20 μέρες απέμειναν για τις εθνικές εκλογές στη χώρα μας. Περίοδος αναβρασμού, περίοδος που θα έπρεπε κάθε ευσυνείδητος πολίτης να μελετάει και να στοχάζεται για την επιλογή του στην κάλπη, καθώς το δικαίωμα της ψήφου αποτελεί μία από τις λίγες περιπτώσεις που μπορεί θεσμικά να τοποθετήσει το πολιτικό του αποτύπωμα. Αυτό, όπως φαίνεται και από τις κυβερνήσεις που συνήθως λαμβάνουν την λαϊκή εντολή, για να έχουν τα ηνία της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας, δεν γίνεται από την πλειοψηφία. Ποιες είναι, ωστόσο, οι διαφορετικού τύπου ψήφοι και σε ποιες κατηγορίες υπάγονται;
Στην Ελλάδα, σύνηθες φαινόμενο αποτελεί η λεγόμενη “ψήφος αγανάκτησης”. Οι πολίτες που επιλέγουν να ψηφίσουν με αυτό το κριτήριο διακατέχονται από μεγάλη οργή για τα 4 (ή και περισσότερα) προηγούμενα χρόνια διακυβέρνησης και έλκονται από καθετί “αντισυστημικό”. Σε εισαγωγικά η λέξη, διότι συνήθως από αυτές τις ψήφους κερδίζουν ποσοστά κόμματα που ρέπουν προς την Ακροδεξιά, η οποία συντηρεί το παρόν καπιταλιστικό σύστημα μέσω της καταπολέμησής της και άρα της δικής του προβολής, και σπανιότερα η Ακροαριστερά.
Μία άλλη είδους επιλογή είναι αυτή που καθορίζεται από τις πολιτικές μας πεποιθήσεις. Η ιδεολογική ψήφος. Ο ψηφοφόρος διαλέγει κόμμα που πιστεύει ότι πρεσβεύει τις δικές του ιδέες για την ατομική πρόοδο, την πρόοδο της κοινωνίας και της ανθρωπότητας. Αν και ο ιδεαλισμός στο τωρινό περιβάλλον με την συνεχή αλλαγή στους ρυθμούς ζωής των ανθρώπων και με τον τεχνοκρατισμό να κυριαρχεί έχει “νεκρωθεί” εν μέρει, δεν παύει να αποτελεί σημαντικό κριτήριο πολλών πολιτών όταν προσέρχονται στις κάλπεις. Ενδέχεται σε αυτήν την επιλογή να παραβλέπονται τα πρακτικά διλήμματα που πρέπει ο καθένας να εξετάσει πριν ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα.
Το ισχυρότερο κριτήριο όλων, ωστόσο, είναι φυσιολογικά -“βιολογικά” θα έλεγε κανείς- το προσωπικό συμφέρον, ποια κυβέρνηση και ποιο πολιτικό πρόγραμμα εξυπηρετεί τις δικές μας ανάγκες και φιλοδοξίες και δίνει την μεγαλύτερη βοήθεια για την δική μας ευημερία. Η πρακτική ή ωφελιμιστική θα έλεγα ψήφος. Συμβαδίζει με την φιλελεύθερη, νεοφιλελεύθερη φιλοσοφία που ενυπάρχει στις μετα-βιομηχανικές κοινωνίες και αυτό την ενισχύει ακόμα περισσότερο, συμβαδίζει και με την θεωρία του Καρλ Μαρξ για την ταξική κοινωνία και την πάλη που υπάρχει ανάμεσα στα κοινωνικά στρώματα.
Τέταρτο κριτήριο, που στο παρελθόν ήταν χαρακτηριστικό γνώρισμα των ολοκληρωτικών καθεστώτων αλλά πλέον με την δύναμη των ΜΜΕ ενυπάρχει σε κάθε εκλογική περίοδο, είναι η προπαγάνδα. Η προπαγάνδα χρησιμοποιείται από όλους, αλλά εδώ μιλάμε για την αρνητική προπαγάνδα. Η ψήφος της μάζας. Συνεχής προβολή από τα μέσα συγκεκριμένου κόμματος ή κομματικού συνδυασμού, διαφήμιση όλων των θετικών στοιχείων τους και απόκρυψη όλων των μελανών σημείων τους. Κέρδος από αυτήν την ψήφο έχει πάντα το κόμμα που έχει τις καλύτερες σχέσεις με την τάξη των μεγαλοεπιχειρηματιών, οι οποίοι είναι ιδιοκτήτες των τεράστιων ιδιωτικών καναλιών και προπαγανδίζουν υπέρ εκείνου του κόμματος αντί διευκολύνσεων των ίδιων, όπως μικρότερη φορολογία, απευθείας ανάθεση δημόσιων διαγωνισμών για σημαντικά έργα ή παράβλεψη χρεών προς το κράτος.
Αυτά αποτελούν τα πλέον χαρακτηριστικά είδη ψήφου. Προφανώς, σε κάθε μία από τις τέσσερις κατηγορίες εμφανίζονται και υποδιαιρέσεις, τις οποίες μπορεί να αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο ενόψει των εκλογών. Η ψήφος είναι ιερό δικαίωμα, αλλά και ιερή υποχρέωση κάθε πολίτη που σέβεται την Δημοκρατία ως αξία ύψιστης σημασίας. Κανείς δεν πρέπει να την αμελεί, κανείς δεν πρέπει να “ψηφίσει απλά για να ψηφίσει”.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
