Με μια βάρκα οδηγό και τη Σμύρνη φυλαχτό…

Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 1890, όταν επιφανείς κάτοικοι της Σμύρνης μαζεύτηκαν και ίδρυσαν τον σύλλογο “Ορφεύς” με σκοπό την καλλιέργεια μουσικής και σωματικής αγωγής των μελών του. Τρία χρόνια αργότερα, μέλη του ΟΡΦΕΑ που ήθελαν ο σύλλογος να ασχολείται κυρίως με τον αθλητισμό, ίδρυσαν ένα νέο σύλλογο με το όνομα “Γυμνάσιον” με σκοπό την ανάπτυξη και την διάδοση του Γυμναστικού αθλήματος. Ο σύλλογος  διοργάνωσε αθλητικούς αγώνες που τους αποκάλεσε “Δημόσιους” όμως οι τότε δημοσιογράφοι της Σμύρνης τους ονόμασαν “Πανιώνιους”. Οι Πανιώνιοι αγώνες τελέσθηκαν 19 φορές από το 1896 μέχρι το 1922. Το Γυμνάσιον Σμύρνης είναι ανάμεσα στα 28 ιδρυτικά σωματεία του ΣΕΓΑΣ. Στις 17/10/1898 Ορφέας και Γυμνάσιον αποφασίζουν την συνένωσή τους υπό τον τίτλο “Πανιώνιος Σύλλογος”. Σκοπός του Πανιωνίου ήταν πρωτίστως η ανάπτυξη της γυμναστικής και του αθλητικού αισθήματος για τη Σμυρναϊκή νεολαία και κατά δεύτερον η διάδοση του μουσικού αισθήματος. Ο Πανιώνιος απέκτησε αμέσως 9 αθλητικά τμήματα: στίβο, γυμναστικό, κωπηλασία, κολύμβηση, σκοποβολή, ξιφασκία, ποδηλασία, τένις και ποδόσφαιρο, δύο περιηγητικά: πεζοπορικών και εκδρομών και τρία αφιερωμένα στις τέχνες (μουσικό, καλλιτεχνικό, φιλολογικό). Το 1913 ο Πανιώνιος ήταν το πρώτο σωματείο που ίδρυσε τμήμα βόλεϊ και εισήγαγε το άθλημα της πετοσφαίρισης στον ελλαδικό χώρο.

Μέχρι την καταστροφή της Σμύρνης και τον ξεριζωμό του, ο Πανιώνιος ήταν ο αδιαφιλονίκητος σημαιοφόρος του αθλητικού ιδεώδους του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Τον Σεπτέμβριο του 1922 ήρθε η τραγικότερη στιγμή του ελληνισμού της Μικράς Ασίας και του Πανιωνίου. Η Μικρασιατική καταστροφή και ο ξεριζωμός του συλλόγου από την Σμύρνη. Ο τουρκικός στρατός εισβάλει στην Σμύρνη και την παραδίδει στις φλόγες. Ο πρωτοπόρος σύλλογος του ελληνικού αθλητισμού βρέθηκε διαλυμένος και σκορπισμένος. 23 αθλητές του χάθηκαν στην μικρασιατική λαίλαπα μαζί με τον πρώτο πρόεδρο του συλλόγου, μητροπολίτη Χρυσόστομο Σμύρνης, που σφαγιάστηκε από τους τσέτες του Κεμάλ. Ο σύλλογος θα είχε διαλυθεί και αφανιστεί όπως και τόσα άλλα μικρασιατικά σωματεία, αν δεν υπήρχε το πείσμα και η επιμονή του προέδρου Δημητρού Δάλλα.

