Κι ίσως το απέραντο γαλάζιο της Αθήνας να είναι τα απέραντα κίτρινα φωτάκια της.
Μικρές και μεγάλες λάμψεις -Μικρά και μεγάλα κύματα, που αν τα κοιτάξεις από μακριά πάλλονται και τρεμοπαίζουν.
Ατενίζοντας την θέα από το Αστεροσκοπείο, σκέπτομαι πως
Ίσως βλέπω μπροστά μου τον ουρανό που φτιάξαμε εμείς οι άνθρωποι στη γη.
Μικρές μπάλες φωτός που δίνουν την εντύπωση ενός χρυσοκίτρινου ωκεανού φτιαγμένου από ό,τι περίσσεψε από το διάστημα.
Γεια παιδιάαα! Ονομάζομαι Μαρία Αθανασοπούλου, είμαι 19 χρονών, γεννηθείσα στις 27/09/2002 (ναι, ζυγός είμαι) και σπουδάζω στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία στην Πάτρα. Αγαπώ πολύ το γράψιμο και χαίρομαι που πλέον έχω ένα βήμα για να εκφράσω τις σκέψεις μου δημόσια.
Σκέψη άκρως συνειρμική, μ’ αρέσει να διαβάζω βιβλία, να πίνω ούζο με πορτοκαλάδα και να παίζω κιθάρα. Για μένα η συγγραφή είναι μια μορφή τέχνης και η Τέχνη -αντίθετα με αυτό που πολλοί πιστεύουν- δεν πρέπει να ’ναι όμορφη, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, πρέπει να σε κάνει να αισθανθείς κάτι.
