Λένε ότι υπάρχει μία σχέση αλληλεπίδρασης μεταξύ ατόμου και σπουδών-επαγγέλματός του: τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του τον οδηγούν σε μία τάδε εργατική κατεύθυνση, ενώ παράλληλα και οι σπουδές και η δουλειά που θα αποκτήσει ενισχύουν, προσθέτουν ή αλλάζουν στοιχεία της προϋπάρχουσας ατομικότητάς του, σε πολιτικό, κοινωνικό και -σίγουρα- οικονομικό επίπεδο. Αυτός, πράγματι, είναι ο κανόνας των πραγμάτων. Κάθε κανόνας, βέβαια, έχει και τις εξαιρέσεις του.
Ένα γρήγορο και εύκολο παράδειγμα μίας τέτοιας κατάστασης μπορώ να δανειστώ από την προσωπική μου πείρα: το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης. Εγώ ο ίδιος, από ένα -σχετικά- ντροπαλό αλληλέγγυο παιδί με λίγα θεωρητικά διαβάσματα και με -σχεδόν- καμία πολιτική ενημέρωση-ανάμειξη, κατέληξα σε αυτό εδώ το φόρουμ, να καταδικάζω το σύστημα με κάθε 2ο άρθρο μου και να πατάω περισσότερο στη Σχολή μου για τις Γενικές Συνελεύσεις, παρά για τα μαθήματα (προ covid, προφανώς). Αλλά και στους συμφοιτητές μου, τουλάχιστον εκείνοι που βρίσκονται στο δικό μου περίγυρο, φαίνεται ξεκάθαρη η επίδραση των ιδιαίτερων μαθημάτων της Πολιτικής Επιστήμης: το 100% εξ αυτών που γνωρίζω, κινούνται από την κλίμακα του κράτους πρόνοιας έως την άκρα εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Όλοι αλληλέγγυοι, όλοι αναγνωρίζουν τις τρύπες του καπιταλισμού, οι περισσότεροι και κινηματικοί. Η επίδραση του χαρακτήρα των μαθημάτων αποδεικνύεται καταλυτική, ξέχωρα των πολιτικών πεποιθήσεων του καθενός μας.
Ας επαναλάβουμε τώρα το μοτίβο σε διαφορετικό πλαίσιο: ο άνθρωπος που κρατάει την περισσότερη εξουσία στα χέρια του στη χώρα μας, αυτήν την στιγμή, έχει σπουδάσει και τελειώσει κοινωνικές επιστήμες στο Χάρβαρντ, με αναγνωρισμένη διπλωματική διεθνή εργασία. Πρόκειται για άνθρωπο ευφυή, αν μη τι άλλο και πλούσιο γόνο μίας οικογένειας με μεγάλη επίδραση στην ελληνική μεταπολιτευτική ιστορία. Ωστόσο, οι κοινωνικές επιστήμες, οι οποίες τόσο πολύ τονίζουν -πέραν των άλλων- την αναγκαιότητα της κοινωνίας και προβάλλουν αξίες όπως την Αλληλεγγύη, την Συνεργασία, την Ανιδιοτέλεια, δεν φαίνεται να συγκίνησαν τον χαρακτήρα του. Αλλά είπαμε, υπάρχουν και οι άκρατοι υλιστές, εκείνοι που ποτέ δεν «συνδέθηκαν» πραγματικά με το αντικείμενο σπουδών τους και απλώς χρησιμοποίησαν τα πτυχία τους για μία γρήγορη και ασφαλή εύρεση εργασίας στην αγορά. Ούτε σ’ αυτή την περίπτωση ανήκει, φυσικά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού ήξερε ότι λόγω οικογένειας θα ανέβει στην πολιτική σκηνή. Είναι και το παρουσιαστικό και το επικοινωνιακό κομμάτι που μετράει.
Όμως, ο νυν πρωθυπουργός μας, γνωρίζοντας την σημασία που ενέχει η κοινωνία, έστω και αν η ιδεολογία του και η τάξη του αντίκειται στις διανεμητικές πολιτικές, δεν πρέπει να εμφανίζεται στο δημόσιο λόγο και να κάνει νύξεις για αλληλεγγύη του κόμματός του, κοροϊδεύοντας τον κόσμο, ο οποίος είτε σε μικρό, είτε σε μεγάλο, είτε σε τεράστιο βαθμό υποφέρει από τις διαδοχικές καραντίνες, οι οποίες έχουν πλήξει υγειονομικά και οικονομικά τον λαό… Φαίνεται πως η μαρξιστική θεωρία ισχύει ακόμα και σήμερα, παρά τους όποιους μετασχηματισμούς του καπιταλισμού.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.