Σε μία Ευρώπη που ολοένα οδεύει σε πιο συντηρητικά, λιγότερο φιλελεύθερα και επικίνδυνα μονοπάτια, ευχάριστο νέο αποτελεί η είδηση ότι η Ε.Ε. επικυρώνει με τη βούλα τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία υπεγράφη το 2011 και τέθηκε σε ισχύ στα κράτη της Ένωσης από το 2014. Ιστορική στιγμή, καθώς είναι η πρώτη φορά που η Ε.Ε. προσχωρεί ως σώμα, ως διακρατική οντότητα σε μία συμφωνία, αναβαθμίζοντας -πιθανώς- τον θεσμικό της ρόλο και κάνοντας ένα βήμα προς το ξεχασμένο όραμα της ενωμένης Ευρώπης. Φυσικά, το περιεχόμενο και η σημασία της συγκεκριμένης συμφωνίας που “εμπλουτίζει” με τους κανόνες του ευρωπαϊκού δικαίου δεν είναι διόλου αμελητέα.
“Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης αποτελεί την πρώτη διεθνή πράξη που αποσκοπεί στην εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, με θέσπιση ολοκληρωμένων μέτρων και παροχή βοήθειας στα θύματα. Επίσης, η σύμβαση εξετάζει και τη διάσταση της έμφυλης βίας σε θέματα ασύλου και μετανάστευσης.”
Στα 9 χρόνια που ήταν ήδη σε ισχύ η Σύμβαση, και ειδικότερα μέσα στην πανδημία, είδαμε στις πρώην χώρες του ανατολικού μπλοκ αλλά και στα Βαλκάνια, όπως και στη χώρα μας, να παραμένει ίδια ή και να αυξάνεται η έμφυλη βία, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις δεκάδες γυναικοκτονίες που διαπράχθηκαν το 2021 και το 2022 στην Ελλάδα. Η θεσμική ισχύς και το κύρος της Ε.Ε. ελπίζουμε ότι θα διασφαλίσει και το σχέδιο οδηγίας που κατέθεσε στα κράτη-μέλη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πέρυσι, όπου ως βιασμός θα νοείται κάθε “μη συναινετική” σεξουαλική επαφή, χωρίς να χρειάζεται να αποδειχθεί η απειλή ή η χρήση βίας.
Η συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθυστέρησε, αφού κάθε απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης οφείλει να έχει ομόφωνη στήριξη και από τα 27 κράτη-μέλη και οι ανατολικές χώρες (Βουλγαρία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, Λετονία, Λιθουανία και Πολωνία, η οποία τελευταία θα αποσύρει την συναίνεσή της με την τρέχουσα κυβέρνησή της) δεν συμφωνούσαν με αυτό. Πιο συντηρητικές παραδοσιακά μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, οι χώρες αυτές έχουν υιοθετήσει την άποψη ότι μία τέτοια κίνηση θα προωθήσει την ιδεολογία του ισχυρότερου φύλου (με το φύλο να εννοούν την γυναίκα).
Παρά ταύτα, ευτυχώς το Δικαστήριο της Ε.Ε. επικύρωσε την πρόταση του Συμβουλίου για προσχώρηση με ειδική πλειοψηφία και όχι ομοφωνία και πλέον η κάθε χώρα θα πιεστεί λίγο περισσότερο να έχει σε πρώτο θέμα στην πολιτική της ατζέντα την έμφυλη ισότητα, υπό την εποπτεία της Ένωσης και του κοινοτικού δικαίου που υπαγορεύουν τα θεσμικά της όργανα. Μακάρι αυτή η κίνηση να αποτελέσει το πρώτο βήμα για μία ομοσπονδιακή Γηραιά Ήπειρο και ταυτόχρονα να αμβλυνθεί η έμφυλη αδικία και το πατριαρχικό κατεστημένο σε κάθε επίπεδο της ευρωπαϊκής κοινωνίας.
Παύλος Γιαννόπουλος... Αμέ, έχω και εγώ ένα όνομα. Ένα όνομα και ένα επίθετο, ανάμεσα σε τόσα άλλα στον κόσμο ετούτο. Ένας απλός φοιτητής του Καποδιστριακού, συγκεκριμένα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, διαβάζοντας και γράφοντας συνεχώς, προσπαθώντας να αφυπνίσω συνειδήσεις προπαγανδίζοντας (αν υπάρχει τέτοια φράση), ώστε στον βαθμό που και εγώ μπορώ να δώσω το θετικό μου στίγμα σε μία Γη που βράζει. Σε κοινωνίες και άτομα που χρήζουν εν συναίσθησης και εν συνείδησης.
ΦΚ λέγεται το project που μπορεί να πετύχει και να μετουσιώσει τα παραπάνω. Mία φοιτητική ιστοσελίδα που χαρακτηρίζεται από μία ανιδιοτέλεια και μία αντικειμενική υποκειμενικότητα που στους καιρούς μας απουσιάζουν.