Ο Δάλλας μόλις πάτησε το πόδι του στην Αθήνα άρχισε να αναζητά σε προσφυγικούς καταυλισμούς τους αθλητές του Πανιωνίου. Κατάφερε να εντοπίσει γύρω στους 20. Ο Δάλλας συγκρότησε μια διοικούσα επιτροπή και εξασφάλισε στέγη για τον σύλλογο στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού Σταδίου. Εκεί ξεκινά η ανασυγκρότηση και η ανασύσταση όλων των τμημάτων του Συλλόγου. Εκεί λέγεται ότι είπε για πρώτη φορά την ξακουστή φράση “Ο Πανιώνιος είναι ιδέα και οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ”. Το 1926 ο Πανιώνιος, πάντα υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας, παίρνει μια ριζοσπαστική πρωτοβουλία. Για πρώτη φορά διεξάγεται δοκιμαστική αθλητική συνάντηση γυναικών σε μπάσκετ, βόλεϊ και στίβο. Οι γυναικείοι αγώνες στίβου έγιναν με τη συμμετοχή 28 αθλητριών. Το 1928 έπειτα από εισήγηση του Δημητρού Δάλλα ιδρύεται η πρώτη τεχνική επιτροπή γυναικείου αθλητισμού στο ΣΕΓΑΣ, της οποίας αναλαμβάνει πρόεδρος. Ο Πανιώνιος μετά τον ξεριζωμό, την καταστροφή της Σμύρνης, του τόπου του, την απώλεια όλης της περιουσίας του επιβίωσε και άλλαξε την ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Το νέο σπίτι του Πανιωνίου το 1940 έμελλε να γίνει η προσφυγογειτονιά της Νέας Σμύρνης όπου απέκτησε επιτέλους δικό του γήπεδο. Ο Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης από τότε έχει ζήσει πολλά. Και λύπες και χαρές. Και τρόπαια και υποβιβασμούς. Σε όποια φάση και να βρίσκεται ο σύλλογος όμως πάντα αποτελεί χώρο άθλησης για χιλιάδες παιδιά και τροφοδοτεί τον ελληνικό αθλητισμό με σπουδαίους αθλητές. Η φλόγα του συλλόγου ακόμα καίει δυνατά χάρη σε ανθρώπους που αγαπάνε την ομάδα. Οι φίλαθλοι του Πανιωνίου είναι πάντα δίπλα του και στα καλά και στα άσχημα. 

Έτσι λοιπόν στις 14 Σεπτεμβρίου του 2022, 132 χρόνια από την ίδρυση του Ιστορικού Πανιώνιου και 100 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης ο σύλλογος του Πανιωνίου οργάνωσε μια γιορτή στο σπίτι του, το γήπεδο της Νέας Σμύρνης, για να γιορτάσει τα γενέθλιά του αλλά και ποτέ να μην ξεχάσει την Μικρασιατική καταστροφή, την πύρινη λαίλαπα της Σμύρνης, το παρελθόν του. Εκεί που ξεκίνησαν όλα. Πλήθος κόσμου γέμισε τις κερκίδες του σταδίου της Νέας Σμύρνης. Φίλαθλοι όλων των ηλικιών, από οργανωμένους οπαδούς μέχρι οικογένειες με τα παιδιά τους. Όλοι εκεί για να τιμήσουν αυτή τη μέρα. Να τιμήσουν τις ρίζες τους και την ομάδα που αγαπάνε.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με την παρέλαση όλων των ενεργών τμημάτων του Ιστορικού. Αθλητές του Πινγκ-πονγκ, του Τζούντο, του Σκακιού, του Χάντμπολ, του Βόλεϊ, της Κολύμβησης, του Στίβου, του Πόλο, της Ενόργανης Γυμναστικής, του Μπάσκετ και του Ποδοσφαίρου περπάτησαν μπροστά από τους φιλάθλους του Πανιωνίου και στάθηκαν στο κέντρο του γηπέδου δίπλα στους οργανωμένους οπαδούς του Πανιωνίου, τους “Πάνθηρες”, οι οποίο δημιουργούσαν μια φανταστική ατμόσφαιρα με τα συνθήματα και τα τραγούδια τους. Στη συνέχεια προβλήθηκε στα μάτριξ του γηπέδου ένα πολύ συγκινητικό βίντεο-αναδρομή στην ιστορία του Πανιωνίου ένα βίντεο που έδειχνε όλη την πορεία του Ιστορικού από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα και έκανε όλους τους φιλάθλους να δακρύσουν, μαζί με αυτούς και εμένα. Πολλά συγχαρητήρια πρέπει να δοθούν στον Κωνσταντίνο Καραστεφανή που επιμελήθηκε το βίντεο και τον ηθοποιό Χάρη Φραγκούλη που έντυσε με την φωνή του την αφήγηση. Άνθρωποι που αγαπάνε την ομάδα και ανιδιοτελώς προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε αυτή. Αμέσως μετά γίνονταν οι βραβεύσεις παλαιμάχων και ανθρώπων που έχουν προσφέρει πολλά στον σύλλογο. Βραβεύτηκε ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Στάθης Χάιτας, αλλά και η Αγγελική Θεοδωροπούλου με την Ειρήνη Μιχαηλίδη.

