Μην συνηθίζουμε τον θάνατο

130 νεκροί (νέο ρεκόρ), 19.475 άνθρωποι στο χώμα (συνολικά), 700 διασωληνωμένοι και 1.012.659 κρούσματα. Kι όμως νικάμε… «Έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής στην Ελλάδα τις τελευταίες τρεις εβδομάδες να κρατήσουμε τα κρούσματά μας σε ένα σχετικά σταθερό σημείο και έχουμε πια κοινούς ευρωπαϊκούς δείκτες», (16/10/2020. 6 ημέρες μετά, είχαμε το διάγγελμα για το δεύτερο λοκντάουν). «Δεν θεωρώ ότι η πανδημία έχει ξεφύγει», συνέντευξη στο Mega Channel (3/11/2021). Νικήσαμε, νικάμε και θα νικάμε τον ιό σε κάθε του αγόρευση, σε κάθε στρίμωγμα από την Αντιπολίτευση, αλλά οι νεκροί παραμένουν. Και φεύγουν μόνοι, με έναν απάνθρωπο τρόπο.

130 νεκροί σε μια μέρα. Νικήσαμε την πανδημία. Με ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας σε ολική κατάρρευση και γιατρούς να δίνουν την τελευταία ρανίδα αίματός τους για να σώσουν ζωές. 700 διασωληνωμένοι πλέον. 700 μάχες με το θάνατο. Νικήσαμε την πανδημία. Με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ασφυκτικά γεμάτα σε μια πόλη που η καθημερινότητα των 4.000.000 κατοίκων της είναι αβίωτη. Στους 1.318 ανέρχονται οι θάνατοι από κορωνοϊό τις 2 πρώτες εβδομάδες του Δεκεμβρίου. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση και πολύ περισσότερο με περίσσιο θράσος (δεν μπορεί να ονομαστεί αλλιώς) ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης κομπάζει για την «ανοιχτή κοινωνία» και πάνω από όλα την οικονομία. Την ίδια ώρα τα Μ.Μ.Ε. βουτούν τους πολίτες, που απλά καταναλώνουν ό,τι πλασάρει η οθόνη, σε έναν κουβά απάθειας. Ε, και τι έγινε; Καθημερινότητα πλέον έγινε ο ιός. Και οι νεκροί; Σιγά, κάθε μέρα πεθαίνει κόσμος… θα πει ένας εντελώς αδιάφορος.  

130 νεκροί σε μια μέρα. 130 οικογένειες που χάνουν έναν δικό τους άνθρωπο. Μόνο. Σε ένα παγερό κρεβάτι. Και στο τέλος τυλιγμένος με νάιλον σε έναν λάκκο, που ούτε εκείνη τη στιγμή επιτρέπεται να τον δουν. 130 άνθρωποι που ο καθένας από αυτούς θα μπορούσε να είναι η/ο σύντροφός σου, η/ο φίλη/φίλος σου, η μάνα, ο πατέρας, ο παππούς, η γιαγιά σου… ή ακόμη κι εσύ. Όταν ξεκίνησε η πανδημία αποφασίσαμε με τη Συντακτική Ομάδα, το Μάρτιο του 2020, πως δεν θα σας τρελάνουμε με τον Covid-19 λόγω της υπέρ και παρά-πληροφόρησης που υπάρχει. Δεν θα ανεβάζαμε καθημερινά κρούσματα (που κάποτε λέγαμε 10 νεκροί και μας φαινόταν τραγωδία), αλλά πάντα με επιχειρήματα θα σχολιάζαμε την καθημερινότητα με τον ιό και πολύ περισσότερο όλα όσα χρειάζονται να γίνουν για να νικήσουμε πραγματικά αυτή την πρόκληση.

Πλέον όμως δεν γίνεται αυτό. Πρόσφατα, το καλοκαίρι, με διαφορά 15 ημερών, γέμισε και η δική μου ζωή με 2 φέρετρα. Ήταν οι 2 πολυαγαπημένες μου γιαγιάδες. Μετά το 2017 που έχασα τον παππού μου, 3 χρόνια μετά, ενήλικος πλέον θυμήθηκα εκείνη την απόκοσμη αίσθηση όταν ένας δικός σου φεύγει από τη ζωή. Και στους 3 εκ μέρους της οικογένειάς μου και των παιδιών τους, των γονιών μου, εκφώνησα τους επικήδειούς τους. Ένα ατελείωτο κρύο και αυτή η αξέχαστη αφή του ξύλου που μέσα σε αυτό βρίσκεται ένας άνθρωπός σου. Δεν είναι εκείνο το χέρι που σε χάιδευε τρυφερά, αλλά ένα κουτί πλέον. Ήταν το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω για όλη την αγάπη που μου έδωσαν. Τους αποχαιρέτησα όπως αξίζει. Εγώ τουλάχιστον το έκανα. Αυτό το κρύο ένιωσα και σήμερα όταν διάβασα για τους 130 νεκρούς συνανθρώπους μας που πέθαναν.

