*Του Ανδρέα-Γεώργιου Σκίννερ, τριτοετή φοιτητή στο Τμήμα ΠΕΚΙ (Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Υπάρχει καλύτερος τρόπος να περιγραφεί η εβδομάδα που μόλις πέρασε; Όχι κανονικότητας, αλλά «κανονικότητας». Κάποιος κακοπροαίρετος θα έλεγε ότι μόνο «κανονικότητα» υπάρχει. Και αυτό γιατί οι φοιτητές επιτρέψαμε επιτέλους στα Πανεπιστήμιά μας, συναντώντας ένα χάος. Πόθεν αυτό το χάος; Και μόνο που μιλάμε για «κανονικότητα», την αγαπημένη λέξη της ΝΔ ήδη πριν τις εκλογές του 2019, πόσο μάλλον επί κορωνοϊού, είναι αυτονόητη η απάντηση.
Επί κορωνοϊού
Γιατί η «κανονικότητα» στην οποία αναφερόμαστε είναι αφενός οι ανοιχτές σχολές, αφετέρου η κατάστασή τους προ λοκντάουν. Δε βρισκόμαστε, όμως, σε μία πραγματικότητα προ λοκντάουν. Βρισκόμαστε σε μία πραγματικότητα με σχεδόν 700 χιλιάδες κρουσμάτων του κορωνοϊού. Και βάσει αυτής της πραγματικότητας θα έπρεπε να ανοίξουν οι σχολές. Αντ’ αυτού, πώς άνοιξαν; Ωσάν η Υπουργός να είναι αρνητής. Γιατί, πώς αλλιώς αιτιολογείται η ουσιαστική εγκατάλειψη των ΑΕΙ στο έλεος του ιού; Το μόνο μέτρο της κυβέρνησης είναι «τραβάτε κάντε το εμβόλιο» και ο Θεός βοηθός.
Το πρώτο και πιο επικίνδυνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ακαδημαϊκή κοινότητα είναι ο κουραστικός πια συνωστισμός. Ο συνωστισμός που θέτει τους πάντες σε κίνδυνο, ακόμα και τους εμβολιασμένους. Ο συνωστισμός που αποτελεί υγειονομική βόμβα στις διαδηλώσεις, αλλά όχι στα ΜΜΜ και, όπως αποδεικνύεται, στα ΑΕΙ. Ως εκ θαύματος! Χωρίς να έχει υπάρξει καμία μέριμνα για κατάτμηση των Τμημάτων, για ενίσχυση του διδακτικού προσωπικού, οι φοιτητές στοιβάζονται ανά δεκάδες σε αμφιθέατρα και αίθουσες, οι οποίες δεν τους χωρούν καν υπό κανονικές συνθήκες! Μόνο με πρωτοβουλία ορισμένων ΑΕΙ «σπάνε» Τμήματα ή εξασφαλίζονται νέες, προσωρινές αίθουσες. Για παράδειγμα το Πάντειο, όπου θα πραγματοποιούνται μαθήματα στη Νέα Σμύρνη και στο Αιγάλεω.
Συνωστισμός υπάρχει, δε, και στα ΜΜΜ με τα οποία οι φοιτητές μετακινούνται από και προς τα Πανεπιστήμιά τους. Πάντοτε το 250 και το 608 ήταν γνωστά πως έκαναν τους φοιτητές «σαρδέλες», αλλά με τον ελαττωμένο αριθμό οχημάτων στους δρόμους και με την αφόρητη κυκλοφοριακή κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο, περισσότεροι φοιτητές είναι στοιβαγμένοι σε λιγότερα οχήματα για περισσότερο χρόνο.
Η πιο αστεία μορφή του συνωστισμού είναι αυτή στις ουρές των φοιτητών που σχηματίζονται ώστε να επικυρωθεί το edupass τους. Το περίεργο μέτρο αυτό, απαιτεί από τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας να επιβεβαιώνουν συνεχώς ότι είναι εμβολιασμένοι, ή ότι έχουν νοσήσει, ή ότι έχουν πληρώσει €10 σε ιδιώτη για ράπιντ τεστ. Κάθε φορά που πρέπει να εισέλθουν σε εσωτερικό χώρο του ΑΕΙ. Ή τουλάχιστον αυτό είναι το σχέδιο, καθώς πολύ συχνά το αρμόδιο προσωπικό πραγματοποιεί τους ελέγχους σε σημεία που αποκλείουν ακόμα και εξωτερικούς χώρους.
