Ελλάδα
Που σ’ αρέσει να μοιρολογάς τα παιδιά σου
Να “πλουτίζεις” μέσα από την απώλειά τους
———-
Τόπος όλο ομορφιά
Μα μέσα στην Ολομέλεια
Θρέφεις 300 κοράκια του κερατά
———-
Μουστακαλήδες που δημοσιεύουν προσωπικές διευθύνσεις
Αφέντες μισού αιώνα και
Που μισούν τις ουσιαστικές καταλήψεις
Τους αρέσουν όμως οι προκαταλήψεις
———-
200 χρόνια τα ίδια πράματα
Στο Δημόσιο τεμπέληδες τραχανάδες
Την ιδιωτική την σφαίρα την ελέγχουν κερδοσκόποι λακαμάδες
———-
Και τους νέους σου
Να τους πετάς στα ξένα
Παλιές συνήθειες, περασμένα-ξεχασμένα
———-
“Ο λαός σώζει τον λαό”
Αλλά ο λαός το θυμάται αυτό
Κάθε φορά που βγαίνει αληθινός
Ο φόβος των μηχανοδηγών
———-
Φαίνεται πια ξεκάθαρο
Συνάμα λυπηρό
Πως μόνο όταν καθένας μας χάσει έναν γνωστό
Θα αρχίσει να δουλεύει το μυαλό
———-
Τότε ίσως βγει κάτι καλό
Φτάσει της χώρας το επίπεδο
Να βλέπει αντικριστά
Τον αρχαίο πολιτισμό (της)
Και την ομορφιά των κοριτσιών (της)
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