 Ο Πανιώνιος δεν είναι μόνο μια ομάδα, είναι μια επιλογή, μια ιδέα, μια στάση ζωής. Είναι το φιλόξενο σπίτι για όλους, για όλους όσους ακόμα 100 χρόνια αργότερα παλεύουν με τα πικρά κύματα της προσφυγιάς και του ρατσισμού. Πανιώνιος σημαίνει προσφυγιά. Και η βράβευση που ακολούθησε ήρθε να το επιβεβαιώσει και να με φουσκώσει με υπερηφάνεια που αγαπώ, υποστηρίζω και ακολουθώ αυτή την ομάδα.

 Ο Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης βράβευσε για την δράση του και την προσφορά του τον Ιάσωνα Αποστολόπουλο. Έναν διασώστη προσφύγων με σπουδαία ανθρωπιστική δράση. Έναν άνθρωπο πρότυπο που διδάσκει καθημερινά μέσα από τις πράξεις του ότι η αλληλεγγύη είναι το σπουδαιότερο αγαθό. Μια βράβευση με μεγάλο συμβολισμό και μεγάλη αξία. Μια βράβευση που θα μπορούσε να είχε γίνει κάποιους μήνες νωρίτερα από την πρόεδρο της Δημοκρατίας, αν δεν την ανακαλούσε δεχόμενη πιέσεις. Έγινε εν τέλει από ένα προσφυγικό σωματείο, τον Πανιώνιο, που δεν ξεχνά τις ρίζες του και δείχνει τιμή σε ανθρώπους αλληλέγγυους στα αδέλφια του, τους πρόσφυγες. Την βράβευση έκαναν δύο αθλητές του Πανιωνίου από την ακαδημία ποδοσφαίρου που είναι προσφυγόπουλα από την Γκάμπια. Ο Πανιώνιος συνεργάζεται με την ΜΚΟ Medin και δίνει χώρο στην ακαδημία του να αθληθούν και να κυνηγήσουν το όνειρό τους προσφυγοπούλα που αγαπούν το ποδόσφαιρο.

Ο Πρόσφυγας πάντα πρέπει να είναι δίπλα στον πρόσφυγα.

Ο Ιάσωνας Αποστολόπουλος κατά τη βράβευσή του δήλωσε: “Ο πρόσφυγας είναι ο ίδιος είτε το 1922 είτε το 2022 και δυστυχώς και σήμερα οι λόγοι που οδηγούν τον κόσμο στον ξεριζωμό είναι οι ίδιοι. Πόλεμος, βία, αδυναμία επιβίωσης. Για αυτό ακριβώς για μας η υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής είναι μη διαπραγματεύσιμη και δεν εξαρτάται από κανέναν και καμιά κυβέρνηση”.

Το τέλος αυτής της μαγικής βραδιάς περιλάμβανε ένα εντυπωσιακό show με καπνογόνα και πυροτεχνήματα από τους Πάνθηρες, το λεγόμενο Pyroshow.

Με την επιστροφή μου στο σπίτι ένιωθα ένα γλυκό αίσθημα πληρότητας, χαράς και υπερηφάνειας μέσα μου και μια φράση μου είχε καρφωθεί στο μυαλό.

Της προσφυγιάς καμάρι...