Ας είμαστε ειλικρινής. Με τέτοιο συνωστισμό στις αίθουσες, ακόμα και ο πιο ενδελεχής έλεγχος δεν αποκλείει κρούσματα, όπως αποδείχθηκε στο ΑΠΘ. Είναι παράλογο ο επανειλημμένος έλεγχος εμβολιασμένων, των οποίων το «στάτους» εξασφαλίζεται άπαξ και δεν απόλλυται, καθώς αυτός ο έλεγχος δημιουργεί περαιτέρω συνωστισμό, κάνοντας πιο πολύ κακό παρά καλό στην υγειονομική ασφάλεια των ΑΕΙ.
Φυσικά, ο συνωστισμός αυτός έχει επιφέρει αντιδράσεις. Στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου υπάρχουν αναφορές διδάσκοντος που αρνείται να δεχθεί περισσότερους από 20 δια ζώσης φοιτητές σε υποχρεωτικό μάθημα. Εκεί εμφανίζεται ένα ακόμα πρόβλημα, το οποίο συνιστούν οι αποκλεισμοί. Και αν ο συγκεκριμένος διδάσκων αποτελεί εξαίρεση, οι αποκλεισμοί δεν είναι τόσο… εξαιρετικοί. Ο συνωστισμός δεδομένα θα αποθαρρύνει κόσμο από τη συμμετοχή στα μαθήματα, γεγονός που από μόνο του αποτελεί «soft» αποκλεισμό. Αλλά για πιο απτό αποκλεισμό, μπορεί κανείς να στραφεί ξανά στις ουρές και τους ελέγχους. Για την κερδοσκοπία των ιδιωτικών κλινικών, τα ράπιντ τεστ των ανεμβολίαστων πλέον κοστολογούνται στα €10 έκαστο. Υπάρχουν φοιτητές που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν €80 τον μήνα για να σπουδάσουν. Αν μη τι άλλο, αυτή η κοστολόγηση αντιβαίνει της αρχής της δημόσιας, δωρεάν Παιδείας. Η πιο τραγική περίπτωση είναι αυτή των σπουδαστών οι οποίοι έχουν μεν εμβολιαστεί, αλλά, χωρίς την διέλευση του απαραίτητου 14ημέρου από τη β’ δόση, ανακατευθύνονται ξανά στα δεκάευρα τεστ. Η απάντηση του Υπουργείου; «Το εμβόλιο είναι δωρεάν», «Τραβάτε κάντε το εμβόλιο» και ο Θεός βοηθός. Το ένα και μοναδικό μέτρο.
Αυτό το μέτρο «μπολιάζεται» από τη λειτουργία εμβολιαστικών κέντρων εντός των ΑΕΙ. Άραγε, θα προθυμοποιηθεί η κυβέρνηση να δημοσιοποιήσει τον αριθμό των εμβολιασμών στα συγκεκριμένα κέντρα; Γιατί δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι οι ανεμβολίαστοι φοιτητές θα κινητοποιηθούν να εμβολιαστούν επειδή βρίσκεται σε πιο «βολικό» σημείο ένα κέντρο εμβολιασμού. Πόσοι γαρ είναι ανεμβολίαστοι επειδή το κέντρο πέφτει μακριά; Ο ορισμός της «τρύπας στο νερό». Αντ’ αυτού, κέντρο ράπιντ τεστ, όχι μόνο για ανεμβολίαστους, αλλά και για εμβολιασμένους, δεν υπάρχει σε κανένα ΑΕΙ. Πόσο μάλλον δωρεάν…
Αυτή η εγκατάλειψη των ΑΕΙ στη μοίρα τους, βεβαίως, μαζί με τους αποκλεισμούς είναι η συνέχεια της μετακύλισης των ευθυνών του ΥΠΑΙΘ στα Πανεπιστήμια και τους φοιτητές. Πλέον, σε περίπτωση που χρειαστεί τα ΑΕΙ να κλείσουν ξανά, θα φταίει ο συνωστισμός. «Σας ανοίξαμε κι εσείς συνωστιστήκατε» θα είναι το τροπάρι της κυβέρνησης. Και, αν δεν κλείσουν, πολύ πιθανό να υποχρεωθούν σε μία μετάβαση σε υβριδικά μαθήματα, όπως είχα προειδοποιήσει σε προηγούμενο άρθρο. Και πράγματι, η ΠάΝΚΣ έχει θέσει αυτό ακριβώς το αίτημα, ενώ και το συμβάν στην Ψυχολογία Παντείου προς τα εκεί κατευθύνεται.
