Του Δημήτρη Γούλια, αναγνώστη και φοιτητή στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων
Το συγκεκριμένο άρθρο αφηγείται την προσωπική μου προσπάθεια πριν, κατά αλλά και μετά τον τερματισμό της αυθεντικής μαραθώνιας διαδρομής. Στα πλαίσια του 38ου Μαραθωνίου θα προσπαθήσω να περιγράψω εντυπώσεις και συναισθήματα γύρω από το αθλητικό γεγονός που αποτελεί για πολλούς, αν όχι για όλους τους δρομείς μεγάλων αποστάσεων, την κορωνίδα του αθλήματος, αλλά μην μακρηγορούμε άλλο!
Η ιδέα αυτού του άρθρου ήρθε τυχαία ένα βράδυ στην Κάλυμνο.
2.10.21: Η ώρα 23.30 κάθομαι στο σαλόνι του κάτω ορόφου στο σπίτι της Καλύμνου και σκέφτομαι ότι απομένει λιγότερο από ενάμισης μήνας για τον αυθεντικό μαραθώνιο, τον πρώτο μαραθώνιο που θα προσπαθήσω να τρέξω. Οι προπονήσεις είναι καθημερινές είτε στο κολυμβητήριο του νησιού με την ομάδα της κολύμβησης που πραγματοποιείται μια γενική εκγύμναση του σώματος είτε στο μοναχικό τρέξιμο μέχρι το Καστέλι, τα Αργινώντα ή και τα μακρινά Σκαλιά όπου γίνεται εξειδικευμένη προπόνηση πάνω στο αντικείμενο του μαραθωνίου. Το περιβάλλον ιδανικό, συνδυάζοντας τις μεγάλες ανηφόρες και κατηφόρες που αντιμετωπίζει κάνεις στον μαραθώνιο και το εκπληκτικό περιβάλλον της θάλασσας και του βουνού αριστερά και δεξιά του δρόμου. Συναισθήματα ανάμικτα, καθώς οι προπονήσεις έχουν ακόμη σκαμπανεβάσματα μεταξύ καλών και κακών ημέρων, αλλά πάντα με θέληση ως προς τον τελικό στόχο.
14.10.21: Η σημερινή προπόνηση ήταν πρωινή, στο πλαίσιο της εναρμόνισης με το πρωινό ξύπνημα που θα χρειαστεί την μέρα του μαραθωνίου. Τα ξυπνήματα στις 6:45 θα πρέπει να γίνουν συνήθεια για την ημέρα του αγώνα. Με δυσκολία λοιπόν και καθόλου κέφι σηκώθηκα από το κρεβάτι, ετοιμάστηκα, έφαγα για πρωινό δυο φρυγανιές με μελί και στον δρόμο…. Το σημερινό πλάνο ήταν μια κανονική προς μεγάλη διαδρομή στα 20χλμ, κάνα δίωρο τρέξιμο δηλαδή στην περιοχή του Παπάγου και του Χολαργού(Αθήνα). Όλα πήγαιναν καλά… μέχρι τις οχτώ πάρα που ακούστηκε ο πρώτος κεραυνός. Οι πρώτες ψιχάλες διαδεχτήκαν το βρόντημα του ουρανού, ενώ η συνέχεια είναι δύσκολο να περιγραφεί. Ποτάμια σχηματίστηκαν στους δρόμους και μια νεροποντή που δεν έλεγε να ηρεμήσει έκανε την μπλούζα, την φόρμα και τα παπούτσια σαν να τους έχουν προστεθεί βάρη. Νερό, πολύ νερό! Κάθε διασκελισμός και πιο δύσκολος. Το να σταματήσω δεν αποτελούσε επιλογή, καθώς κάθε προπόνηση αποτελεί και μια προσομοίωση αγώνα, και δεν θα τα παρατούσα αν ξεκίναγε βροχή, οπότε και τώρα έπρεπε να συνεχίσω! Ήταν μια ωραία προπόνηση, διαφορετική.
24.10.21: Σήμερα ήταν μια δροσερή Κυριακή με πρωταγωνιστή τον 8ο διάπλου Xterra Greece στην Βουλιαγμένη για το κλείσιμο της καλοκαιρινής σεζόν της κολύμβησης. Στον αγώνα συμμετείχαν 300 αθλητές από 8 χώρες. Με 4 συναθλητές από τον Πρωτέα Ναυταθλητικό Όμιλο Καλύμνου κατεβήκαμε στην Βουλιαγμένη για τις αποστάσεις των 1000μ. και 2500μ. ενθουσιασμός, χαρά και το αναπόφευκτο δέος που συνοδεύει την αντιστροφή μέτρηση της εκκίνησης…. Δεν είναι και λίγο τα να ξανά βρίσκεσαι σε γραμμή εκκίνησης μετά από δυο χρόνια λόγο του εγκλεισμού από τα lockdown και τις αναβολές όλων των αθλητικών γεγονότων. Το νερό σε ιδανική θερμοκρασία η οποία διατηρείται μέχρι και τον Οκτώβριο από το καλοκαίρι και η θάλασσα ήρεμη χωρίς ρεύματα. Ύστερα από 53 λεπτά και 43 δευτερόλεπτα, συναντώ έξω τους δύο συναθλητές που κολυμπήσαν στα 1.000μ. και τον κόουτς που συμμετείχε στα 2.500μ. μαζί μου.
