Μικρά πλάσματα του κόσμου

Είμαστε κάτι μικρά,

αυτόφωτα

πλάσματα του κόσμου.

Ασήμαντες

κουκκιδούλες μέσα

στο χάρτη

Έρμαια στα χέρια

του άδικου χρόνου

που μέρα με τη

μέρα μας κάνει

όλους στάχτη.

Τυχαία,

μικροσκοπικά

αστράκια στον

σκοτεινό ουρανό

Ταχύτητα ακτινική

γύρω από τον ήλιο

και τάση γρήγορη

προς το χαμό.

Πριν από εμάς

χιλιάδες άλλοι

περπάτησαν αυτή

τη διαδρομή

Μετά από εμάς

χιλιάδες άλλοι

Θα πουν τα λόγια

που εμείς, σαν

πρώτοι, έχουμε πει.

Και όμως για εμάς η

κάθε στιγμή

Μοναδική θαρρώ

πως μοιάζει

Το πρόσκαιρο της

ύπαρξής μας

Τίποτα δεν το

ταράζει.

Είναι στη φύση των

ανθρώπων να

τρέφονται με

αυταπάτες

Όμως χωρίς την

ουτοπία, αλήθεια

προχωράνε οι διαβάτες;

Έτσι και εγώ όσο

και αν ψάχνω πού

είναι η κλεψύδρα

που μυστικά το

χρόνο σταματά

Όσο και αν θέλω να

βρω το μέρος που

η ψυχή μου

ελεύθερα πετά

Πάντα γυρίζω εδώ.

Είναι οι στιγμές και

οι άνθρωποι

Που ξέρουν να

συνθλίβουν το

κενό.

Και έτσι με θάρρος

και με πείσμα

συνεχίζουμε να

βλέπουμε μπροστά

Τα δάχτυλά σου

πλέκουν τα δικά

μου και τα μαλλιά

μας ο άνεμος φυσά.

Το ρευστό νερό

ξέρει να σβήνει

γρήγορα τα βήματά

μας

Και όμως εμείς

Μπορούμε να

χτίζουμε τα κάστρα

που μας γκρεμίζει η

θάλασσα κάθε μέρα

από την αρχή ξανά.

Το κύμα δεν μπορεί

να πνίξει τη φωνή

μας

Τα άστρα που μας

μοιάζουν κάθε

βράδυ γίνονται όλο

και πιο φωτεινά.

Για άλλη μια φορά

σου λέω ψιθυριστά

πως μαζί την

πολεμάμε του

χρόνου τη φθορά.

Για άλλη μια φορά

σου λέω φωναχτά

Πως τίποτα δεν

είναι αρκετό για να

μας σβήσει τη

φωτιά.

Ναι είμαστε κάτι

μικρά, παράξενα

πλάσματα του

κόσμου

Όμως τα όνειρα και

η ψυχή μας ξέρουν

να μας δείχνουν

μεγάλα.