Την αδυναμία του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, να συνεχίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία φανερώνει μέχρι τώρα τουλάχιστον η μερική επιστράτευση που ανακοίνωσε, οι συνεχείς “μεταγραφές” στα πρόσωπα του στρατιωτικού επιτελείου του και τα δημοψηφίσματα που προσπαθεί να εγκριθούν μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου στις 4 κατεχόμενες περιοχές της γείτονας χώρας (Χερσώνα, Λουχάνσκ, Ζαπορίζια και Ντονέτσκ) αλλά και σε όλη τη Ρωσία, τα οποία έχουν συμμετοχή σε μέσο όρο 22% του πληθυσμού μέχρι σήμερα. Βέβαια, οι κάλπες θα κλείσουν την Τρίτη, ενώ βίντεο που κυκλοφορούν από δυτικά μέσα δείχνουν ότι στρατιώτες αναγκάζουν ουκρανικές οικογένειες να πάνε να ψηφίσουν. Άραγε, το “ναι” και το “όχι” που θα απαντήσουν οι πολίτες στην ερώτηση θα πάνε όλα ως συστημένο “ναι” στη κεντρική εξουσία της Ρωσίας;
Η αντεπίθεση των Ουκρανών στην περιοχή του Χαρκόβου και η ανακατάληψη αρκετών χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων έχει ξαφνιάσει τον Ρώσο πρόεδρο. Προφανώς, οι ανακοινώσεις από κάθε πλευρά αποτελούν μερικώς και επικοινωνιακό παιχνίδι αλλά δεν παύουν να είναι αληθινές. Η Ρωσία έχει θορυβηθεί από την αντίσταση των Ουκρανών, πλήττεται όντως εν τέλει από τις οικονομικές κυρώσεις της Δύσης (όπως και η Δύση, βέβαια, και ειδικά αν συνεχιστεί ο πόλεμος και τον κρύο χειμώνα που προβλέπεται ότι έρχεται) και πλέον έχει και εσωτερικό -φανερό- αντίπαλο: πάρα πολλοί από τους 300.000 νέους που κλήθηκαν να πολεμήσουν έχουν αρνηθεί και έχουν μεταφερθεί άμεσα στα κρατητήρια και στις φυλακές, με προβλεπόμενη ποινή τα 10 έτη. Όσοι κατάφεραν να περάσουν τα σύνορα, αποστέλνονται πίσω ή τίθενται σε κράτηση, με πρωτεργάτρια την Φινλανδία, σε μία προσπάθεια να γιγαντωθεί ακόμα περισσότερο η πίεση για την Ρωσία.
Σημάδι ήττας, όπως προαναφέρθηκε, είναι και τα δημοψηφίσματα στις περιοχές που ελέγχει προς το παρόν η Ρωσία. Αυτό είναι ξεκάθαρο: γιατί να ήθελε να επικυρώσει την εθνική κυριαρχία, αν συνέχιζε να προχωράει προς το Κίεβο ο στρατός της; Σημαίνει ότι έχει μείνει στάσιμος σε αυτά τα σημεία και ότι τα υπερασπίζεται για να τα κάνει κεκτημένα της, για να τα κατοχυρώσει πριν τα χάσει από τα χέρια της (που, μακροπρόθεσμα, η Χάγη θα καταδικάσει την πράξη και θα ακυρώσει την δικαιοδοσία, αλλά το μοίρασμα εδαφών μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας μπορεί να “ακυρώσει” την ίδια την Χάγη).
Ωστόσο, δεν θέλω να μακρολογήσω άλλο και ούτε επιθυμώ να κάνω προφητείες για τα μελλούμενα. Τα σχέδια των παγκόσμιων ηγετών μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά, όπως πολύ διαφορετική μπορεί να είναι η κατάσταση και μέσα στη ζώνη του πολέμου, εντελώς άσχετη με όσα παρουσιάζουν και αφηγούνται η Ρωσία ή η Δύση. Δείχνω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα εκ δυτικών ΜΜΕ, βέβαια, γιατί κανένα κράτος της δεν έχει το απολυταρχικό καθεστώς που απολαμβάνει και διοικεί ο Ρώσος πρόεδρος επί 20 χρόνια. Μακάρι όσο πιο σύντομα, παρά ταύτα, να ηττηθεί ο Πούτιν. Όχι γιατί είμαι δυτικόφιλος, ούτε γιατί η Ουκρανία είναι μία ιερή χώρα (οι ακροδεξιοί της έδωσαν το πάτημα στο Πούτιν να εισβάλλει, με τα εγκλήματά τους απέναντι σε ρωσόφωνους της ανατολικής πλευράς της χώρας), αλλά για να σωθεί το αίμα ενός -έστω- παραπάνω ανθρώπου και να λυθεί η ενεργειακή παγκόσμια κρίση, αν και πολύ φοβάμαι ότι οι διακανονισμοί μετά των συνθηκολογήσεων μπορεί να κρατήσει και χρόνια για να συμφωνηθούν.
Πηγές:
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
