Είχα ακούσει πρόσφατα σε μια παράσταση κάποια λόγια που με στιγμάτισαν: Το ωραίο το κατονομάζουμε, είμαστε περήφανοι γι’ αυτό, και του προσφέρουμε τιμές. Για το κακό, το βρώμικο, το άθλιο όμως… μιλιά κανείς!
Όλοι αγαπάμε τις ιστορίες… Μην ξεχνάμε, όμως, ότι τις ιστορίες της ζωής τις γράφουνε οι ίδιοι οι άνθρωποι! Κάποιοι, βέβαια, ως ήρωες και άλλοι ως εγκληματίες απάνθρωποι. Και οι δυο, όμως, μένουν ανεξίτηλοι στις μνήμες μας και ξαναζωντανεύουν μέσα από τις αφηγήσεις μας. Έχουμε, ωστόσο, μια κακιά συνήθεια να δίνουμε περισσότερη έμφαση στη φωτεινή και ευχάριστη πλευρά και να παραβλέπουμε τα σκοτεινά σημεία.
Σας παρακαλώ πολύ. Ακόμα κι αν δε σας αρέσει να ακούτε και να βλέπετε τα μελανά σημεία της Ιστορίας… της κάθε ιστορίας μην ξεχνάτε… Μην τα λησμονάτε… τα λάθη πάντα να θυμάστε. Κυρίως αυτά που κόστισαν… ζωές ολόκληρες!
Ονομάζομαι Κατερίνα Δημητρέσκου, κατάγομαι από την Ρόδο και σπουδάζω στο Τμήμα Μέσων Επικοινωνίας και Πολιτισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Δηλώνω λάτρης των τεχνών, αλλά την μεγαλύτερη αγάπη την τρέφω για τον κόσμο του θεάτρου. Είμαι ένα πνεύμα ανήσυχο και μ’ αρέσει να καταπιάνομαι με όσα πράγματα με κάνουν ευτυχισμένη. Ένα απ’ αυτά είναι η γραφή, που μέσω αυτής μπορώ και μοιράζομαι σκέψεις, συναισθήματα, προβληματισμούς κ.α. με τον υπόλοιπο κόσμο.