Ντίκ Τράουμ (μαραθωνοδρόμος): “Εκείνη η μέρα παραμένει πολύ ιδιαίτερη για μένα και αν μπορούσα να ξανά ζήσω μια μέρα της ζωής μου θα ήταν εκείνη του πρώτου μου μαραθωνίου”
31.10.21: Συνεχίζοντας την τακτική προετοιμασία, σήμερα το καλεντάρι έγραφε το 3ο ΟΠΑ RUN στο πεδίο του Άρεως. Σημαντική ημερομηνία για μένα, καθώς στόχευα για την πρώτη 20αδα, δηλαδή καλό χρόνο και αποτέλεσμα, πέρα από τον τερματισμό. Η προσπάθεια αποδείχτηκε πλήρως ικανοποιητική δεδομένου ότι οι προπονήσεις ήταν προσανατολισμένες στην απόσταση των 42χλμ. και όχι των 5χλμ. Όμως παρ’ όλα αυτά η επίδοση μου εξασφάλισε την 7η θέση στην γενική κατάταξη με χρόνο 20:10:39. Ξεπερνώντας και τις πιο επίδοξες προσδοκίες για αυτόν τον αγώνα ξεπεράστηκε και το τελευταίο ανάχωμα που στεκόταν αναμεσά σε μένα και την μαραθώνια διαδρομή, που καρτερούσε στις 14 του Νοέμβρη.
Προηγουμένη του αγώνα: Χωρίς μεγάλο άγχος, η μέρα πριν τον αγώνα περιλάμβανε ξεκούραστο και συνηθισμένο πρόγραμμα με σκοπό την αποφυγή αλλαγών που θα μπορούσαν να επιφέρουν κάποια δυσάρεστη έκπληξη στον αυριανό αγώνα. Το απόγευμα στο γήπεδο για 4-5 χαλαρούς γύρους με τον φίλο Σωκράτη, κουβέντα και αστεία για να αποβληθεί το άγχος που γιγαντώνεται και να μπει ένας ευχάριστος επίλογος, ανεξάρτητα από το αυριανό αποτέλεσμα, αυτό το απόγευμα του Σαββάτου. Το βράδυ περιμένω τον αδελφό μου Γιώργο, που θα έτρεχε και αυτός, στο σπίτι μου που είναι διπλά σε ένα από τα σημεία συγκέντρωσης των λεωφορείων για τον Μαραθώνα.
Τζον Κέλι (νικητής του μαραθωνίου της Βοστώνης,1952): “Το να τρέχεις σε μαραθώνιο είναι απλά άλλη μια μορφή παράνοιας.”
Ημέρα αγώνα: Πρωινό ξύπνημα στις 5:50, καλό πρωινό και γραμμή για τα λεωφορεία που αναχωρούσαν για τον Μαραθώνα. Στο πούλμαν λίγη μουσική, για να ξεχαστεί το μυαλό από την διαδρομή που θα πρέπει να γίνει αντίστροφα, χωρίς όμως την άνεση του λεωφορείου. Μετά από κάνα 35΄ φτάνουμε στον Μαραθώνα, που φαντάζει σαν μια άλλη Μέκκα του τρεξίματος. Αντρές, γυναίκες μεγάλης και μικρής ηλικίας είναι εκεί. Προετοιμάζονται όλοι νοερά για τα 42.195 μέτρα που τους περιμένουν. Κόσμος από όλη την Ευρώπη και τον κόσμο έχει μαζευτεί αυτό το πρωινό για να τιμήσει τα 2.500 χρόνια από την μάχη του Μαραθώνα και να εκπληρώσει ξανά το καθήκον του ημεροδρόμου. Κάπου εκεί θα συναντήσουμε την Αλίκη από την Αμοργό που θα μας πει μερικές συμβουλές έχοντας ξανά τρέξει την διαδρομή. Ανάκατα κάνουμε λίγες διατάσεις, ένα πρόχειρο ζέσταμα και βάζουμε λίγη βαζελίνη στις μασχάλες και στο εσωτερικό των ποδιών που είναι επίφοβα να ερεθιστούν από το συνεχές τρίψιμο κατά το πολύωρο τρέξιμο. Η ώρα κυλάει γοργά μέχρι τις 9:00 που δίνεται η πρώτη εκκίνηση για το 1ο γκρουπ, ακολουθούν και τα υπόλοιπα, όπως και το δικό μας που ξεκινά 45΄ αργότερα για την αποφυγή συνωστισμού. Καθώς προχωράμε πίσω από το 5ο γκρουπ για να βρεθούμε στην γραμμή της εκκίνησης σταματάμε στις τελευταίες μπάρες που οριοθετούν κάπως τον κόσμο σε αποστάσεις μεταξύ του. Οι εθελοντές μας χαιρετούν καθώς είμαστε έτοιμοι και λίγα μέτρα πριν την αψίδα της αφετηρίας για το ξεκίνημα. Ακούγεται η φωνή του σπίκερ που δίνει το σύνθημα: Καλή επιτυχία σε όλους!!! Ραντεβού σε λίγο στο Καλλιμάρμαρο!!!
Και ξεκίνησε…Τώρα είναι η ώρα που πρέπει να δώσεις ό,τι έχεις. Τώρα πρέπει να πιστέψεις ότι το Καλλιμάρμαρο δεν είναι τόσο μακριά. Τώρα είναι η ώρα να τρέξεις.