Καθίσταται σαφώς ότι ο αγώνας για την ασφαλή επαναλειτουργία των Πανεπιστημίων δεν έχει ολοκληρωθεί, δεν έχει κερδηθεί. Απλώς μετασχηματίστηκε σε αγώνα για την ασφαλή λειτουργία των ΑΕΙ. Τα αιτήματα είναι σαφή: διασφάλιση της υγείας των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας, αποτροπή του συνωστισμού, διασφάλιση της δημόσιας, δωρεάν Παιδείας, αποτροπή των αποκλεισμών και πάση θυσία αποτροπή των υβριδικών μαθημάτων. Αυτά μπορούν να επιτευχθούν μόνο με την εξασφάλιση χώρων και διδασκόντων, κατάτμηση Τμημάτων και δημιουργία κέντρων δωρεάν ράπιντ τεστ σε όλα τα Πανεπιστήμια της χώρας. Μόνο με την εξασφάλιση αυτών των μέτρων θα μπορέσει το Υπουργείο να μιλήσει για «ατομική ευθύνη».
Εκτός κορωνοϊού
Αν ο αγώνας περιοριζόταν στα περί κορωνοϊού, θα ήταν ευχάριστη εξέλιξη. Δυστυχώς, όμως, εντός μίας μόλις εβδομάδος έχουμε δει σειρά γεγονότων που επαναφέρουν στη συζήτηση τον ν. 4777/2021, τον περιβόητο πλέον νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη. Οι επιθέσεις εις βάρος συνδικαλιστών (υποταγμένων και μη) στο ΟΠΑ αποτέλεσαν, ως συνήθως, δώρο για την κυβέρνηση, με την ΠάΝΚΣ να «παραπονιέται» για την καθυστέρηση των ΟΠΠΙ*.
Και αν το μέτρο αυτό καθυστερεί, Υπουργείο και εγκάθετοι προσπαθούν να εφαρμόσουν τις υπόλοιπες πτυχές του νόμου. Στο Πολυτεχνείο Κρήτης υπήρξε πειθαρχική δίωξη φοιτητή για αφισοκόλληση, ενώ στο Μετσόβιο υπήρξε η παρέμβαση της αστυνομίας στο «στέκι» συνδικαλιστικού σχήματος.
Ο αγώνας ενάντια σε αυτόν τον νόμο, στην πραγματικότητα ο αγώνας υπέρ του ασύλου, δεν είναι ξεχωριστός από τον αγώνα για την ασφάλεια και την υγεία των φοιτητών. Ο αγώνας είναι ένας και ενιαίος, ενάντια στον νόμο 4777, υπέρ του ασύλου, υπέρ της υγείας, ενάντια στην ΕΒΕ, υπέρ της δημόσιας, δωρεάν Παιδείας, υπέρ της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Ο Μπάλλος, δε, μας θύμισε και τις ανεπάρκειες που γεννά η χρόνια υποχρηματοδότηση, με τα ΑΕΙ της χώρας να στάζουν και να πλημμυρίζουν. Ο αγώνας είναι ενιαίος και με τον αγώνα ενάντια στην υποχρηματοδότηση. Όπως αποδείχθηκε, η πανδημία αποτέλεσε ευκαιρία για την Κυβέρνηση να επιτεθεί στα Πανεπιστήμια και τους φοιτητές. Ο αγώνας των φοιτητών και ο αγώνας της υγείας είναι ουν κοινός. Και είναι ένας αγώνας που δεν πρέπει να χάσουμε.
* Περαιτέρω πληροφορίες αποκάλυψαν ότι στο Τμήμα Ψυχολογίας στο Πάντειο οι διδάσκοντες πραγματοποιούσαν πράγματι ήδη υβριδικά μαθήματα, αντίθετα με την απόφαση της Συγκλήτου. Σε κινητοποίηση του Συλλόγου Φοιτητών ο Πρόεδρος του Τμήματος ήταν άφαντος, με τον Σύλλογο να στρέφεται στην Πρυτανεία. Η αρμόδια Αντιπρύτανης διαβεβαίωσε ότι θα παρέμβει. Δύο μέρες αργότερα βγήκαν οι πρώτες ανακοινώσεις ανάκλησης των υβριδικών μαθημάτων. Αναμφισβήτητα αποτελεί μια σημαντική νίκη των φοιτητών. Τα υβριδικά δεν πρέπει να περάσουν πουθενά.
