ είχαμε και τη χαρά να συνομιλήσουμε και με τον κ. Αργύρη Πανταζάρα που βρίσκονταν κοντά μας.
Η σκηνή, με το δυναμισμό και το ρυθμό που έδινε ο κάθε καλλιτέχνης, κράτησε όρθιους χιλιάδες κόσμου στους 2 βαθμούς Κελσίου για πάνω από 3 ώρες. Ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Σπύρος Γραμμένος, ο Φώτης Σιώτας, ο Πάνος Βλάχος, η Πηνελόπη Αναστασοπούλου, η Ρίτα Αντωνοπούλου, οι Magic de Spell, ο ΤΑΦ Λάθος, οι πολυαγαπημένες Σκιαδαρέσες και δεκάδες άλλοι καλλιτέχνες, ο καθένας με το δικό του τρόπο και μήνυμα, τόνισαν πως είναι με το δίκιο των σπουδαστών αδιαπραγμάτευτα.
«10, 100, 1000 καταλήψεις. Απέναντι σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης». «Δεν Φεύγουμε από εδώ. Σε εσάς που μας ακούτε» και άλλα πολλά ήταν τα συνθήματα της βραδιάς που βροντοφώναζε το κοινό στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου. Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις είχαν εφαρμοστεί στους γύρω δρόμους, ενώ άνθρωποι για να μπορούν να δουν είχαν σκαρφαλώσει ακόμη και σε τηλεφωνικούς θαλάμους και φανάρια του απέναντι τετραγώνου.
Προς το τέλος της συναυλίας, με επίσημη ανακοίνωση ο Συντονισμός Σπουδαστών Δραματικών Σχολών ξεκαθάρισε πως θα συνεχίσει τις κινητοποιήσεις, καλώντας όλη την ελληνική κοινωνία να ακούσει το δίκαιο αίτημά του. Το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Στην εργασία και την αναγνώριση της τέχνης που θέλουν να υπηρετήσουν. Σήμερα στις 11:00 ο Συντονισμός καλεί σε σιωπηλή διαμαρτυρία στο Σύνταγμα, ενώ σιγά σιγά κι άλλοι καλλιτέχνες όπως ο Δημήτρης Μυστακίδης και ο Σωκράτης Μάλαμας, θα συμμετέχουν σε live που θα γίνουν και στη σκηνή του παλιού Rex και αλλού. Για να έχετε μια πλήρη εικόνα των εκδηλώσεων και των κινητοποιήσεων, ακολουθήστε τις σελίδες στο Facebook (πατήστε εδώ) και το Instagram. Η ενημέρωση είναι συνεχής.
Το κύμα των καταλήψεων επεκτείνεται και στην υπόλοιπη χώρα. Άραγε για πόσο θα μπορεί να κλείνει τα αυτιά της η Λίνα Μενδώνη και ο Νίκος Γιατρωμανωλάκης; Για πόσο ακόμα θα υποτιμούν και θα παίζουν με τα όνειρα των παιδιών που θέλουν να γίνουν λειτουργοί των Τεχνών στη χώρα που γέννησε το Θέατρο; Το σκοτάδι έχει επέλθει εδώ και καιρό στον Πολιτισμό από το τσιμέντωμα της Ακρόπολης, τις ύποπτες διαπραγματεύσεις για τα Γλυπτά του Παρθενώνα, μέχρι τα ψίχουλα που δόθηκαν στους καλλιτέχνες την περίοδο της πανδημίας.
“Ηθοποιός σημαίνει φως” τραγούδαγε ο εμβληματικός Δημήτρης Χορν. Ένας απόφοιτος Λυκείου για τη σημερινή κυβέρνηση. Και αυτά τα παιδιά έχουν πολύ φως μέσα τους και στα μάτια τους. Αυτό ήταν που γέμισε το Κτήριο Τσίλλερ και μας έφερε στη μεγάλη συναυλία.
Και το φως πάντα νικάει το σκοτάδι.
#sesaspoumasakoute
Ονομάζομαι Βαγγέλης Βαλαβάνης. Συντάκτης, από τα ιδρυτικά μέλη του Φοιτητικού Κόσμου. Είμαι φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αν και ερωτευμένος βαθιά με την Ιστορία και το Ιστορικό-Αρχαιολογικό, ο αέρας των Πανελληνίων με έστειλε στο εξωτικό και γυναικοκρατούμενο Πάντειο. Ιστορία, η πρώτη αγάπη. Πολιτικές Επιστήμες η δεύτερη. Η συγγραφή όμως, μια και μοναδική. Ίσως ο μοναδικός τρόπος να μπορώ να είμαι κοντά και στις δυο μου αγάπες. Να εκφράζομαι, να προβληματίζομαι, να αναδεικνύω τα κακώς κείμενα της εποχής μου, να δέχομαι και να ασκώ κριτική, να…να…να… Να ταξιδεύω και να αναπνέω.
Γιατί αυτό είναι η συγγραφή. Μια ανάσα μες στην σκόνη του κόσμου. Μια πράξη βαθιά πολιτική και συναισθηματική. Γιατί η γραφή ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημιουργήματα του Ανθρώπου. Ο τρόπος του να αποτυπώσει την ψυχή του, το αέναο πάθος του για τη ζωή και να ακολουθεί το βαθύ του χτυποκάρδι. Ένα ταξίδι για να τον ανακαλύψουμε και να τον κάνουμε καλύτερο. Και αυτός εδώ στον Φ.Κ. είναι και ο δικός μας στόχος. Γράψτε. Προβληματιστείτε. Ανακαλύψτε και Ονειρευτείτε για τον δικό σας. Για έναν κόσμο που μας αξίζει. Για τον δικό μας κόσμο. Τον Φοιτητικό Κόσμο.