130 νεκροί. Δίχως κάποιον να είναι εκεί για να αφήσει ένα λουλούδι, να πει δυο λόγια… κι εκείνος που βρίσκεται μέσα στο κουτί να μην μπορεί, πριν φύγει, να αποχαιρετήσει αυτούς που αγαπά. Μέσα σε όλες αυτές τις εκατόμβες μια Εκκλησία-νταβατζής (να μεταδίδει τον ιό καλύτερα από κάθε άλλον), ιδιώτες της Υγείας να πλουτίζουν καθημερινά (τα «ιδιωτικά κέντρα» που έλεγε και ο προηγούμενος Υπ. Υγείας – υπολογίστε μόνο τα κέρδη από τα rapid test), κανένα ΕΣΥ να μην ενισχύεται και το ακόμη χειρότερο από τα φέρετρα… να συνηθίζουμε τον θάνατο. Η ίδια κοινωνία που κάποτε ξεσηκώθηκε για τον θάνατο ενός μικρού παιδιού από έναν αστυνομικό, σήμερα φορά τη μάσκα της και συνεχίζει την «κανονικότητα» της όπως την ονομάζει ο σκηνοθέτης του χάους που ζούμε. Συνηθίζουμε το θάνατο κι όταν συνηθίζεις το τέρας είναι τότε που του μοιάζεις, όπως έλεγε και ο Μάνος Χατζιδάκις… Ααα και μέσα σε όλα αυτά ξέχασα να αναφέρω τους 100+ συμπολίτες μας που είναι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ. Σε διαδρόμους νοσοκομείων. Σαν σκηνικό πολεμικής ταινίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

130 νεκροί… αλλά εσείς έχετε καμία έρευνα που να αποδεικνύει πως πεθαίνουν ευκολότερα αυτοί που δεν είναι σε ΜΕΘ; Και κάπου εκεί το θράσος που αναφέραμε, μαζί με την μη ενίσχυση του ΕΣΥ, γίνεται Έγκλημα. Ό,τι δεν μας συμφέρει το αμφισβητούμε και δεν μας νοιάζει λόγω των Μ.Μ.Ε. Η κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας σε μια φράση. Δεν χρειάζεται κάποια τεράστια πολιτική ανάλυση για να το καταλάβεις. Και πάνω από όλα μην ξεχνάτε πως έρχονται Χριστούγεννα συμπολίτες μου… γιατί μέτρα για τους χώρους λατρείας, μαντέψτε, δεν έχουμε πάρει!

Συνηθίζουμε το θάνατο… κι όσο ο χρόνος περνά τόσο θα μιλάμε για ένα έγκλημα διαρκείας. Τόσο το θράσος του πρωθυπουργού θα θεριεύει. Τόσο τα φιλοκυβερνητικά Μ.Μ.Ε. θα στραγγαλίζουν κάθε δημοσιογραφική δεοντολογία. Αν δεν αντιδράσουμε όλοι οι πολίτες και τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, τότε γινόμαστε όλοι συνένοχοι στην κανονικότητα του Κυριάκου.

Ενίσχυση του ΕΣΥ. ΤΩΡΑ. Περισσότερες ΜΕΘ, νοσηλευτές και επίταξη του ιδιωτικού τομέα. Σοβαρή εμβολιαστική καμπάνια (Είδατε τίποτα από την Νίκη Κεραμέως στα σχολεία; Θέλουμε και να εμβολιάσουμε τους κάτω των 18. Μόνο ένα κατάπτυστο νόμο-πλαίσιο για το «Πανεπιστήμιο του 2030»). Αύξηση των Μ.Μ.Μ. για την αξιοπρεπή μετακίνηση όλων μας. Αυτά και άλλα πολλά που χρειάζονται πραγματικά για να σταματήσουν οι εκατόμβες του Covid-19. Τα λένε οι γιατροί που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και οι λοιμωξιολόγοι της Επιτροπής (όσοι δεν πούλησαν την ακαδημαϊκή τους σοβαρότητα για λίγη δημοσιότητα). Γιατί δεν είναι ούτε η ατομική ευθύνη που οπλίζει τον κορωνοϊό, ούτε η απροσεξία, οι «ψεκασμένες» θεωρίες, οι εκκλησιαστικοί κύκλοι, οι ακροδεξιοί θεματοφύλακες του Συντάγματος… αλλά η κυβέρνηση που χαϊδεύει όλους τους παραπάνω, που δεν ενισχύει το ΕΣΥ, που εργαλειοποίησε την Επιτροπή και παίρνει μέτρα επιλεκτικά (βλ. παρ’ ολίγο διορισμός 4.000 παπάδων και ούτε 1 ευρώ για ΜΕΘ).

Και το μαχαίρι με το οποίο ο Covid-19 σκοτώνει το κρατάει ένας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης.